Adolf Brütt

Adolf Carl Johannes Brütt (ur. 10 maja 1855 w Husum; zm. 6 listopada 1939 w Bad Berka) – niemiecki rzeźbiarz i medalier. Założył w 1905 Weimarską Szkołę Rzeźbiarstwa (Weimarer Bildhauerschule).

Adolf Brütt
Adolf Brütt.
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys

Adolf Brütt uczył się kamieniarstwa u A. Müllenhoffa w Kilonii. W latach 1875–78 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie u Fritza Schapera (1841–1919). Po dalszej nauce w Monachium i Dreźnie osiadł w 1882 w Berlinie. W 1883 podróżował razem z Hansem Olde (1855–1917) do Włoch.

Pierwszy sukces odniosły wykonane przez niego dekoracje w sądzie kryminalnym w Berlinie. Jeszcze większym sukcesem okazała się grupa z brązu Rybak (inna nazwa Uratowana, 1887), za którą otrzymał mały złoty medal. Kolejne prace to rzeźba marmurowa Ewa z dziećmi (1889/90) i z brązu Tancerka z mieczami (1891), która na światowej wystawie w Paryżu w 1900 wyróżniona została złotym medalem.

W 1892 założył razem z Maxem Liebermannem (1847–1935), Hugo von Habermannem (1849–1929), Reinholdem Lepsiusem (1857–1922), Wilhelmem Trübnerem (1851–1917), Lovisem Corinthem (1858–1925), Walterem Leistikowem (1865–1908), Hansem Olde (1855–1917), Josefem Blockiem (1863–1943), Ludwigiem Dillem (1848–1940), Peterem Behrensem (1868–1940) i innymi „Secesję Monachijską”. W tym samym roku został członkiem Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie.

Od 1902 Adolf Brütt pracował w rodzinnym mieście Husum, gdzie na rynku powstała m.in. fontanna Tine-Brunnen, upamiętniająca Annę Catharinę Asmussen (1793–1868). W latach 1905–10 kontynuował działalność w Weimarze, gdzie powołał go na profesora rzeźbiarstwa do Arcyksiążęcej Szkoły Sztuk Pięknych Hans Olde. Tutaj powstały m.in. marmurowy posąg siedzącego Theodora Mommsena (1909) i marmurowa grupa Noc. Wraz z uczniami wykonał także reliefy w nowym weimarskim teatrze. W 1910 wrócił do Berlina.

Adolf Brütt otrzymał złote medale na wystawach w Berlinie, Paryżu, Melbourne, St. Louis i Chicago. Do jego licznych prac zaliczają się także posągi niemieckich cesarzy (Fryderyk Wilhelm II), znanych polityków (Otto von Bismarck) oraz wiele popiersi np. Theodora Storma (1817–1888), Carla Humanna (1839–1896), Hansa Olde, Johannesa Vahlena (1830–1911).

Literatura

  • Brütt, Adolf w Ulrich Thieme (wyd.): Allgemeines Lexikon der Bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart. Begründet von Ulrich Thieme und Felix Becker. Tom 5: Brewer–Carlingen. E. A. Seemann, Leipzig 1911, s. 109 (online).
  • Cornelis Steckner: Der Bildhauer Adolf Brütt. Autobiographie und Werkverzeichnis. Verl.-Anst. Boyens, Heide 1989.

Linki

  • Rzeźby Adolfa Brütta w Deutsche Digitale Bibliothek (online).