Philipp Friedrich von Hetsch

Philipp Friedrich von Hetsch (do 1805 r. Philipp Friedrich Hetsch ; ur. 10 września 1758r. w Stuttgarcie; zm. 31 grudnia 1838 r. tamże) - niemiecki malarz. (wyznania ewangelickiego)

Philipp Friedrich von Hetsch
Philipp Friedrich von Hetsch – autoportret ok. 1787—1790.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Christian Heinrich Hetsch (1712-82), muzyk dworski w Stuttgarcie; matka Sibilla Dorothea Schmid; - ożenił się 1) w Stuttgarcie w 1787 r. z Louise Friederike Wilhelmine Scholl (1766-1800), 2) w Wildbad w 1800 r. Charlotte Fischer (1778-1826), z którą rozwiódł się w 1801 r.; z 1) małżeństwa miał 4 synów (3 wcześnie zmarło) i córkę, z 2) małżeństwa jednego syna.

Życiorys ↑

Ze względu na tradycję rodzinną miał zostać muzykiem, ale wbrew woli ojca ubiegał się w 1773 r. o przyjęcie do Hohen Karlsschule w Stuttgarcie gdzie został uczniem malarzy Nicolasa Guibala (1725-1784) i Adolfa Friedricha Harpera (1725-1806), którzy reprezentowali malarstwo barokowe. Poznał tutaj Johanna Heinricha Danneckera (1758-1841) i Fryderyka Schillera (1759-1805).

W latach 1781/82 i 1782/84 przebywał w Paryżu, gdzie kontynuował naukę u Josepha Marie Viena (1716-1809) i Claude'a Josepha Verneta (1714-1789). Powstały tutaj obraz Die Freigiebigkeit belohnt das Genie (1784) jest jeszcze utrzymany w kolorystyce baroku, a klasycystyczne elementy są ledwo zauważalne. Duży wpływ wywarło tutaj na niego malarstwo Jacques'a-Louis'a Davida (1748-1825).

Po powrocie do Wirtembergii otrzymał nominację na malarza nadwornego księcia Karola Eugeniusza Wirtemberskiego (1728-1793). Dzięki wsparciu finansowemu księcia udał się w 1875 r. do Rzymu, aby poznać techniki starych mistrzów. W 1787 r. wrócił do Stuttgartu i założył tam swoje atelier. W tym samym roku książę mianował go profesorem malarstwa w Hohe Karlsschule. W 1805 r. został dyrektorem królewskich zbiorów malarstwa.

Jednym z jego uczniów był Gottlieb Schick (1776-1812), z którym spotkał się w Rzymie podczas pobytu w latach 1802-1803.

Hetsch zalicza się w pełni do twórców okresu klasycyzmu, choć nigdy nie znalazł swojego własnego styl i pozostawał w cieniu swoich francuskich nauczycieli Viena i Verneta. Jego prace zawierają motywy z mitologii, jak również z historii, a w późniejszych okresie tematy chrześcijańskie.

Dzieła (wybór) ↑

  • 1784: Die Freigiebigkeit belohnt das Genie.
  • 1786: Tullia fährt über den Leichnam ihres Vaters hinweg.
  • 1786: Tod des Konsuls Papirius.
  • 1794: Cornelia, die Mutter der Gracchen.

Literatura ↑

Linki ↑

Autor: Roman Penkała