Richard Heinze

Richard Heinze (ur. 11 sierpnia 1867 r. w Naumburgu (Saale); zm. 22 sierpnia 1929 r. w Bad Wiessee) - niemiecki filolog klasyczny. Wpłynął na filologię klasyczną XX wieku przez swoje poszukiwanie dotyczące oryginalności poetów rzymskich w porównaniu z ich greckimi pierwowzorami oraz przez krytykę tekstu i egzegetyczne metody. (wyznania luterańskiego)

Genealogia

Ojciec Max Heinze; matka Klara z domu Lepsius (1845-1933) brat Rudolf; - ożenił się w Strasburgu w 1899 r. z Johanną (1876-1951), córką romanisty Gustava Gröbera.

Życiorys

Richard Heinze ukończył Nikolaischule w Lipsku i w latach 1885-87 studiował filologię klasyczną u Otto Ribbecka na tamtejszym uniwersytecie, a od 1887 r. u Hermanna Usenera i Franza Büchelera w Bonn. W 1889 r. promował się dysertacją De Horatio Bionis imitatore u Usnera, a w 1890 r. zdał egzamin państwowy. Jeden semestr studiował w Berlinie u Theodora Mommsena, po czym prawie rok spędził we Włoszech. W 1893 r. habilitował się w Strasburgu pismem o Ksenokratesie z Chalcedonu i pracował tam jako docent. W zimie 1896/97 odbył podróż do Grecji. Od 1900 r. pracował jako profesor nadzwyczajny w Berlinie, od 1903 był profesorem zwyczajnym w Królewcu. W 1906 powołano go na uniwersytet do Lipska, gdzie uczył, aż do śmierci.

Richard Heinze był członkiem Królewskiej Saksońskiej Akademii Nauk (od 1907) i korespondencyjnym członkiem Akademii Nauk w Getyndze.

Dzieła (wybór)

• De Horatio Bionis imitatore , 1889.
• Xenokrates, 1892.
• Virgils epische Technik, 1903.
• 2. Q. Horatius Flaccus. Satiren, 1906.
• Tertullians Apologeticum, 1910.

Literatura

• Hellfried Dahlmann: "Heinze, Richard." W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 8, Duncker & Humblot, Berlin 1969, ISBN 3-428-00189-3, s. 447, online.