Thomas Mann

Paul Thomas Mann (pol. Tomasz Mann; ur. 6 czerwca 1875 w Lubece; zm. 12 sierpnia 1955 w Zurychu) – niemiecki prozaik i eseista, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1929), uznawany za jednego z najwybitniejszych nowelistów XX wieku. Po wydanej w 1901 pierwszej powieści Buddenbrookowie napisał kolejne nowele i opowiadania takie jak Tonio Kröger (1903), Tristan (1903) i Śmierć w Wenecji (1911). W powieści Czarodziejska góra (1924) kontynuował tradycję europejskiej powieści o formowaniu (Bildungsroman). Sceptyczno-ironiczny dystans autora do postaci jest też znamienną cechą kolejnych noweli m.in. Mario i czarodziej (1930), trylogii Józef i jego bracia ( 1933–1943) oraz powieści Doktor Faustus (1947).

Thomas Mann początkowo zajmował stanowisko sceptyczne wobec zachodniej demokracji, ale na początku lat dwudziestych XX w. stał się przekonanym zwolennikiem i obrońcą Republiki Weimarskiej. Podczas rządów nacjonalistycznych emigrował w 1933 r. do Szwajcarii, a w 1938 do Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie w 1944 r. przyjął obywatelstwo amerykańskie. Kiedy w Stanach Zjednoczonych zaczęła się kampania antykomunistyczna i oskarżono go o popieranie komunizmu, opuścił w 1952 r. Amerykę i zamieszkał w Szwajcarii.(wyznanie ewangelickie)

Richard Wagner

Wilhelm Richard Wagner (pol. Ryszard Wagner; ur. 22 maja 1813 w Lipsku; zm. 13 lutego 1883 w Wenecji) – niemiecki kompozytor, dramaturg, poeta, pisarz, reżyser teatralny i dyrygent. Zmienił zdolność wyrazu muzyki romantycznej i podstawy praktyczne opery przez to, że akcję dramatyczną tworzył jako syntezę sztuki i pod tym kątem pisał libretta, muzykę i didaskalia (wskazówki autora dla wystawiających jego sztuki). Zorganizował Festiwal Wagnerowski w Bayreuth, gdzie przedstawiane są wyłącznie jego dzieła. Jego innowacje w harmonice wpłynęły na rozwój muzyki nowoczesnej.

Opublikowane pismo Das Judenthum in der Musik spowodowało, że zaliczono go do obsesyjnych orędowników antysemityzmu. (wyznanie ewangelickie)

Émile Zola

Émile Zola, właściwie Émile Édouard Charles Antoine Zola (ur. 2 kwietnia 1840 w Paryżu; zm. 29 września 1902 w Paryżu) – francuski pisarz uważany za twórcę i czołową postać naturalizmu w literaturze oraz jeden z najpopularniejszych na świecie autorów francuskich. Jego powieści znane są z licznych adaptacji kinowych i telewizyjnych. Życie i twórczość pisarza są obiektem wielu studiów historycznych. Na niwie literackiej najbardziej znany jest dzięki serii Les Rougon-Macquart, dwudziestotomowemu cyklowi powieści, w którym przedstawił społeczeństwo francuskie w okresie Drugiego Cesarstwa na podstawie historii rodziny Rougon-Macquart.

Ostatnie lata życia pisarza są naznaczone jego zaangażowaniem w sprawę Dreyfusa poprzez opublikowanie w styczniu 1898 roku w dzienniku L'Aurore artykułu zatytułowanego J'accuse...! (Oskarżam...!), co w tym samym roku skutkowało pozwem o zniesławienie i emigracją do Londynu. W dużej mierze dzięki jego wysiłkom doszło później do rehabilitacji fałszywie oskarżonego o zdradę państwa i skazanego oficera Alfreda Dreyfusa.

Powieści Zoli są skarbnicą dla badaczy historii społecznej.