Moritz Hermann Eduard Meier

Moritz Hermann Eduard Meier, także Eduard Meier (ur. 1 stycznia 1796 w Groß Glogau (obecnie Głogów na Dolnym Śląsku); zm. 5 grudnia 1855 w Halle (Saale)) – niemiecki filolog klasyczny i badacz starożytności. (wyznania mojżeszowego, od 1817 ewangelickiego)

Genealogia

  • Żona: Caroline Julie Wilhelmine (1800–1864), córka berlińskiego dyrektora manufaktury Johanna Georga Roescha i Marie Elisabeth Amalie Jung;
  • Dzieci: Eduard Meier (1834–1899), hutnik;
  • Wnuk: Julius Meier-Graefe (1867–1935), historyk sztuki.

Życiorys i twórczość

Moritz Hermann Eduard Meier pochodził z rodziny żydowskiej i podobnie jak ojciec miał zostać kupcem. Początkowo uczył się w szkole mieszczańskiej (Bürgerschule) w rodzinnym mieście, a po ukończeniu ewangelickiego Gymnasium zum Grauen Kloster w Berlinie rozpoczął 8 kwietnia 1813 roku studia na uniwersytecie we Wrocławiu. Od 1814 roku studia kontynuował w Berlinie u Augusta Boeckha, pod wpływem którego poświęcił się filologii klasycznej. W 1816 roku opuścił uniwersytet, aby oddać się prywatnym badaniom. W 1817 roku konwertował na wiarę ewangelicką; przy chrzcie otrzymał trzecie imię Eduard. 14 listopada 1818 roku zdał egzamin i 2 grudnia uzyskał stopień doktora filozofii. Jego praca doktorska pt. Historiae juris Attici de bonis damnatorum et fiscalium debitorum capita aliquot stanowiła fragment opublikowanego w następnym roku pisma, w którym przedstawił swoje badania dotyczące prawa attyckiego.

W 1819 roku habilitował się w Halle, gdzie został Privatdozentem. 17 kwietnia 1820 roku powołano go jako profesora nadzwyczajnego historii starożytnej i filologii klasycznej na uniwersytet do Greifswaldu. Razem z Georgiem Friedrichem Schömannem (1793–1879) napisał rozprawę Der attische Prozeß (Proces attycki), która wygrała w konkursie ogłoszonym przez Berlińską Akademię Nauk. Dzięki niej powołano go 17 czerwca 1824 roku na członka korespondencyjnego Akademii, a potem w Greifswaldzie otrzymał tytuł doktora prawa. Jeszcze w tym samym roku zaproponowano mu stanowisko profesora zwyczajnego w Halle, które objął na Wielkanoc 1825 roku. Z uniwersytetem tym pozostał związany do śmierci. Jego działalność akademicka była bardzo różnorodna; około 1828 roku został dyrektorem seminarium filologicznego, prowadził wykłady o attyckich mówcach i historii, jako autor pisał artykuły do Allgemeine Encyclopädie der Wissenschaften und Künste (Powszechna Encyklopedia Nauki i Sztuki) Erscha i Grubera i w 1828 roku został współwydawcą czasopisma Allgemeine Litteraturzeitung. W latach 1832–1845 roku był dodatkowo profesorem retoryki. Jako prorektor uniwersytetu w 1848 i 1849 roku miał wpływ na polityczne stosunki w mieście Halle. W 1854 roku mianowano go członkiem Akademii Nauk w Getyndze.

Moritz Hermann Eduard Meier zmarł 5 grudnia 1855 w Halle w wyniku astmy.

Pisma (wybór)

  • Theses, ad ius civile et litterarum antiquarum disciplinam spectantes. 1824 (razem z Eduardem A. Weise).
  • Praefatiuncula de artibus liberalibus et illiberalibus apud Romanos. 1829.
  • Praefatio de perfidia Graecorum. 1830.
  • Demosthenis Oratio in Midiam. Graech recensuit, scholia vetera anotationem criticam et commentarios. Halle 1831.
  • De gentilitate Attica. Halle 1835.
  • Commentatio Theophrasteo. 1835.
  • Ostrakismos. 1836.
  • De Andocidis oratione contra Alcibiadem. Halle 1836.
  • Päderastie. 1837.
  • De Crantoris Solensis libro deperdito. Halle 1840.
  • Pergamenisches Reich. Leipzig, 1842.
  • De proxenia sive de publico Graecorum hospito. Halle 1843.
  • Fragmentum lexici rhetorici. Halle 1844.
  • Commentatio de Plauti Trinummo. 1845.
  • Die Privatschiedsrichter und die öffentlichen Diäten Athens. Halle 1846.
  • De vita Lycurgi et de Lycurgi orationum reliquiis. Halle 1847.
  • De lege Soloni. 1849.
  • Mauritii Hermanni Eduardi Meieri Commentatio epigraphica. 1852.

Literatura

Artykuł jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.

Autor: Roman Penkała