Sophie Mereau

Genealogia ↑

Ojciec Gotthelf Schubart (1722-1791), urzędnik administracji; matka Johanna Sophie Friederike Gabler (1745-1786); brat Karl August Schubart (1785-1873), lekarz; siostra Henriette (1769-1831), tłumaczka; - poślubiła 1) w 1793 r. profesora prawa Friedricha Ernsta Karla Mereau (1765-1825), z którym rozwiodła się w 1801 r., 2) w 1803 r. poetę Clemensa Brentano (1778-1842); z pierwszego małżeństwa miała syna i córkę, a z drugiego 3 dzieci, które wcześnie zmarły.

Życiorys ↑

Sophie Mereau spędziła młodość w Altenburgu. Po pierwszym małżeństwie wkroczyła w elity życia duchowego Jeny, która była w tym czasie literackim centrum wczesnego romantyzmu. Znalazła się także w środku życia uniwersyteckiego. W 1795 r. zaprzyjaźniła się ze studentem jurysprudencji Johannem Heinrichem Kippem (1771-1833) z Lubeki. Po roku - po zerwaniu tego związku - podróżowała, wbrew wszelkim etykietom, razem ze swoim nowym studenckim wielbicielem, Georgiem Philippem Schmidtem (1766-1849) do Berlina. W lecie 1798 r. poznała studiującego w Jenie Clemensa Brentano, któremu umożliwiła pierwsze publikacje. Latem 1800 r., po przelotnej fazie ściślejszych stosunków przyjacielskich, doszło między nią, a Brentano do waśni. Brentano opuścił Jenę.

Podczas nieobecności Brentano w Jenie zwiększył się na nią wpływ Friedricha Schlegela. Schlegel razem z późniejszą żoną Dorotheą (1764-1839) intrygowali przeciw jej związkowi z Brentano. W tym czasie do kręgu jej znajomych zaliczał się także Stephan August Winkelmann (1780-1806), który, jako były przyjaciel Brentano z okresu studenckiego, informował go ciągle o poczynaniach Sophie Mereau. Pod przewodnictwem Johanna Gottfrieda Herdera (1744-1803) przeprowadzono 21 lipca 1801 r. jej rozwód z mężem. Przez ponad rok odrzucała prowadzone przez Brentano próby pojednania, aż w grudniu 1802 r. sama nawiązała z nim ponowny związek. 29 listopada 1803 r. odbył się ich protestancki ślub w Marburgu. W maju 1804 r. urodził im się syn, w maju 1805 córka, ale oboje po kilku tygodniach życia zmarli. Po urodzeniu martwego trzeciego dziecka zmarła także Sophie Mereau. Jej córka z pierwszego małżeństwa, Hulda, została najpierw pod opieką Brentano.

Znaczenie ↑

Sophie Mereau należała do najwszechstronniejszych i najproduktywniejszych pisarek swojego okresu. Jej prace literackie pisma obejmują wiersze, opowiadania, powieści, idylle, jak również tłumaczenia z języka angielskiego, włoskiego i hiszpańskiego. Do tego dochodzi jeszcze jej działalność wydawnicza i współpraca z czasopismem literackimi. Jej twórczość oscyluje między klasycyzmem i romantyzmem oraz między oświeceniem i sentymentalizmem. Dla jej przyjacielskich związków z romantykami takimi jak Friedrich Schlegel, Brentano czy Achim von Arnim (1781-1831) nie było przeszkodą spotykanie się z ich oponentem Fryderykiem Schillerem, którego poznała dzięki pierwszemu mężowi. Schiller ugruntował jej karierę literacką i jako pierwszy publikował jej prace w wydawanych przez siebie czasopismach »Thalia« (1791), później także w »Horen« i w swoim »Musenalmanach«.

Jej obie powieści »Das Blüthenalter der Empfindung« (1794) i »Amanda und Eduard« (1803) stoją poza tradycją ówczesnego rozwoju i obrazu powieści. Ich sceny są przerywane przez nastrojowe obrazy i przedstawienia wrażeń krajobrazowych, które jednocześnie odzwierciedlają przypadkowość poszczególnych epizodów. Konwencje moralno-obyczajowe są w nich złamane, a zamiast nich rządzą rozkosz i miłość. Historycznie-literacko jej opowiadania znajdują się pod wpływem sentymentalizmu i nurtu Sturm und Drang. Sławę poetki uzyskała dzięki liryce utrzymanej w stylu Schillera. Była jedną z pierwszych kobiet, które dzięki własnej decyzji traktowały pisarstwo jako zawód i żyła z dochodów jakie przynosiło jej pióro.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑