Theodor Ziehen

Georg Theodor Ziehen (ur. 12 listopada 1862 we Frankfurcie nad Menem; zm. 29 grudnia 1950 w Wiesbaden) – niemiecki lekarz neurolog, psychiatra i filozof. (wyznanie ewngelicko-reformowne)

Ziehen
Theodor Ziehen (między 1904 a 1912).
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Eduard Ziehen (1819–1884), dr filozofii, nauczyciel, pisarz i redaktor; matka Emilie Tillmanns (1831–1885); - ożenił się w 1893 z Marie Schroen (1864-1945); dzieci córka Maria i synowie Vult (1899-1975) oraz Siegfried (1903-1933).

Życiorys

Po zdanej maturze w 1881 r. Theodor Ziehen studiował medycynę w Würzburgu i Berlinie. W 1885 r. promował sie na doktora medycyny i rozpoczął pracę w prywatnej placówce dla nerwowo i psychicznie chorych w Görlitz. W 1886 r. został asystentem i starszym lekarzem w uniwersyteckiej klinice dla nerwowo chorych w Jenie. Tam habilitował się w 1887 r. z psychiatrii i w 1892 r. mianowany został na profesora nadzwyczajnego. W styczniu 1889 r. opiekował się chorym psychicznie Fryderykiem Nietzsche (1844-1900). W latach 1900-1903 był profesorem zwyczajnym psychiatrii w Utrechcie, od 1903 r. prowadził katedrę psychiatrii i neuropatologii w Halle. W 1904 r. powołano go na uniwersytet do Berlina, gdzie został także dyrektorem kliniki dla nerwowo chorych Charité. W 1912 r. zwolnił się z zajmowanego stanowiska, aby poświęcić się własnym studiom filozoficznym w Wiesbaden. Jego następcą w klinice został Karl Bonhoeffer (1868-1948). Ze względu na znajomość języka flamandzkiego był w czasie I wojny światowej członkiem cywilnej administracji Brukseli. W 1917 r. został profesorem filozofii na uniwersytecie w Halle, gdzie oprócz psychologii wykładał także historię filozofii. W 1930 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Wiesbaden. Ponieważ od 1945 r. nie otrzymywał uposażenia emerytalnego więc rozpoczął praktykę lekarską w Wiesbaden jako lekarz chorób nerwowych. W 1947 r. zgodził się na powrót na uniwersytet do Halle jako emerytowany profesor, jednak nie otrzymał zgody na wyjazd od amerykańskich władz okupacyjnych. W 1948 r. zachorował i powrót ten nie wchodził już w rachubę.

Twórczość ↑

Theodor Ziehen był jednym z czołowych przedstawicieli psychologii asocjacyjnej. W 1898 r. opublikował książkę Psychophysiologische Erkenntnistheorie (Psychofizjologiczna teoria poznania), a w 1915 r. główne swoje dzieło Die Grundlagen der Psychologie (Podstawy psychologii). Razem z Carlem Wernicke (1848-1905) założył w 1897 r. czasopismo Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie, które później prowadził Karl Bonhoeffer.

Razem z Hermannem Oppenheimem (1858-1919) opisał dystonię torsyjną, którą przez pewien czas nazywano zespołem Ziehena-Oppenheima. Jako pierwszy w obszarze niemieckojęzycznym opisał zagadnienie psychiatrii dziecięcej w książce Die Geisteskrankheiten des Kindesalters (Choroby umysłowe wieku dziecięcego).

Dzieła (wybór)

  • Sphygmographische Untersuchungen an Geisteskranken. Jena, 1887.
  • Psychiatrie. Berlin, 1894.
  • Psychophysiologische Erkenntnisstheorie. Jena, 1898.
  • Leitfaden der physiologischen Psychologie. Jena, 1891.
  • Das Centralnervensystem der Cetaceen. 1892.
  • Psychiatrie für Ärzte und Studierende. Berlin, 1894.
  • Das Centralnervensystem der Monotremen und Marsupialier. 1897.
  • Die Prinzipien und Methoden der Begabungs-, insbesondere der Intelligenzprüfung. Jena, 1908
  • Die Erkennung der psychopathischen Konstitutionen und die öffentliche Fürsorge für psychopatisch veranlagte Kinder. Jena, 1912.
  • Ärztliche Wünsche zur Fürsorgeerziehung. Langensalza, 1913.
  • Die Grundlagen der Psychologie. Leipzig-Berlin, 1915.
  • Die Geisteskrankheiten des Kindesalters einschliesslich des Schwachsinns und der psychopathischen Konstitutionen, I-II. Berlin, 1915-1917.
  • Über das Wesen der Beanlagung und ihre methodische Erforschung. Langensalza, 1918.
  • Das Seelenleben der Jugendlichen. Langensalza, 1923.
  • Die Grundlagen der Charakterologie. Langensalza, 1930.

Linki

Nowości

Popularne artykuły