Rudolf Kötzschke


Rudolf Kötzschke (ur. 8 lipca 1867 w Dreźnie; zm. 3 sierpnia 1949 w Lipsku) – niemiecki historyk. W Lipsku założył saminarium Seminar für Landesgeschichte und Siedlungskunde, które było pierwszą instytucją na uniwersytetach niemieckich badającą historię Landu i przebiegającego w nim osadnictwa. (wyznanie ewangelickie)

Genealogia


Ojciec Hermann (1826–92), muzyk kameralny w Dreźnie; matka Isidore (1842–1932), córka pastora Ernsta Augusta Worma w Tannebergu koło Miśni i Anny Petzold; bracia Richard (1869–1945, dr filozofii, historyk), Hanns (1870–1957, organista, kompozytor); – ożenił się w Wernigerode w 1906 z Marią (1880–1967), córką pastora Roberta Riema w Wernigerode i Marie Jacob; szwagier Johannes Riem (1868–1945), profesor astronomii w Poczdamie; bezdzietny.

Życiorys


Po ukończeniu ewangelickiego gimnazjum Kreuzschule (Evangelische Kreuzgymnasium) w Dreźnie Rudolf Kötzschke studiował filologię klasyczną, geografię, historię, germanistykę i sanskryt na uniwersytetach w Lipsku i Tybindze (1 semestr). W 1889 r. doktoryzował się na uniwersytecie w Lipsku dysertacją pt. Ruprecht von der Pfalz und das Konzil von Pisa, w 1890 r. zdał egzamin dla nauczycieli i rozpoczął pracę w prywatnej szkole w Dreźnie. Poprzez brata Richarda nawiązał kontakt z Karlem Lamprechtem (1856–1915), który go w 1894 r. ściągnął do Lipska i w 1896 r. uczynił bibliotekarzem w swoim instytucie oraz pracownikiem pomocniczym w Königlich Sächsischee Kommission für Geschichte. W 1899 r. habilitował się w Lipsku pracą pt. Studien zur Verwaltungsgeschichte der Großgrundherrschaft Werden an der Ruhr. Chociaż Kötzschke nie był uczniem Lamprechta uchodził za jego zwolennika i przez to odwlekło się do 1905 r. jego mianowanie na profesora nadzwyczajnego i do 1930 na profesora zwyczajnego.

Od Habilitacji, aż do emerytury (1935) uczył na uniwersytecie w Lipsku. Jako wyśmienity znawca średniowiecznej historii gospodarki, szczególnie historii agrarnej i osadnictwa, położył wielkie zasługi dla jej zrozumienia dzięki rozwojowi nowych metod badawczych. Przy wykładaniu historii kraju (Landu) Saksonii zabiegał o przezwyciężenie partykularnego podejścia. Pod wpływem Karla Lamprechta założył w 1906 r. seminarium historii kraju i osadnictwa Seminar für Landesgeschichte und Siedlungskunde. W okresie nacjonalizmu był członkiem Nationalsozialistische Volkswohlfahrt (NSV), ale nigdy nie wstąpił do NSDAP. Po II wojnie światowej Kötzschke kierował w latach 1946–1949 instytutem Institut für deutsche Landes- und Volksgeschichte, który ponownie otwarto 7 października 1946 roku.

Dzieła (wybór)


  • Deutsche und Slaven im mitteldeutschen Osten. Ausgewählte Aufsätze. Herausgegeben von Walter Schlesinger, Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 1961.
  • Die Anfänge des deutschen Rechtes in der Siedlungsgeschichte des Ostens. (Ius Teutonicum) (= Berichte über die Verhandlungen der Sächsischen Akademie der Wissenschaften. Philologisch-Historische Klasse 93, 2, ISSN 0138-5151). Hirzel, Leipzig 1941.
  • Allgemeine Wirtschaftsgeschichte des Mittelalters (= Handbuch der Wirtschaftsgeschichte. Bd. 2). Fischer, Jena 1924.
  • Deutsche Wirtschaftsgeschichte bis zum 17. Jahrhundert (= Grundriss der Geschichtswissenschaft. Reihe 2, Abt. 1). Teubner, Leipzig 1907.

Literatura


  • Herbert Helbig: Kötzschke, Rudolf w Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 12, Duncker & Humblot, Berlin 1980, ISBN 3-428-00193-1, s. 415.

Linki