Friedrich Gottlieb Welcker

Friedrich Gottlieb Welcker (ur. 4 listopada 1784 roku w Grünbergu (Hesja); zm. 17 grudnia 1868 roku w Bonn) - niemiecki filolog klasyczny i archeolog. (wyznania luterańskiego)

Friedrich Gottlieb Welcker
Friedrich Gottlieb Welcker.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Heinrich Friedrich Philipp Christoph Welcker (1756-1829), pastor w Grünbergu, od 1786 roku w Ober-Ofleiden (obecnie część miasta Homberg (Ohm)); matka Johanna Dorothea Magdalena Strack (1857-1829); miał 13 rodzeństwa; - kawaler.

Życiorys

Ojciec uczył go języka łacińskiego, greckiego i francuskiego oraz historii i mitologii, a nauczyciel domowy Christoph Münch matematyki i filozofii. W wieku 14 lat przeczytał dużą część Starego Testamentu w oryginale oraz poznawał język syryjski i chaldejski. W 1801 roku rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie w Gießen. W Gießen dwa razy się pojedynkował i raz został lekko ranny. W 1803 roku rozpoczął pracę w Pädagogium w Gießen, a końcem tegoż roku habilitował się po przedłożeniu pracy Exercitatio philologica imaginem Ulyssis quae in Iliade exstat adumbrans.

W sierpniu 1806 roku rozpoczął podróż w dużej części przebytą pieszo prowadzącą przez Szwajcarię, Mediolan, Wenecję, Bolonię do Rzymu, gdzie przybył w listopadzie. Wszędzie podziwiał dzieła sztuki, o których czytał w książkach Johanna Joachima Winckelmanna. W Rzymie poznał Wilhelma von Humboldta, z którym się zaprzyjaźnił i został guwernerem jego dzieci co przedłużyło jego tamtejszy pobyt do wiosny 1808 roku. Wszedł tutaj w krąg artystów i uczonych. Dużo czasu spędzał z filologiem i archeologiem Jörgenem Zoega, od którego uczył się rozpoznawania oryginału od falsyfikatu. W 1808 roku wrócił do domu.

W 1809 roku dzięki wstawiennictwu Wilhelma von Humboldta zachował stanowisko w gimnazjum i został profesorem "greckiej literatury i archeologii" na uniwersytecie w Gießen. Prowadził także zajęcia z języka włoskiego, na które uczęszczał przyszły wybitny niemiecki romanista Friedrich Diez. W 1812 roku założył seminarium filologiczne. W 1814 roku brał udział jako ochotnik w wojnie wyzwoleńczej przeciw Francuzom.

W październiku 1816 roku został powołany na uniwersytet do Getyngi jako profesor literatury greckiej i archeologii, a w lutym 1819 roku przeniósł się na uniwersytet do Bonn, gdzie był profesorem filologii i archeologii jak również dyrektorem biblioteki uniwersyteckiej i muzeum sztuki. W Bonn do grona jego znajomych należeli m.in. Ernst Moritz Arndt i August Wilhelm von Schlegel. 5 lipca 1819 roku rozpoczęło się postępowanie przeciw niemu, Arndtowi i jego bratu z powodu tzw. działalności demagogicznej. i zostały skonfiskowane ich pisma. Wprawdzie nie został zawieszony tak jak Arndt w pełnieniu obowiązków na uczelni, ale nękano go przez kilka kolejnych lat. Jako naczelny bibliotekarz zwiększył księgozbiór biblioteki z 30.000 do 115.000 w 1854 roku, gdy prowadzenie biblioteki przejmował Albrecht Ritschl. Gdy po rewolucji lipcowej we Francji ponownie opublikował pisma Von ständischer Verfassung und über die Zukunft Deutschlands został zawieszony w obowiązkach i był ponownie przesłuchiwany. Dzięki poparciu rektora i senatu uczelni postępowanie wobec niego zakończono i nadal mógł prowadzić wykłady.

Od 1862 roku rozpoczęły się u niego problemy zdrowotne. Prawie całkowicie utracił wzrok. Jego uczeń Otto Lüders czytał i pisał dyktowane przez niego ostatnie prace.

Jego wykładów słuchali m.in. Karol Marks i Emanuel Geibel.

Znaczenie

Welcker w swoich badaniach dążył do poznania historii powstawania narodu greckiego; starał się znaleźć, jak sam mówił, jego "charakter i duszę" w literaturze i dziełach sztuki. Zrealizował to w ponad 20 tomach, które pisał przez 40 lat. Pewne jest, że z jemu współczesnych badaczy, żaden głębiej nie wniknął w ducha narodu greckiego niż Welcker.

Dzieła (wybór)

  • Die Elegieen des Jeremias, 1810.
  • Warum muß die Französische Sprache weichen und wo zunächst? , 1814.
  • Sappho, 1816.
  • Georg Zoegas Abhandlungen, 1817.
  • Epigrammatum graecorum specilegium alterum, 1822.
  • Über eine Kretische Kolonie in Theben, die Göttin Europa und Kadmos den König, 1824.
  • Die Aeschylische Trilogie Prometheus und die Kabirenweihe zu Lemnos nebst Winken über die Trilogie des Aeschylus überhaupt, 1824.
  • Theognidis Reliquiae, 1826.
  • Von ständischer Verfassung und Deutschlands Zukunft, 1831.
  • Der epische Zyklus oder die Homerischen Dichter, 2 tomy, 1835.
  • Epigrammata Graeca, 1836.
  • Die griechischen Tragödien mit Rücksicht auf den epischen Zyklus geordnet, 3 tomy, 1839-1841.
  • Griechische Götterlehre, 3 tomy, 1857-1862.

Literatura

Linki

Autor: Roman Penkała