Friedrich Silcher

Friedrich Silcher
Friedrich Silcher z żoną ok. 1822.
Źródło: Wikimedia Commons 

Philipp Friedrich Silcher (ur. 27 czerwca 1789 w Schnait, zm. 26 sierpnia 1860 w Tybindze) – niemiecki kompozytor i pedagog muzyczny. Silcher zbierał pieśni ludowe, które opracował i wydał. Oprócz tego skomponował motety, muzykę kameralną, muzykę kościelną i dwie uwertury na wielką orkiestrę. Na twórczość Silchera wpływ wywarli tacy kompozytorzy jak Wolfgang Amadeus Mozart (1756–1791), Ludwig van Beethoven (1770–1827), Carl Maria von Weber (1786–1826), Franz Schubert (1797–1828) i Felix Mendelssohn–Bartholdy (1809–1847). (wyznanie ewangelickie)

Genealogia

  • Ojciec: Carl (1755–95), od 1782 nauczyciel w Schnait;
  • Matka: Hedwig Henrica Sprecher (1766–1820);
  • Ożenił się: z Rosine Luise (1804–71), córką kupca Georga Ludwiga Enßlina (1767–1823) i Christiane Friederike Mohr (1772–1851);
  • Dzieci: syn Karl Julius (1824–1902), pastor w Hofen i 2 córki Luise Wilhelmine (1825–1905) oraz Julie Caroline (1832–1922).

Życiorys

Philipp Friedrich Silcher uczył się w latach 1803–06 w Geradstetten i w 1806/07 w Fellbach koło Stuttgartu u nauczyciela i organisty Nicolausa Ferdinanda Auberlena (1755–1828), któremu zawdzięczał praktyczne i teoretyczne podstawy muzyczne. Istotne pedagogiczne i muzyczne doświadczenia zebrał pracując jako nauczyciel domowy w 1807/08 r. u barona Josepha Friedricha Antona von Berlichingena w Schorndorf i w szkole dla dziewcząt w Ludwigsburgu (1809-14). W tym czasie uczęszczał na koncerty Carla Marii von Webera (1786–1826) i występował w domu teologa i inspektora szkolnego Jonathana Friedricha Bahnmaiera (1774–1841) jako śpiewak i pianista. Od 1815 r. uczył muzyki w Stuttgarcie. Tutaj brał lekcje gry na fortepianie i kompozycji u nadwornego kapelmistrza i kompozytora Conradina Kreutzera (1780–1849) i jego następcy Johanna Nepomuka Hummela (1778–1837). Od 1817 r. aż do śmierci był dyrektorem muzycznym oraz nauczycielem muzyki na uniwersytecie w Tybindze.

Spotkanie w 1819 r. ze szwajcarskim wydawcą i kompozytorem Hansem Georgiem Nägeli (1773–1836) skłoniło go do wspierania muzyki kościelnej i szkolnej oraz krzewienia edukacji muzycznej wśród ludu w Wirtemberdze. Uważany jest za jednego z najważniejszych protagonistów śpiewu chóralnego i opracował na podstawie niemieckich i międzynarodowych pieśni ludowych liczne pieśni chóralne, które do dziś należą do podstawowego repertuaru wielu towarzystw chóralnych i stały się wspólną własnością kolejnych pokoleń. W 1829 r. założył w Tybindze studenckie stowarzyszenie śpiewacze „Akademische Liedertafel”, a w 1839 r. „Oratorienverein”. Za pośrednictwem wielkiego kręgu przyjaciół i uczniów, do którego należeli m.in. poeci Ludwig Uhland (1787–1862), Justinus Kerner (1786–1862), Gustav Schwab (1792–1850), Eduard Mörike (1804–1875), David Friedrich Strauß (1808–1874), Friedrich Theodor Vischer (1807–1887), Wilhelm Hauff (1802–1827) wywarł silny wpływ na niemiecką kulturę muzyczną. Spuścizna Friedricha Silchera obejmuje ponad 1000 prac. Razem z Ludwigiem Erk (1807–83) wydał w 1858 r. zbiór pieśni ludowych i studenckich Allgemeines Deutsches Kommersbuch.

Dzieła (wybór)

  • Schau hin nach Golgatha (Spójrz na Golgotę), 1825.
  • Ich hatt' einen kameraden (Miałem towarzysza, tekst Ludwig Uhland Der gute Kamerad (Dobry towarzysz)), 1825.
  • Ännchen von Tharau (tekst Simon Dach (1605–1659), 1827.
  • Loreley (tekst Heinrich Heine (1797–1856)), 1838.
  • So nimm denn meine Hände (Za rękę weź mnie Panie, tekst Julie Hausmann (1825–1901)), 1842.
  • Weil ich Jesu Schäflein bin (Bo jestem małą owieczką Jezusa, tekst Henriette Maria Luise von Hayn (1724–1782)), 1843.
  • Am Brunnen vor dem Tore (Przy studni przed bramą, według Franciszka Schuberta), 1846.
  • Wenn alle Brünnlein fließen, 1855.

Literatura

  • Weber: Silcher, Friedrich w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 34, Duncker & Humblot, Leipzig 1892, s. 319–324.

Linki

Autor: Roman Penkała