Siegfried Lipiner

Siegfried Salomo Lipiner (ur. 24 października 1856 w Jarosławiu; zm. 30 grudnia 1911 w Wiedniu) – austriacki pisarz i poeta. (wyznanie mojżeszowe, od 1891 ewangelickie)

Genealogia

  • Ożenił się: 1) w 1881 (rozwód) z Niną Hoffmann, córką hurtownika w Wiedniu, 2) w 1891 z Klementine Spiegler.

Życiorys

Siegfried Lipiner przybył w 1871 r. do Wiednia, gdzie w 1875 r. zdał maturę w Leopoldstädter Gymnasium. Już w gimnazjum napisał epos Echo, tragedię historyczną Arnold von Brescia i poemat w pięciu pieśniach Der entfesselte Prometheus, który zadedykował Heinrichowi Laube (1806–1884) i wysłał do Richarda Wagnera (1813–1883) i Friedricha Nietzsche (1844–1900).

W 1875 r. rozpoczął studia na uniwersytecie w Wiedniu, w semestrze letnim 1876 r. słuchał na uniwersytecie w Lipsku wykładów Gustava Theodora Fechnera (1801–1887) i Rudolfa von Gottschalla (1823–1909), w lecie 1877 r. kontynuował studia w Jenie. Studia zakończył 1878 r. i poświęcił się twórczości poetyckiej. W czasie studiów jego zainteresowanie obejmowało filozofię, literaturę i wszystkie kwestie religii.

Prawdopodobnie dzięki wstawiennictwu Malwidy von Meysenbug (1816–1903), której zadedykował epos Renatus, został zaproszony we wrześniu 1878 r. przez Richarda Wagnera do Bayreuth. W lecie 1879 r. poznał w Strasburgu Paula Natorpa (1854–1924), który później napisał o nim kilka esejów i wydał część jego spuścizny. Po powrocie do Wiednia pracował jako publicysta, a w 1881 r. został dyrektorem tamtejszej biblioteki Rady Państwa. W Wiedniu już w czasie pierwszego pobytu zgromadził się wokół niego krąg zwolenników, do którego należał Gustav Mahler (1860–1911), z którym się przyjaźnił od 1876 roku. Mahler zainspirowany jego tłumaczeniem Dziadów (Todtenfeier) Adama Mickiewicza skomponował pierwszą część II Symfonii (Todtenfeier). Dla Karla Goldmarka (1830–1915) Siegfried Lipiner napisał libretto do opery Merlin (1886). W lipcu 1894 r. doktoryzował się w Wiedniu pismem Homunculus, eine Studie über Faust und die Philosophie Goethes.

Konwersja Siegfrieda Lipinera na ewangelicyzm była zewnętrznym objawem jego już młodzieńczego dążenia do chrześcijaństwa. Myśl o zbawieniu była centralnym punktem jego dojrzałego życia. Wciąż niezadowolony z dotychczasowej twórczości planował trzyczęściowy cykl dramatów o zbawiennym dziele Chrystusa. Ukończył tylko część pierwszą Adam, która wydana została pośmiertnie w 1913 roku. Wiersz Der Musiker spricht napisany z okazji 50-tych urodzin Mahlera był jego ostatnią publikacją.

Dzieła (wybór)

  • Der entfesselte Prometheus: eine Dichtung in fünf Gesängen , Leipzig 1876.
  • Renatus. Epische Dichtung, Leipzig 1878.
  • Über die einer Elemente Erneuerung der Gegenwart religiöser Ideen. Vortrag gehalten im Leseverein der deutschen studenten Wien, Wien 1878.
  • Buch der Freude. Gedichte, Leipzig 1880.
  • Bruder Rausch (Fragment eines Epos), 1883.
  • Merlin. Operndichtung w 3 Akten. Karl von Musik Goldmarkiem. Textbuch, Leipzig 1886.
  • Homunculus. und die Eine Studie über "Faust" Philosophie Goethes (dysertacja), Wien 1894.
  • Kassandra. Drama, 1910.
  • Hippolytos. Drama, 1893.
  • Adam : ein Vorspiel, Stuttgart 1913.
  • Der neue Don Juan. Trauerspiel w 5 Akten, Stuttgart 1914.

Tłumaczenia pism Adama Mickiewicza

  • Poetische Werke, 1882–1887
  • Tom 1: Herr Thaddäus oder der letzte Einritt in Lithauen, (Pan Tadeusz) Leipzig 1882;
  • Tom 2: Todtenfeier, (Dziady) Leipzig 1887.

Literatura

  • Hartmut Zelinsky: Lipiner, Siegfried w: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 14, Duncker & Humblot, Berlin 1985, ISBN 3-428-00195-8, s. 642. (online).
  • Walter Troxler: Siegfried Lipiner w: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 15, Bautz, Herzberg 1999, ISBN 3-88309-077-8, sp. 872–873.

Linki

Autor: Roman Penkała