Joseph Albrecht von Ittner

Genealogia ↑

Ojciec prawdopodobnie . Martin Ittner; matka prawdopodobnie Maria Franziska Heimes z Bingen; wujek ze strony ojca Franz Ittner (1721-95), prof. medycyny i botaniki w Moguncji (niem. Mainz); - ożenił się w Burladingen w 1782 roku z Marią Theresą (ur. w 1760 roku), córką Daniela Marianusa von Franka (1723–1800); miał 2 synów, 2 córki.

Życiorys ↑

Uczęszczał do szkoły łacińskiej w Moguncji i gimnazjum prowadzonego przez jezuitów. Studiował prawo na uniwersytetach w Moguncji i Getyndze. Zainspirowany przez Christiana Gottloba Heyne zajmował się intensywnie językiem greckim i literaturą. Praktykował w sądzie krajowym w Wetzlar, sejmie Rzeszy w Ratyzbonie (niem. Regensburg) i w kancelarii w Wiedniu.
W 1778 roku książę Josef Friedrich Wilhelm von Hohenzollern-Hechingen mianował go na radcę dworu i archiwistę. W 1786 roku został kancelistą Rycerskiego Zakonu Szpitalników Św. Jana, z Jerozolimy, z Rodos i z Malty w Heitersheim.
Po pokoju w Preszburgu w 1805 roku przeszedł na służbę państwa badeńskiego.
W latach 1807 – 1818 był posłem badeńskim w Szwajcarii. W 1812 roku został dyrektorem Seekreis z siedzibą w Konstancji.
Podczas jego pobytu we Fryburgu gośćmi w jego domu byli między innymi Johann Leonhard Hug, Lorenz Oken i poeta Johann Georg Jacobi .
W czasie częstych podróży do Szwajcarii poznał Paula Usteri, Davida Heßa i Heinricha Zschokke, który nakłaniał go do działalności literackiej. Zajmował się także badaniami z zakresu botaniki i wszedł w kontakt z Karlem Christianem Gmelinem, który jego imieniem nazwał gatunek jezierza Ittnera (C.C.Gmel.)

Znaczenie ↑

W latach 1806-1807 przeprowadził sekularyzację klasztoru St. Blasien. Został kuratorem uniwersytetu we Fryburgu Bryzgowijskim (niem. Freiburg im Breisgau) i przeprowadził jego reformę wzorując się na uniwersytecie w Getyndze.
W 1818 roku został oddelegowany do przeprowadzenia reformy katolickich kościołów na terenie krajów protestanckich. Przy czym reprezentował myśl założenia południowoniemieckiej prowincji kościelnej z daleko idącą niezawisłością od papieża.
Ittner należał do kręgu poetyckiego " Oberrheinischen Dichterkreis" skupionego wokół Johann Georg Jacobi, do którego należeli także Therese von Artner, Karl W. L. F. Drais von Sauerbronn, Johann Peter Hebel, Konrad Pfeffel i Johann Georg Schlosser.
W swoim najwybitniejszym opowiadaniu „Der Prälat” przedstawia idealistyczny obraz harmonii nauki i religii, który nadawałby życiu klasztornemu nowy sens. Jego ostatnim dużym dziełem była biografia Johanna Georga Jacobiego.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑