Susan Sarandon

Susan Sarandon (ur. 4 października 1946 w Nowym Jorku) – amerykańska aktorka i producentka. W 1996 roku otrzymała Oscara za rolę Helen Prejean w filmie Przed egzekucją.

Susan Sarandon w 2017 roku.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec: Phillip Leslie Tomalin, dyrektor ds. reklamy, producent telewizyjny;
Matka: Lenory Marie (z domu Criscione);
Rodzeństwo: 4 braci: Phillip Leslie Jr., Terry, Timothy i O'Briana; i 4 siostry: Meredith, Bonnie Priscilla, Amanda i Melissa;
Dzieci: ze związku z Franco Amurri córka Ewa Amurri (ur. 15 marca 1985), ze związku z Timem Robbinsem synowie John Henry (ur. 15 maja 1989) i Miles Robbins (ur. 4 maja 1992)

Biografia

Susan Sarandon urodziła się jako najstarsze z dziewięciorga dzieci katolickiej rodziny włosko-walijskiej. Przodkowie jej matki Lenory Marie (z domu Criscione) pochodzili z regionów Toskanii i Sycylii, a przodkowie angielscy ojca Phillipa Leslie Tomalina z Hackney w Londynie i walijscy z Bridgend. Ojciec śpiewał w big-bandzie, a następnie działał w nowojorskiej stacji telewizyjnej WWOR-TV i show-biznesie. Jej matka była członkiem i dyrektorem zarządu Klubu Kobiet w Stephenville i Terra Tova Garden Club. Po latach Sarandon powiedziała w wywiadzie dla The Guardian: « Zabroniono mi śpiewać, bo nie miałam ładnego głosu. Rozwinęła się więc we mnie muzyczna fobia »^[1].

Podobnie jak bracia i siostry wychowywała się w Rzymie, gdzie ukończyła 12 czerwca 1960 roku Gimnazjum św. Franciszka. Następnie uczyła się w Edison High School w mieście Edison. W tym czasie występowała w zespole tanecznym i amatorskiej grupie teatralnej. Po zakończeniu nauki w Edison High School w dniu 15 czerwca 1964 roku studiowała od 1964 do 1968 roku w Katolickim Uniwersytecie Ameryki (ang. The Catholic University of America) w Waszyngtonie, gdzie uzyskała licencjat z zakresu sztuki dramatycznej. W czasie studiów, a także przez pewien czas po nich, pracowała jako sekretarka, modelka i sprzątała domy. W tym czasie mało zajmowała się aktorstwem, ale w 1964 roku wystąpiła w spektaklu teatralnym. Przy tej okazji poznała przyszłego męża Chrisa Sarandona, z którym wzięła ślub w 1967 r., a który przekonał ją do aktorstwa. W wywiadzie z marca 2006 r. dla czasopisma The Guardian powiedziała: « Poślubiłam Chrisa, pierwszego mężczyznę, z którym wówczas spałam. Byłam przekonana, że wie wszystko »^[1].

W 1969 r. udała się na kasting do filmu Joe (1970, reżyseria: John G. Avildsen), w którym wcieliła się w rolę narkomanki Melissy Compton. W latach 1970–72 występowała w telenowelach A World Apart (od 30 marca 1970 do 25 czerwca 1971 jako Patrice Kahlman) i Search for Tomorrow (1972 jako Sarah Fairbanks). Rok 1975 zaowocował rolą w horrorze muzycznym The Rocky Horror Picture Show wyreżyserowanym przez Jima Sharmana. Chociaż początkowo film krytycznie oceniano, to od 1976 roku zaczął odnosić sukces, znalazł swoich fanów i do dziś cieszy się popularnością na arenie międzynarodowej. Do tej pory film jest najczęściej pokazywany w czasie Halloween. Również w 1975 roku zagrała u boku Roberta Redforda w obrazie Wielki Waldo Pepper (The Great Waldo Pepper). Ten kultowy film zarobił 9,4 miliona dolarów w samych Stanach Zjednoczonych Ameryki i przyniósł aktorce pierwszy wielki sukces.

Dramat Ślicznotka (Pretty Baby) z 1978 roku w reżyserii Louisa Malle'a, w którym zagrała matkę 12-letniej prostytutki, ugruntował jej pozycję aktorską. Przedstawienie dziecięcej prostytucji i nagich scen Brooke Shields, która miała wówczas 11 lat, wywołało jednak liczne kontrowersje. Ponowna praca z Louisem Malle w Atlantic City zaowocowała nominacją Susan Sarandon do Oscara. Zbliżenie, do którego doszło między Susan Sarandon a Louisem Malle podczas kręcenia filmu, doprowadziło w 1979 roku do jej rozwodu z mężem. W tym czasie utrzymywała też stosunki seksualne z partnerem filmowym Davidem Bowie^[2] i krótko, aktorem Seanem Pennem.

Jednak jeszcze więcej mieszanych uczuć wzbudziła jej rola w horrorze Zagadka nieśmiertelności (The Hunger), w którym ukazała się w lesbijskiej scenie miłosnej z francuską aktorką Catherine Deneuve. Decydujący przełom w karierze aktorki stanowił film z 1987 roku Czarownice z Eastwick (The Witches of Eastwick), w którym wystąpiła u boku Jacka Nicholsona i Michelle Pfeiffer.

Dobre recenzje zyskał powstały w 1988 roku obraz Byki z Durham (Bull Durham). Rolę w tej ekranizacji zawdzięczała Kevinowi Costnerowi, o czym w wywiadzie dla angielskiego czasopisma The Guardian powiedziała: « Producenci nie chcieli obsadzić w filmie ani mnie, ani Tima. Kevinowi zawdzięczamy to, że dostaliśmy te role. Stanął w naszej obronie i nie odpuszczał ». Krytyk filmowy Roger Ebert pochwalił rolę Susan Sarandon w swojej recenzji dla Chicago Sun-Times: « Nie wiem, kogo jeszcze mogliby zatrudnić do roli Annie Savoy, postaci z Sarandon, która oddaje swoje serce i ciało jednemu graczowi na sezon, ale wątpię, czy postać ta sprawdziłaby się bez wspaniałego występu Sarandon. Annie mogła być przedstawiana na różne sposoby – jako włóczęga lub żałosne studium przypadku – ale Sarandon przedstawia ją jako kobietę, która po prostu kocha baseball i baseballistów i chce robić swoje dla drużyny gospodarzy »^[3]. Na planie filmowym poznała Tima Robbinsa, z którym związała się w 1988, a rozstała w 2009 roku. Mają dwóch synów: Johna Henryego (ur. 15 maja 1989) i Milesa Robbinsa (ur. 4 maja 1992).

Historia kelnerki Louise Sawyer (Susan Sarandon) w Thelma i Louise (Thelma & Louise, 1991) zabijającej mężczyznę, który usiłował zgwałcić na parkingu jej przyjaciółkę i towarzyszkę podróży Thelmę Dickinson (Geena Davis) odniosła wielki sukces kasowy (45 milionów dolarów zysku) i zyskała bardzo dobre recenzje. Obie odtwórczynie głównych ról nominowano do Oscara, co do tej pory jest ewenementem, ponieważ dwóch aktorów nominowano w tej samej kategorii w kategorii dla najlepszego aktora lub najlepszej aktorki. Krytycy zwrócili uwagę na silny wydźwięki feministyczny filmu. Krytyk filmowy B. Ruby Rich chwaliła film jako bezkompromisowe potwierdzenie doświadczeń kobiet. Jessica Enevold w eseju The Daughters of Thelma and Louise stwierdziła, że film stanowi « atak na konwencjonalne wzorce szowinistycznego zachowania mężczyzn wobec kobiet ». Ponadto « obnaża tradycyjne stereotypy relacji damsko-męskich », przypisując typowe role płciowe w kinie drogi^[4]. Niektórzy uważali, że film jest stronniczy w stosunku do mężczyzn i przedstawia ich w złym świetle. Pomimo tych kontrowersji film stał się wielkim sukcesem, zdobywając sześć nominacji do Oscara i wygrywając za najlepszy scenariusz. Thelma i Louise zajęła drugie miejsce po Milczeniu owiec jako najlepszy film 1991 roku w ankiecie 81 krytyków.

Również w następnym roku otrzymała nominację do Oscara za rolę matki w Olej Lorenza (Lorenzo's Oil). Kolejna nominacja do Oscara dla najlepszej aktorki nastąpiła po nakręconym w 1994 roku filmie Klient (The Client), w którym Susan Sarandon wcieliła się w rolę, wychodzącej z nałogu alkoholowego, prawniczki. Za ten film aktorka otrzymała Nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. Ostatecznie Oscara dla najlepszej aktorki Susan Sarandon otrzymała w 1995 roku za rolę siostry Helen Prejean w filmie obyczajowym Przed egzekucją (Dead Man Walking). Film wprawdzie nie przyczynił się do zniesienia kary śmierci w USA, ale wywołał dyskusje na temat jej słuszności. Dodatkowo otrzymała osiem nominacji do Złotego Globu, m.in. za Biały Pałac (1990), Mamuśka (1998), Ucieczka od życia (2002) oraz Bernard i Doris (2007).

Jako narratorka Susan Sarandon pojawiła się w dwudziestu filmach, z których wiele dotyczyło kwestii społecznych i politycznych. Była też prezenterką wielu odcinków serialu dokumentalnego Independent Lens na antenie sieci telewizyjnej Public Broadcasting Service (PBS). W 1999 i 2000 roku prowadziła i prezentowała Mythos, serię wykładów nieżyjącego już amerykańskiego profesora mitologii Josepha Campbella.

Po rozstaniu z Robbinsem rozpoczęła nowy związek z reżyserem Jonathanem Bricklinem, który trwał do 2015 roku. Zdobywczyni Oscara pojawiła się w najnowszym odcinku podcastu Dear Media Divorced Not Dead, gdzie rozmawiała na wiele tematów z prezenterką Caroline Stanbury. Na pytanie czego szuka w mężczyźnie, gwiazda Thelma i Louise rozszerzyła pytanie o każdą płeć – nie tylko mężczyzn: « Kogoś, kto został zaszczepiony na COVID. Nie obchodzi mnie, czy to mężczyzna, czy kobieta. To znaczy, jestem otwarty na wszystkie wieki, wszystkie kolory. A to są dla mnie tylko szczegóły. Ale interesuje mnie ktoś, kto jest żądnym przygód ». Podkreśliła również, jak ważne jest znalezienie kogoś, kto nie chce założyć rodziny. 74-letnia aktorka stwierdziła również: « Poniekąd zaczynam być sama. Myślę, że jestem całkiem otwarta na pomysł bycia z kimś, ale wiesz, na pewno potrzebowałabym kogoś niezwykłego. Myślę, że te dni się skończyły »^[5].

Zaangażowanie publiczne i polityczne

Susan Sarandon, poprzez darowizny i wystąpienia, aktywnie wspiera postępowe i lewicowe działania społeczne. W 1999 roku została mianowana Ambasadorem Dobrej Woli UNICEF. W tym samym roku protestowała przeciwko « rasistowskim metodom » nowojorskiej policji. Przyczyną tego była śmierć Amadou Diallo, który został zastrzelony przez policyjną jednostkę specjalną. W grudniu 2000 roku, podczas demonstracji przed siedzibą ONZ, aktorka wspierała wraz z innymi prominentnymi postaciami akcję przeciwników kary śmierci na krześle elektrycznym i przez uśmiercający zastrzyk. Została aresztowana podczas demonstracji przeciwko działaniom policji.

W 1995 roku Sarandon była jednym z wielu hollywoodzkich aktorów, reżyserów i pisarzy, z którymi przeprowadzono wywiady dla filmu dokumentalnego The Celluloid Closet, który przyglądał się, jak hollywoodzkie filmy przedstawiają homoseksualizm. W 2003 roku wystąpiła w spocie reklamowym Love is Love is Love, wzywającym do akceptacji praw homoseksualistów, lesbijek i transwestytów, a w 2005 roku była prezenterką podczas koncertu charytatywnego Live 8 w Edynburgu.

Wiadomości o przygotowaniach ataku amerykańskiego na Irak skłoniły dużą część Amerykanów do protestów. Sarandon i jej ówczesny partner Robbins zdecydowanie wypowiadali się w 2003 roku przeciwko inwazji na Irak. W antywojennym oświadczeniu wygłoszonym przez Sarandon 13 lutego 2003 roku dla Environmentalists Against War, koalicji organizacji przeciwnych inwazji na Irak, zapytała: « Co zrobił nam Irak? » Po tym pytaniu Edward Peck, ambasador USA w Iraku w administracji Reagana, powiedział: « Odpowiedź brzmi: nic. Irak nie miał nic wspólnego z 11 września, nie miał nic wspólnego z Al-Kaidą ». Aktorka stwierdziła, że « inwazja prowadzona przez USA zwiększy zagrożenie atakami terrorystycznymi[…] Destabilizujący wpływ w tym regionie na reżimy, których populacje są w przeważającej mierze przeciwne inwazji (na przykład Pakistan), byłby druzgocący ». Przy tej okazji zauważyła: « Przerażają mnie nie tylko konsekwencje ataku wyprzedzającego, ale narastające systematyczne zagrożenia dla naszych swobód obywatelskich. Poczynając od powiedzenia, „jesteś albo z nami, albo przeciwko nam”, głosy obywateli tego wspaniałego narodu nie tylko zostały zignorowane, ich pytania pozostały bez odpowiedzi, ale powiedziano im, że są antyamerykańskie.[…] Pogląd, że patriota to ktoś, kto podąża za planem administracji rządowej i nie kwestionuje go, jest antyamerykański. Kwestionowanie naszego rządu jest nie tylko naszym prawem, ale i obowiązkiem, a jedną z najbardziej podstawowych zasad demokracji jest zdrowa debata. Mogę tylko pomyśleć, że najłatwiejszym sposobem na odrzucenie głosów kwestionujących jest zmarginalizowanie ich z etykietką antyamerykańską ». W dalszej części wywiadu stwierdziła: « Lepiej mieć 1500 inspektorów ONZ w Iraku niż 150 000 amerykańskich żołnierzy.[…]Ignorowanie ONZ i jego roli w utrzymywaniu pokoju oraz wciąganie NATO oznacza zniszczenie wszystkich naszych nadziei na utrzymywanie pokoju w przyszłości.[…] Jestem przeciwna wojnie, ponieważ wiem, że istnieją inne sposoby rozwiązywania problemów.[…]Nie skupiamy się na przykład na Birmie, w której odbyły się dwa demokratyczne wybory, które zostały całkowicie zignorowane, a obecnie panuje bardzo silna dyktatura wojskowa. Nie działamy przeciwko Korei Północnej, która jawnie nam zagraża i ma broń nuklearną. Dlaczego więc Irak, dlaczego teraz, kiedy dwa miesiące po tym, jak Saddam Husajn „zagazował swój naród”, podwoiliśmy naszą pomoc dla Iraku, a nasz wiceprezydent i korporacja Halliburton wkroczyli po wojnie w Zatoce Perskiej i zawarli znaczące transakcje naftowe »^[6].

Podczas ceremonii otwarcia XX Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2006 roku, zadeklarowana pacyfistka wniosła flagę olimpijską na stadion olimpijski w Turynie wraz z siedmioma innymi kobietami, w tym chilijską pisarką Isabel Allende i laureatką Pokojowej Nagrody Nobla Wangari Muta Maathai. W tym samym roku otrzymała nagrodę humanitarną Action Internationale Contre la Faim (Action Against Hunger, Akcja przeciw głodowi). Wraz z działaczką antywojenną Cindy Sheehan wzięła udział w 2006 roku w proteście z okazji Dnia Matki, sponsorowanym przez Code Pink. W styczniu 2007 roku pojawiła się wraz z Robbinsem i Jane Fondą na antywojennym wiecu w Waszyngtonie, w celu poparcia środka Kongresu dotyczącego wycofania sił amerykańskich z Iraku. Uczestniczyła również w kampanii United Hollywood wraz z wieloma kolegami z branży filmowej z okazji strajku scenarzystów w 2007 roku.

W 2010 roku Susan Sarandon razem z Céline Dion została mianowana Ambasadorem Dobrej Woli FAO. W 2011 roku Sarandon uczestniczyła w ruchu protestacyjnym Occupy Wall Street, który walczył głównie z nierównościami społecznymi, ekonomicznymi i wpływem pieniędzy, czyli banków i dużych korporacji na politykę rządu i rządzących. 15 marca 2011 roku na wiecu w Madison powiedziała: « Nie poddamy się systemowi, w którym władza polityczna czerpie z bogactwa. To świetna okazja, aby stać się bardziej ludzkimi istotami i oprzeć naszą politykę na współczuciu i miłości, a nie na ekonomii »^[7].

W wywiadzie z 2011 roku, związanym z jej rolą siostry Helen Prejean w filmie Przed egzekucją, Susan Sarandon określiła ówczesnego papieża Benedykta XVI mianem nazisty Dwa dni po tym incydencie została wezwana przez Anti-Defamation League do przeprosin^[8].

Susan Sarandon miała kłopotliwe relacje z Hillary Clinton. Prezenterowi Evanowi Davisowi z BBC powiedziała przed wyborami prezydenckimi w 2016 roku, że nie będzie głosować na Hillary Clinton: « Nie głosuję swoją waginą »^[9]. Publicznie poparła senatora Berniego Sandersa. Po tym, jak nie udało mu się wygrać prawyborów w Partii Demokratycznej, poparła kandydatkę Partii Zielonych Jill Stein. Dodała, że jej zdaniem ważne jest, aby głosy na kandydatów zewnętrznych przekroczyły próg 5%, a to, czy zostanie wybrany Clinton, czy Trump, « nie ma dla niej znaczenia ».

Od lat Susan Sarandon prowadzi kampanię na rzecz legalizacji marihuany i promuje odpowiedzialne używanie tego narkotyku. Używała jej w swojej pracy: « Nigdy nie kręciłam naćpana, ale przy czytaniu scenariusza zawsze wypaliłam skręta. To dało mi inną perspektywę ». Gwiazda Hollywoodu jest także przekonana, że « świat byłby lepszy, gdyby ludzie palili marihuanę zamiast pić alkohol »^[10].

Gwiazda Hollywoodu przychylna jest też prostytucji (pracy seksualnej) o czym na Twitterze napisała: « Praca seksualna jest pracą jak każda inna, ale jej kryminalizacja naraża osoby świadczące usługi seksualne na dyskryminację, nadużycia i wyzysk. Mówienie o tym jest pierwszym krokiem do zmniejszenia stygmatyzacji, ale dekryminalizacja jest jedynym sposobem, aby wdrożyć zabezpieczenia, aby chronić tych w tej branży »^[11].

Filmografia

1970: Joe jako Melissa Compton
1971: Fleur bleue jako Elizabeth Hawkins
1971: Mortadela jako Sally
1974: The Rimers of Eldritch jako Patsy Johnson
1974: The Whirlwind
1974: The Satan Murders jako Kate
1974: June Moon jako Eileen
1974: Bal kapitański (F. Scott Fitzgerald and 'The Last of the Belles' ) jako Ailie Calhoun
1974: Strona tytułowa (The Front Page) jako Peggy Grant
1974: Zakochani w Molly (Lovin' Molly) jako Sarah
1975: Rocky Horror Picture Show (The Rocky Horror Picture Show) jako Janet Weiss
1975: Wielki Waldo Pepper (The Great Waldo Pepper) jako Mary Beth
1976: Dragonfly jako Chloe
1977: Kowboj za kółkiem (The Last of the Cowboys) jako Ginny
1977: Druga strona północy (The Other Side of Midnight) jako Catherine Alexander
1977: Checkered Flag or Crash jako C.C. Wainwright
1978: Ślicznotka (Pretty Baby) jako Hattie
1978: Król Cyganów (King of the Gypsies) jako Rose
1979: Prawie jak w raju (Something Short of Paradise) jako Madeleine Ross
1980: Atlantic City jako Sally
1980: Nieoczekiwany romans (Loving Couples) jako Stephanie
1982: Kim w tej chwili jestem? (Who Am I This Time?) jako Helene Shaw
1982: Burza (Tempest) jako Aretha
1983: Zagadka nieśmiertelności (The Hunger) jako Sarah Roberts
1984: Kumpelski układ (The Buddy System) jako Emily
1985: Mussolini i Ja (Mussolini: The Decline and Fall of Il Duce) jako Edda Ciano
1985: Kompromitujące pozy (Compromising Positions) jako Judith Singer
1986: Waleczne Kobiety (Women of Valor) jako pułkownik Margaret Ann Jessup
1987: Czarownice z Eastwick (The Witches of Eastwick) jako Jane Spofford
1988: Byki z Durham (Bull Durham) jako Annie Savoy
1988: Sweet Hearts Dance jako Sandra Boon
1989: Sucha biała pora (A Dry White Season) jako Melanie Bruwer
1989: Styczniowy człowiek (The January Man) jako Christine Starkey
1990: Biały pałac (White Palace) jako Nora Baker
1991: Thelma i Louise (Thelma & Louise) jako Louise Sawyer
1992: Olej Lorenza (Lorenzo's Oil) jako Michaela Odone
1992: Margines życia (Light Sleeper) jako Ann
1992: Bob Roberts jako Tawna Titan
1992: Gracz (The Player) jako Susan Sarandon
1994: Bezpieczne przejście (Safe Passage) jako Mag Singer
1994: Małe kobietki (Little Women) jako Marmee March
1994: Klient (The Client) jako Reggie Love
1995: Przed egzekucją (Dead Man Walking) jako siostra Helen Prejean
1996: Jakubek i brzoskwinia olbrzymka (James and the Giant Peach) jako Pająk (głos)
1998: Mamuśka (Stepmom) jako Jackie
1998: Półmrok (Twilight) jako Catherine Ames
1998: Illuminata jako Celimene
1999: Nasz przyjaciel, Martin (Our Friend, Martin) jako pani Clark (głos)
1999: Ziemskie namiętności (Earthly Possessions) jako Charlotte Emery
1999: Cradle Will Rock jako Margherita Sarfatti
1999: Wszędzie byle nie tu (Anywhere But Here) jako Adele August
2000: Tajemniczy Joe (Joe Gould's Secret) jako Alice Neel
2000: Pełzaki w Paryżu (Rugrats in Paris: The Movie – Rugrats II) jako Coco LaBouche
2001: Psy i koty jako Ivy (głos)
2002: Siostrzyczki (The Banger Sisters) jako Lavinia
2002: Mila księżycowego światła (Moonlight Mile) jako JoJo Floss
2002: Ucieczka od życia (Igby Goes Down) jako Mimi Slocumb
2003: I będę żyć (Ice Bound) jako Jerri Nielsen
2004: Zatańcz ze mną (Shall We Dance) jako Beverly Clark
2004: Alfie jako Liz
2004: Czekając na cud (Noel) jako Rose
2005: Upodleni (The Exonerated) jako Sunny
2005: Romanse i papierosy (Romance & Cigarettes) jako Kitty Kane
2005: Elizabethtown jako Hollie Baylor
2006: Modliszka (Irresistible) jako Sophie
2007: Arytmetyka uczuć (Emotional Arithmetic) jako Melanie Lansing Winters
2007: Zaczarowana (Enchanted) jako królowa Narissa
2007: Bernard i Doris (Bernard and Doris) jako Doris
2007: W Dolinie Elah (In the Valley of Elah) jako Joan Deerfield
2007: Facet od W-F'u (Mr. Woodcock) jako Beverly Farley
2008: Speed Racer jako mama Racera
2008: Na rozstaju uczuć (Middle of Nowhere) jako Rhonda Berry
2009: Co w trawie piszczy? (Leaves of Grass) jako Daisy
2009: Najlepszy (The Greatest) jako Grace Brewer
2009: Człowiek sukcesu (Solitary Man) jako Nancy
2009: Nostalgia anioła (The Lovely Bones) jak babcia Lynn
2010: Wall Street: Pieniądz nie śpi (Wall Street: Money Never Sleeps) jako Sylvia Moore
2010: Jack, jakiego nie znacie (You Don't Know Jack) jako Janet Good
2010: Peacock jako Fanny Crill
2011: The Miraculous Year jako Patty Atwood
2011: Fight for Your Right Revisited jako matka
2011: Jeff wraca do domu (Jeff, Who Lives at Home) jako Sharon
2012: Arbitraż (Arbitrage) jako Ellen Miller
2012: Spadaj, tato (I Hate You, Dad) jako Mary McGarricle
2012: Robot i Frank (Robot & Frank) jako Jennifer
2012: Atlas chmur (Cloud Atlas) jako Ursula / Żółta twarz
2012: Reguła milczenia (The Company You Keep) jako Sharon Solarz
2013: Infiltrator (Snitch) jako Joanne Keeghan
2013: Wielkie wesele (The Big Wedding) jako Bebe McBride
2013: Irwin & Fran jako narrator
2013: The Last of Robin Hood jako Florence Aadland
2014: Wezwanie (The Calling) jako Hazel Micallef
2014: Pingpongowe lato (Ping-Pong Summer) jako Randi Jammer
2014: Tammy jako Pearl
2014: Hell & Back jako anioł Barb (głos)
2016: Mothers Day jako Millie
2016: Zoolander 2 jako ona sama
2017: Złe mamuśki 2: Jak przetrwać święta (A Bad Moms Christmas] jako Isis
2018: Viper Club jako Helen
2018: The Death and Life of John F. Donovan jako Grace Donovan
2020: Blackbird jako Lily
2020: The Jesus Rolls jako Jean
2021: Ride the eagle jako Honey

Linki

Susan Sarandon w Internet Movie Database, online (j. angielski)
Susan Sarandon w en.wikipedia.org (online).

Przypisy

↑Suzie Mackenzie: A fine romancer – Suzie Mackenzie meets Susan Sarandon. The Guardian, 18 marzec 2006.
↑« Susan Sarandon reveals past sexual relationship with David Bowie », The Guardian , 26 lipca 2014.
↑Roger Ebert: Bull Durham. Chicago Sun-Times. 15 czerwca 1988.
↑Jessica Enevold: The Daughters of Thelma and Louise. Gender, Genre & Identity in Women's Travel Writing. New York 2004, s 73–95. ISBN 0-8204-4905-9.
↑Susan Sarandon Wants to Date Someone Vaccinated Against COVID: 'I Don't Care If It's a Man or a Woman'. 10 marzec 2021.
↑Iraq: Antiwar Voices. The Washington Post. 13 luty 2003.
↑GRITtv: Susan Sarandon: We Will Not Yield. 15 marzec 2011, online
↑Susan Sarandon über den Papst: „Der Nazi, den wir gerade haben“. dpa-Artikel w taz.de, 18 październik 2011.
>↑I Don't Vote With My Vagina' Susan Sarandon On Not Backing w Internet Archiv.
↑Tipps für Drogen-Konsum: Susan Sarandon wirbt für Marihuana statt Alkohol. Abendzeitung München. 1 czerwiec 2015.
↑Susan Sarandon, « Sex work is a job just like any other, but its criminalization exposes sex workers to discrimination, abuse & exploitation. Talking about it is the first step to reducing the stigma, but decriminalization is the only way to implement safeguards to protect those in this industry. », 8 maj 2019.

: Autor: Roman Penkała