Ludwig Dill

Ludwig Dill (ur. 2 lutego 1848 w Gernsbach, zm. 24 października 1940 w Karlsruhe) – niemiecki malarz marynista i pejzażysta. (wyznanie ewangelickie)

Ludwig Dill, ok. 1904. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

• Ojciec : Ludwig Dill, sędzia;
• Matka : Rosa z domu Dietz;
• Ożenił się : 1) w 1875 r. z Luise z domu Kornbeck (zm. 1905), 2) w 1909 r. z Johanną Marią z domu Pflugmacher (1859–1944), wdowa po Malburgu;
• Dzieci : z pierwszego małżeństwa syn i 2 córki.

Życiorys

Rybacy w Wenecji, 1880. Źródło: Wikimedia Commons

Ludwig Dill urodził się 2 lutego 1848 r. w Gernsbach jako syn Ludwiga Dilla i Rosy z domu Dietz. Rok po jego narodzeniu rodzina zamieszkała w Gengenbach, w 1856 r. w Durlach i wreszcie w 1862 r. w Stuttgarcie, gdzie ukończył gimnazjum. Od 1866 do 1870 r. studiował architekturę na politechnice w Stuttgarcie. Powołanie w lipcu 1870 r. do służby wojskowej podczas wojny niemiecko–francuskiej przerwało jego studia. Po powrocie z Francji przeprowadził się do Monachium, gdzie w 1872 r. wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych. Jego nauczycielami byli tam Johann Leonhard Raab (1825–1899), Otto Seitz (1846–1912) i Karl Theodor von Piloty (1826–1886). Jednak decydujące dla dalszego rozwoju artystycznego Dilla było spotkanie z Adolfem Lierem (1826–1882), przedstawicielem „pejzażu intymnego” w południowych Niemczech, który od 1869 r. prowadził w Monachium prywatną szkołę malarstwa pejzażowego.

Roztopy nad Amper, ok. 1897. Źródło: Wikimedia Commons

Od 1874 r. Ludwig Dill podróżował do Włoch, aby wykonać ilustracje na zlecenie wydawnictwa stuttgarckiego. W licznych podróżach na południe Włoch stworzył rysunki i akwarele, przeważnie były to studia pejzaży i architektury. Lato 1877 r. spędził razem z Gustavem Schönleberem (1851–1917) w Chioggia koło Wenecji. Pomijając pojedyncze podróże do Belgii i Holandii, do 1892 r. corocznie wracał na lagunę wenecką i malował codzienne życie rybaków oraz uliczki w miastach portowych. Jego zabarwiony impresjonistycznie realizm pejzaży weneckich stopniowo ustąpił miejsca stylizacji ornamentalnej natury, która "zbliżyła Dilla do secesji". W kwietniu 1892 r. razem z grupą innych artystów założył stowarzyszenie Verein bildender Künstler Münchens Secession e. V. tzw. Secesję Monachijską, której był prezydentem w latach 1894–1899. W 1894 r. przeprowadził się do Dachau, gdzie razem z Adolfem Hölzelem (1853–1934) i Arthurem Langhammerem (1854–1901) założył kolonię artystów „Neu-Dachau“. Nienaruszony jeszcze krajobraz między rzekami Amper a Izarą oraz tamtejsze wrzosowiska i bagna stały się odtąd jego ulubionym miejscem pracy, do którego wracał także po powołaniu w 1899 r. do Akademii Sztuk Pięknych w Karlsruhe, w której pracował do 1919 roku. W przeciwieństwie do prac weneckich w tym okresie mniejszą wagę przywiązywał do topograficznej autentyczności, lecz skupiał się na poetyckim nastroju czystego pejzażu. Wprawdzie od 1905 r. sporadycznie wracał do malarstwa marynistycznego i w czasie I wojny światowej stworzył serię szkiców wojennych, to jednak okolice Dachau stanowiły nadal główny tematykę jego twórczości.

Poranek, ok. 1904. Źródło: Wikimedia Commons

Być może, że przez neoromantyczny charakter późniejszego malarstwa pejzażowego, już przed I wojną światową był wysoko ceniony przez ideologów sztuki narodowej takich jak Paul Schultze-Naumburg (1869–1949) i Bettina Feistel-Rohmeder (1873–1953). Po przejściu na emeryturę Ludwig Dill przyłączył się do ludowo-radykalnego „Niemieckiego Towarzystwa Sztuki” (niem. Deutsche Kunstgesellschaft) w Dreźnie, które było zalążkiem ukierunkowanego nacjonalistycznie „Związku Walki o Niemiecką Kulturę” (niem. (Kampfbund für deutsche Kultur). W 1933 r. został współpracownikiem ludowych organów publicystycznych „Deutscher Kunstbericht“ i „Deutsche Bildkunst“. Jednak ta działalność polityczna nie znalazła odzwierciedlenia w jego twórczości artystycznej.

Dzieła (wybór)

Las brzozowy, przed 1940. Źródło: Wikimedia Commons

• Winterliche Gärten in Dachau (Ogrody zimowe w Dachau).
• Chiogga am Abend (Chiogga wieczorem).
• Holländische Dünenlandschaft (Holenderski pejzaż wydmowy).
• Pappeln im Wasser (Topole w wodzie).
• Blaue Blumen (Niebieskie kwiaty).
• Abenddämmerung über der Amper (Zmierzch nad Amper).
• Dachau an der Amper (Dachau na Amper).
• Ein Herbstmorgen (Jesienny poranek).
• Der Morgen (Poranek).
• Birken im Dachauer Moos (Brzozy w Dachauer Moos).
• Schneeschmelze an der Amper (Roztopy nad Amper).
• Pappeln und Weiden (Topole i wierzby).

Literatura

• Bärbel Schäfer: Ludwig Dill, Leben und Werk. 1997.

Linki

• Michael Koch: „Dill, Ludwig” w Biografien aus den biographischen Sammelwerken der Kommission für geschichtliche Landeskunde in Baden-Württemberg (online).