Otto Hirschfeld
Otto Hirschfeld (ur. 16 marca 1843 w Królewcu (niem. Königsberg); zm. 27 marca 1922 w Berlinie) - niemiecki historyk zajmujący się światem antycznym i epigrafik.
 |
| Otto Hirschfeld, ok 1905. Źródło: Wikimedia Commons |
Życiorys ↑
Otto Hirschfeld studiował w Królewcu, Bonn i Berlinie. W 1863 r. uzyskał w Królewcu tytuł doktora filozofii, w 1869 r. habilitował się w Getyndze, gdzie pracował w latach 1869-72 jako Privatdozent historii antycznej. W latach 1872-76 był profesorem zwyczajnym historii na uniwersytecie w Pradze, od 1876 do 1885 profesorem zwyczajnym historii antycznej, archeologii i epigrafiki na uniwersytecie w Wiedniu i od 1885 do 1917 r. profesorem zwyczajnym historii rzymskiej i epigrafiki jako następca Theodora Mommsena na uniwersytecie w Berlinie.
Otto Hirschfeld był jednym z najznamienitszych współpracowników Theodora Mommsena w »Corpus inscriptionum Latinarum« (CIL). Zajmowanie się łacińskimi epigraficznymi materiałami źródłowymi zaowocowało szeroką działalnością wydawniczą przede wszystkim dotyczącą historii prowincjonalnej. Jako pierwszy prowadził wykłady o epigrafice na uniwersytetach w Pradze i Wiedniu. We Wiedniu razem z Alexandrem Conze założył 1 października 1876 r. seminarium archeologiczno-epigraficzne, którym od roku 1877 kierował razem z następcą Conzego Otto Benndorfem. W dużej mierze z jego inicjatywy zaczęto prowadzić badania w latach 80-tych w Carnuntum, rzymskim obozie wojskowym oraz stolicy rzymskiej prowincji Panonia, położonym w północno-wschodniej Austrii, nad Dunajem.
Otto Hirschfeld był członkiem Wiedeńskiej, Bawarskiej i Pruskiej Akademii Nauk.
Dzieła (wybór) ↑
- De incantamentis et devinctionibus amatoriis apud Graecos Romanosque. 1863.
- Bemerkungen zu den Scriptores Historiae Augustae. 1863.
- Epigraphische Nachlese zum Corpus Inscriptionum Latinarum vol. 3 aus Dacien und Moesien. 1874.
- Inschriften aus Carnuntum. 1880.
- Gallische Studien. 3 części, 1883-84.
- Zur Geschichte des römischen Kaisercultes. 1888.
- Die Haeduer und Arverner unter römischer Herrschaft. 1897.
- Der Grundbesitz der römischen Kaiser in den ersten drei Jahrhunderten. 1902.
- Die kaiserlichen Verwaltungsbeamten bis auf Diocletian. 1905.
Literatura ↑
- „Hirschfeld, Otto” w Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (ÖBL). Tom 2, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, Wien 1959, s. 332.
Linki ↑
- Pisma Otto Hirschfelda i o nim w Katalog der Deutschen Nationalbibliothek.
- Pisma Otto Hirschfelda w Deutsche Digitale Bibliothek.