Sylvester Jordan
Franz Sylvester Jordan (ur. 30 grudnia 1792 r. w Omes koło Axams, Tyrol; zm. 15 kwietnia 1861 r. w Kassel) był niemieckim prawnikiem i politykiem. (wyznania katolickiego, później ewangelickiego)
 |
| Sylvester Jordan. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia ↑
Ojciec Matthias Jordan (1752-1790), szewc; matka Maria Jordan (ur. 1749); - ożenił się 1) w Marburgu w 1821 r. z Marie Staudinger (zm. 1832), 2) w Höxter w 1832 z Johanne Charlotte Elise Pauline Wigand (ur. 1810); miał kilka dzieci.
Życiorys ↑
Sylvester Jordan ukończył gimnazjum w Monachium, po czym od 1812 r. studiował filozofię, prawoznawstwo i kameralistykę na uniwersytetach w Wiedniu i Landshut. Jego poglądy kształtowały się pod wpływem dzieł Kanta i Monteskiusza. W 1815 r. został doktorem filozofii, w 1817 r. doktorem prawa. Po krótkim okresie pracy w sądzie w Landshut (1817/18), jako adwokat w Monachium (1818/20) i we Frankfurcie nad Menem został w 1820 r. privatdozentem na uniwersytecie w Heidelbergu. W 1821 r. powołano go jako profesora nadzwyczajnego prawa na uniwersytet w Marburgu, gdzie w semestrze zimowym 1825/26 był rektorem. W 1827 r. został członkiem heskiej komisji rządowej do spraw sprawdzenia ustawodawstwa. Znacznie przyczynił się do opracowania konstytucji z 1831 r. i do powołania Heskiego Zgromadzenia Stanów.
Jordan podczas Heskiego Zgromadzenia Stanów w Kassel w 1831/32 należał do frakcji liberalnej i popadł tam w konflikt z ministrem wojny z powodu złamania konstytucji przez ministra. Doprowadziło to do rozwiązania zgromadzenia. Podobnie się stało w 1832 r., kiedy uczelnia odmówiła mu urlopu, aby mógł wykonywać obowiązki deputowanego. W tej sytuacji Jordan wycofał się z polityki, od 1833 r. był jednak pod nadzorem policji. W 1839 r. za rzekomy udział w szturmie w 1833 r. na strażnicę we Frankfurcie "Frankfurter Wachensturm" został pojmany i trafił do aresztu śledczego. W 1843 r. skazano go na pięć lat więzienia i został osadzony na zamku w Marburgu. W 1945 r. Wyższy Sąd Apelacyjny w Kassel uchylił wyrok i Jordan został zwolniony.
W 1848 r. był wiceprzewodniczącym Frankfurckiego Zgromadzenia Narodowego i został wybrany do komisji siedemnastu "Siebzehn Männern des öffentlichen Vertrauens" (siedemnastu mężczyzn zaufania publicznego). Od 18 lipca 1848 do 20 maja 1849 r. był deputowanym z okręgu Fritzlar i należał do frakcji "Württemberger Hof" i "Landsberg".
W 1850 r. był członkiem w Sądzie Polubownym Erfurckiej Unii Parlamentarnej i w tym samym roku przeszedł na emeryturę.
Historia uwięzienia Sylvestra Jordana stała się tematem książki Carla Theodora Welckera "Die geheimen Inquisitionsprozesse gegen Weidig und Jordan" (Tajny proces inkwizycji przeciw Weidigowi i Jordanowi, 1843).
Dzieła (wybór) ↑
- Versuch über die Frage: "Ist die Eintheilung der Philosophie in die theoretische und praktische gültig, wenn die Philosophie in ihrem tiefsten Grunde aufgefaßt wird?" 1816.
- Über die Auslegung der Strafgesetze. 1818.
- Versuche über allgemeines Staatsrecht. 1828.
- Lehrbuch des allgemeinen und deutschen Staatsrechts. 1831.
- Actenstücke zum Theil mit Anmerkungen, über die Frage: ob der § 71 der Kurhessischen Verfassungs-Urkunde auch auf den Abgeordneten der Landes-Universität anwendbar sei? 1833.
- Die Jesuiten und der Jesuitismus. 1839.
- Urtheil in der Untersuchungssache gegen Scheffer, Eichelberg, Jordan ... 1843.
- Selbstvertheidigung in der wider ihn geführten Criminaluntersuchung, Theilnahme an Hochverrath betreffend. 1844.
- Wanderungen aus meinem Gefängnisse am Ende des Sommers und im Herbste 1839. 1847.