Ludwig Friedrich August Unzer


Ludwig Friedrich August Unzer (ur. 22 listopada 1748 r. w Wernigerode; zm. 13 stycznia 1774 r. w Ilsenburgu) był niemieckim poetą.

Genealogia


Ojciec Johann Christoph Unzer, od 1742 r. lekarz osobisty hrabiego Christiana Ernsta zu Stolberg-Wernigerode (1691-1771); matka Charlotte Eleonore Luisen (zm. 1751); macocha od 1752 r. Sophie Charlotte (zm. 1773), siostra matki.

Życiorys


Unzer uczęszczał od 1762 do 1767 r. do szkoły w Wernigerode, której rektorem był znany pedagog Heinrich Karl Schütze (1700-1781). Od lata 1768 r. do Wielkanocy 1771 r. studiował prawo na uniwersytecie w Halle, gdzie należał do tajnej organizacji "Amicistenbund". Do organizacji tej należał także Heinrich Friedrich von Diez (1751-1817). Obaj byli antyreligijni i utrzymywali kontakt z nauczycielem języka francuskiego w Ilfeld (Harz) Jakobem Mauvillonem (1743-1794 ).

Od 1771 do wiosny 1772 r. był guwernerem w Zorge, gdzie prowadził działalność literacką. Prowadził w tym czasie korespondencję m.in. z Johannem Lorenzem Benzlerem (1747-1817) i Klamerem Eberhardem Karlem Schmidtem (1746-1824). W tym czasie zaczął chorować na suchoty. W lecie 1772 r. był guwernerem w domu prezydenta rządu von Cornberga w Halberstadt. Tamtejszy pobyt był bardzo krótki, ale też bardzo ważny dla niego, gdyż wszedł tam w krąg poetycki skupiony wokół Johanna Wilhelma Ludwiga Gleima (1719-1803). Z powodu choroby musiał jednak wrócić do domu, gdzie całkowicie poświęcił się pisarstwu i korespondencji ze znajomymi. Jego niechęć do religii była tak wielka, że leżąc na łożu śmierci w Ilsenburgu nie przyjął Wieczerzy Pańskiej i stał się wzorem dla wolnomyślicieli.

Wiersze Unzera wyróżniają się szlachetnie brzmiącym językiem i głębią uczucia. Są one także skargą cierpiącego i istoty przemijającej. Właściwe jego znaczenie i przesłanie nie leży w twórczości poetyckiej, ale działalności genialnego sędziego sztuki. "Naivetaeten und Einfaelle" (1773) stanowi zbiór rozpraw estetycznych, a w "Ueber die Chinesischen Gärten : Eine Abhandlung" (1773) podaje naturę jako wzór sztuki ogrodowej. Więcej lub mniej spójnych pism i rozpraw dotyczących krytyki niemieckich poetów i sztuki poetyckiej opublikował już jako student w piśmie "Ueber die schönen Geister und Dichter des achtzehnten Jahrhunderts, vornehmlich unter den Deutschen" (1770). Pismo to rozpoczyna estetyką piękna i daje potem porównujący i oceniający przegląd niemieckiej literatury pięknej. Głównym jego dziełem jest wydana przez Mauvillona korespondencja "Ueber den Werth einiger Deutschen Dichter und über andere Gegenstände den Geschmack und die schöne Litteratur betreffend : Ein Briefwechsel" (2 tomy, 1771-1772).

Dzieła (wybór)


  • Ueber die schönen Geister und Dichter des achtzehnten Jahrhunderts, vornehmlich unter den Deutschen. 1770.
  • Devisen auf deutsche Gelehrte, Dichter und Künstler : Aus deutschen Dichtern gezogen. 1772.
  • Versuche in kleinen Gedichten. 1772.
  • Neue Naivetaeten und Einfaelle. 1773.
  • Zehn geistliche Gesänge. 1773.
  • Ueber die Chinesischen Gärten : Eine Abhandlung. 1773.
  • Nachrichten von den ältern erotischen Dichtern der Italiener. 1774.

Literatura