Carl Theodor Welcker

Karl Theodor Georg Philipp Welcker (ur. 29 marca 1790 r. w Ober-Ofleiden koło Hombergu (Ohm), Landgrafostwo Hesji-Darmstadt (niem. Landgrafschaft Hessen-Darmstadt); zm. 10 marca 1869 r. w Neuenheim koło Heidelbergu, Wielkie Księstwo Badenii (niem. Großherzogtum Baden)) - niemiecki prawnik, polityk liberalny i nauczyciel akademicki. Jako członek Frankfurckiego Zgromadzenia Narodowego należał do Komisji Konstytucyjnej. (wyznania luterańskiego)

Genealogia ↑

Ojciec Heinrich Friedrich Welcker, pastor; matka Johannette Strack; miał 16 rodzeństwa m.in. brat Friedrich Gottlieb Welcker (1784-1868), filolog i archeolog klasyczny;

Życiorys ↑

Carl Theodor Welcker studiował od 1806 r. prawo i nauki polityczne w Gießen i Heidelbergu. W 1813 r. habilitował się w Gießen pracą Die letzten Gründe von Recht, Staat und Strafe, po czym pracował tam jako privatdozent. W 1814 r. został profesorem zwyczajnym na uniwersytecie w Kilonii, gdzie od 1815 r. redagował razem z Friedrichem Christophem Dahlmannem (1785-1860) czasopismo "Kieler Blätter". W 1817 r. rozpoczął pracę na uniwersytecie w Heidelbergu, a w 1819 przeniósł się do Bonn. Tutaj wszczęto przeciwko niemu dochodzenie o udział w demagogicznych knowaniach. Dzisiaj wszystkie te procesy określane są mianem "Demagogenverfolgung" (prześladowanie demagogów). Procesy takie dotyczyły m.in. Friedricha Schleiermachera (1768-1834), Ernsta Moritza Arndta (1769-1860) i Wilhelma Martina Leberechta de Wette (1780-1849).

W tych okolicznościach Welcker chętnie przyjął w 1823 r. propozycję pracy we Fryburgu Bryzgowijskim. Jako czołowy przedstawiciel południowoniemieckiego liberalizmu był od 1831 do 1851 r. członkiem Drugiej Izby Badeńskiego Zgromadzenia Stanowego. We Fryburgu Bryzgowijskim współpracował z czasopismem Der Freisinnige. Freiburger politische Blätter, które z powodu cenzury działało zaledwie 5 m-cy, od 1 marca 1832 do 25 czerwca 1832 roku. W związku z artykułem , który opublikował w czasopiśmie został skazany na karę więzienia. Jednak w wyniku apelacji został uniewinniony przez Krajowy Sąd Wyższy. W wyniku prowadzonej działalność politycznej został w październiku 1832 r. zwolniony z uniwersytetu i przeniesiony w stan spoczynku.

10 października 1847 r. brał udział w Heppenheim w posiedzeniu "Heppenheimer Tagung" 18 czołowych południowo- i zachodnioniemieckich liberałów. W 1848 i 1849 należał do Frankfurckiego Zgromadzenia Narodowego, a jego sekretarzem w tym czasie był Joseph Victor von Scheffel (1826-1886). Najpierw należał do frakcji "Casino", później do "Pariser Hof". M.in. z Friedrichem Christophem Dahlmannem, Georgiem Waitzem (1813-1886), Johannem Gustavem Droysenem (1808-1884) i Robertem Blumem (1807-1848) należał do Komisji Konstytucyjnej. Welcker był członkiem frankfurckiej loży wolnomularskiej Zur Einigkeit.



Razem z Karlem von Rotteckiem (1775-1840) wydał dwunastotomowy Staatslexikon znany jako Rotteck-Welckersches Staatslexikon, który stanowił podstawy ówczesnego liberalnego światopoglądu.

Carl Theodor Welcker zmarł 10 marca 1869 r. i został pochowany w Heidelbergu na cmentarzu Bergfriedhof.

Dzieła (wybór) ↑

  • Die letzten Gründe von Recht, Staat und Strafe. 1813.
  • Deutschlands Freiheit. 1814.
  • Ueber das rechte Verhältniß von bürgerlicher Ordnung, Kirche und Schule. 1828.
  • Die vollkommene und ganze Preßfreiheit. 1830.
  • Begründung der Motion deß Abgeordneten Welcker, Aufhebung der Censur ... betreffend. 1831.
  • Die Gefahren des Vaterlandes und die Schutzmittel gegen dieselben. 1833.
  • Die geheimen Inquisitionsprozesse gegen Weidig und Jordan. 1843.
  • Selbstmord. 1848.

Literatura ↑

  • Friedrich von Weech: Welcker, Karl Theodor. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 41, Duncker & Humblot, Leipzig 1896, s. 660-665.
  • Johanna Schultze: Carl Theodor Welckers Versuch einer entwicklungsgeschichtlichen Grundlegung der Geschichtswissenschaft. W: Geist und Gesellschaft. Kurt Breysig zu seinem sechzigsten Geburtstage. Tom 3: Vom Denken über Geschichte. Marcus, Breslau 1928, s. 147–174.

Linki ↑

Autor: Roman Penkała