Jacob Wackernagel

Jacob Wackernagel (także Jacob Wackernagel-Stehlin; ur. 11 grudnia 1853 w Bazylei; zm. 22 maja 1938 w Bazylei) - szwajcarski indoeuropeista i językoznawca. (wyznania ewangelicko-reformowanego)

Genealogia ↑

Ojciec Wilhelm (1806-1869), germanista, od 1837 r. w Bazylei; matka Maria Salome z domu Sarasin; brat Rudolf (1855-1925); chrzestny Jacob Grimm; - ożenił się w 1886 z Marią Stehlin, córką kupca.

Życiorys ↑

Jacob Wackernagel studiował w latach 1871-75 germanistykę, filologię klasyczną, historię oraz językoznawstwo na uniwersytetach w Bazylei, Getyndze i Lipsku. W 1875 r. uzyskał tytuł doktora w Bazylei u Fryderyka Nietzschego. Po pobycie w Oksfordzie w Anglii habilitował się w 1876 r. na uniwersytecie w Bazylei z zakresu filologii klasycznej i sanskrytu. W 1879 r. został tutaj następcą Nietzschego jako profesor nadzwyczajny języka i literatury greckiej, a w 1881 r. awansował na profesora zwyczajnego. W latach 1890-91 i 1918-20 był rektorem uczelni. W 1902 r. został profesorem językoznawstwa porównawczego w Getyndze. gdzie również był prorektorem w latach 1912-13. Po wybuchu I wojny światowej wrócił w 1915 r. do Bazylei, aby objąć profesurę honorową językoznawstwa indoeuropejskiego i filologii klasycznej. W 1936 r. przeszedł na emeryturę.

Jacob Wackernagel był jednym z najważniejszych przedstawicieli językoznawstwa indoeuropejskiego i linii filologiczno-historycznej, w szczególności w obszarach sanskrytu i języka greckiego. Przebywając w Getyndze brał aktywny udział w przedsięwzięciu »Göttinger Septuaginta-Unternehmen« założonym przez Alfreda Rahlfsa i Rudolfa Smenda.

Był członkiem Akademii Nauk w Getyndze (od 1901), Berlinie (od 1911), Uppsali (od 1915), Wiedniu (od 1923), Sztokholmie (od 1928) Monachium (od 1931) i innych. W 1912 r. był współzałożycielem »Indogermanische Gesellschaft«. Był doktorem honoris causa uniwersytetów w Genewie (1909), Lozannie (1917) i Marburgu (1927).

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑