Fritz von Uhde
Fritz von Uhde, właściwie Friedrich Hermann Carl von Uhde (ur. 22 maja 1848 w Wolkenburgu; zm. 25 lutego 1911 w Monachium) – saksoński oficer kawalerii i malarz. Jego styl malarski reprezentuje realizm i impresjonizm. Malował obrazy o treściach religijnych. Był współzałożycielem Secesji Monachijskiej. (wyznanie ewangelickie)
 |
| Fritz von Uhde. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia
- Ojciec: Bernhard von Uhde (1817–1883), saksoński radca rządu i prezydent Ewangelickiego Konsystorza Krajowego w Saksonii.
- Matka: Anna Auguste Clara Nollain (1824–1898).
- Rodzeństwo: siostry Anna (1846–1904) i Clara (1850–1920).
- Ożenił się: 11 maja 1880 w Monachium z Amalie von Endres (1849–1886).
- Dzieci: Anna (1881–1970), Amalie (1882–1977) i Sophie (1886–1956).
Życiorys
Fritz von Uhde uczęszczał do gimnazjów w Dreźnie i Zwickau. W tym czasie inspirowało go malarstwo Adolpha von Menzela (1815–1905). W 1864 jego rysunki pozytywnie ocenili Wilhelm von Kaulbach (1805–1874) i Julius Schnorr von Carolsfeld (1794–1872).
W 1866 wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie, z której odszedł po trzech miesiącach. 1 października 1867 rozpoczął karierę wojskową w saksońskiej armii. W krótkim czasie awansował na chorążego, a w 1868 został podporucznikiem w regimencie kawalerii. W lipcu 1870 wyruszył z garnizonu Pirna (Drezno) na wojnę z Francją i brał udział w walkach w okolicach Metzu. W 1873 awansował na porucznika.
W latach 1874–75 był adiutantem w regimencie kawalerii i w 1876 w regimencie karabinierów. W tym czasie w arkana malarstwa olejnego wprowadził go malarz batalista Ludwig Albrecht Schuster (1824–1905), czego efektem był obraz Bitwa pod Sedanem (1872) i Revanche (1875). W 1876 został przeniesiony do Borna do regimentu ciężkiej jazdy, gdzie powstały studia koni.
W 1876 Uhde pojechał do Wiednia do Hansa Makarta (1840–1884), u którego chciał się uczyć. Jednak ten nie zgodził się, aby zostać jego nauczycielem i skierował go do Carla Theodora von Pilotyego (1826–1886). W lecie 1877 zamieszkał w Monachium i w następnym roku zakończył zawodową karierę wojskową. Tutaj nie udało mu się zostać uczniem ani Carla Theodora von Pilotyego, ani Wilhelma von Dieza (1839–1907). Za radą Franza von Lenbacha (1836–1904) zaczął studiować dzieła starych mistrzów, zwłaszcza holenderskich, w Pinakotece.
Jesienią 1879 wyjechał do Paryża. Tutaj powstały m.in. obrazy Śpiewaczka (1880), W atelier (1881) i Koncert rodzinny (1881). W lecie 1882 udał się do Holandii. W 1884 stworzył pierwszy obraz z motywami religijnymi pt. Pozwólcie dzieciom do mnie przychodzić. Stosując nową kolorystykę i formę chciał historię Nowego Testamentu przedstawić w odniesieniu do aktualnej rzeczywistości. Uhde stał się prekursorem nowoczesnej malarskiej sztuki kościelnej. Do obrazów o tej tematyce należą m.in. Przyjdź Panie Jezu, bądź naszym gościem (modlitwa przy stole) (1885), Kazanie nad jeziorem (1896), Wniebowstąpienie Chrystusa (1896).
W 1892 założył razem z Maxem Liebermannem (1847–1935), Reinholdem Lepsiusem (1857–1922), Wilhelmem Trübnerem (1851–1917), Lovisem Corinthem (1858–1925), Walterem Leistikowem (1865–1908), Peterem Behrensem (1868–1940), Hansem Olde (1855–1917), Josefem Blockiem (1863–1943), Adolfem Brüttem (1855–1939) Franzem von Stuckiem (1863–1928), Bruno Piglheinem (1848–1894) i Ludwigiem Dillem (1848–1940) „Secesję Monachijską”.
Około 1890 został w Monachium profesorem w Akademii Sztuk Pięknych. W 1896 kupił dom w Percha nad jeziorem Starnberger See, gdzie przeważnie spędzał lato. Tutaj namalował obraz W altanie ogrodowej wykazujący cechy impresjonistyczne, które wcześniej wprowadził w obrazie Dwie dziewczyny w ogrodzie (1892). Również w 1896 został członkiem Pruskiej Akademii Sztuki w Berlinie.
Fritz von Uhde zmarł 25 lutego 1911 w Monachium.
Obrazy (wybór)
- Pożegnanie, 1869.
- Powrót do domu, 1869.
- Bitwa pod Sedanem, 1872.
- W klasztornym ogrodzie, 1875.
- Koncert rodzinny, 1881.
- Fritz von Uhde z małżonką w atelier, 1881.
- Kataryniarz, 1883.
- Chrystus i dzieci.
- Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie, 1884.
- Przyjdź Panie Jezu, bądź naszym gościem (modlitwa przy stole), 1885.
- Starsza siostra, 1885.
- Dziewczyn obierająca ziemniaki, 1885.
- Córka artysty w ogrodzie, 1885.
- Komunia Święta, 1886.
- Kazanie na górze, 1887.
- Pokój dziecinny, 1889.
- Szwaczka przy oknie, 1890.
- Max Liebermann, 1891.
- Zimowy wieczór, 1891.
- W alatanie, 1896.
- Kazanie nad jeziorem, 1896.
- Wniebowstąpienie Chrystusa, 1896.
- Dziecko z psem, 1899.
- Wieczorna muzyka, 1904.
- Żebrak, 1906.
Literatura
- Otto Julius Bierbaum: Fritz von Uhde, Albert, München 1893.
- Dorothee Hansen (wyd.): Fritz von Uhde. Vom Realismus zum Impressionismus, Cantz, Ostfildern-Ruit 1998.
- Gerd-Helge Vogel: Auf der Suche nach dem Licht. Der Maler des göttlichen Lichts, Fritz von Uhde, trifft auf Louis Douzette, den pommerschen Magier der Nacht. Thomas Helms Verlag, Schwerin 2012.
Linki
- Obrazy Fritz von Uhde w Künstler der Online Collection der Staatlichen Kunstsammlungen Dresden.
- Prace Fritza von Uhde i o nim w Deutsche Digitale Bibliothek.
- Fritz von Uhde w de.wikipedia.org