Valentin Thilo

Valentin Thilo (także Valentin Thilo der Jüngere; ur. 19 kwietnia 1607 w Królewcu; zm. 27 lipca 1662 tamże) - teolog luterański, profesor retoryki i poeta religijny.

ThiloVB5185
Valentin Thilo.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Valentin Thilo (1579-1620), duchowny luterański i poeta religiny; matka N.N.; - ożenił się 7 lipca 1643 roku; miał dwoje dzieci, które zmarły przed nim.

Życiorys

Valentin Thilo stracił oboje rodziców podczas zarazy. Wychowywali go pastor i profesor Georg Mylius (1548-1607) i profesor Funk. Od 1624 r. studiował na miejscowym uniwersytecie teologię oraz retorykę i historię u Samuela Fuchsa. W latach 1632-1634 studia kontynuował w Lejdzie. W 1634 r. uzyskał w Królewcu stopień magistra i w tym samym roku został profesorem retoryki. Pięciokrotnie był dziekanem wydziału filozoficznego i dwukrotnie rektorem uniwersytetu.

Śmierć jedynej siostry, która poślubiła w Królewcu pastora Kuhna, i która 16 sierpnia 1639 r. zmarła nagle podczas epidemii dżumy, zrobiła na nim tak głębokie wrażenie, że od tego czasu bardzo poważnie przygotowywał się do własnej śmierci. Zmarł 27 lipca 1662 r. po kilkuletnim chorowaniu na artretyzm.

Znaczenie

Należał do kręgu poetyckiego tzw. Kürbishütte, do którego należeli także Simon Dach (1605-1659), Johann Franck (1618-1677), Christoph Kaldenbach (1613-1698), Robert Roberthin (1600-1648) i Georg Weissel (1590-1635). Podobnie jak ojciec pisał pieśni religijne. W obu przypadkach trudno jednoznacznie ustalić, autorem której pieśni jest syn, a której ojciec. Jemu przypisywana popularna pieśń adwentowa Mit Ernst, o Menschenkinder, bereitet euch dem Herrn (pol. Z powagą przygotujcie, 1642, nr 29 w Śpiewniku Ewangelickim) jest prawdopodobnie przeróbką wcześniejszej pieśni Mit Ernst, o Menschenkinder, betrachtet diese Zeit napisanej przez ojca. Z pewnością jest autorem Groß ist, Herr, deine Güte, sehr groß ist deine Treu (1639) i Herr, unser Gott, wenn ich betrachte (1639). Czy wszystkie pieśni, które mu przypisuje Arnold Heinrich Sohme w swoim kancjonale (Królewiec 1752) są faktycznie jego dziełem, nie jest do końca wyjaśnione. Niewątpliwie syn był zdolniejszy od ojca i razem z Simonem Dachem uważany jest za najwybitniejszego przedstawiciela pruskiej szkoły poetyckiej w zakresie pieśni kościelnych pierwszej połowy XVII wieku.

Pośród jego utworów łacińskich znajdują się m. in. panegiryki ku czci polskich królów Władysława IV (1595-1648) i Jana Kazimierza (1609-1672).

Dzieła (wybór)

  • Orationes Academicae Varia Occasione Habitae, Cv1590-00-00 do 1635m Alloqviis Natalitiis Et Eivs … 1653. (online)

Literatura

Linki

  • Wykaz pism w katalogu Gemeinsamer Verbundkatalog (GVK) des Gemeinsamen Bibliotheksverbundes (GBV).