Levin Schücking

Levin Schücking (Christoph Bernhard Levin Matthias Schücking; ur. 6 września 1814 r. w Meppen; zm. 31 sierpnia 1883 r. w Pyrmont) był niemieckim pisarzem i dziennikarzem. (wyznania katolickiego)

Levin Schücking. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Paulus Modestus Schücking (wł. Paul Nicolaus Bernhard Joseph) (1787–1867), pisarz, wydawca; matka Katharina Busch (1791–1831), pisarka; - ożenił się w Dülmen w 1843 r. z pisarką Louise von Gall (1815–1855); dzieci miał 2 synów i 3 córki.

Życiorys

Levin Schücking przeżył młodość w Emslandzie. Po nauce w gimnazjum w Münsterze i Osnabrücku studiował od 1833 r. prawo w Monachium, Heidelbergu i Getyndze. W 1837 r. wrócił do Münster, gdzie pracował jako prywatny nauczyciel i dziennikarz m.in. dla "Telegraph für Deutschlan" Karla Gutzkowa (1811–1878) i "Westfälischer Merkur". Jako, że miał hanowerskie obywatelstwo nie mógł egzaminu prawniczego zdawać w Prusach. Dzięki pośrednictwu Annette von Droste zu Hülshoff (1797-1848) został w zimie 1841/42 bibliotekarzem jej szwagra Josepha von Laßberga (1770–1855) na zamku Meersburg. Za pośrednictwem przyjaciela Ferdinanda Freiligratha (1810–76) otrzymał wiosną 1842 r. pracę ochmistrza u księcia Carla Theodora Wrede in Ellingen (Bawaria), a później w Mondsee koło Salzburga. W latach 1843-1845 był redaktorem w Augsburgu w czasopiśmie "Allgemeine Zeitung" Johanna Friedricha Cotta (1764-1832) W latach 1846-1848 prowadził także działalność publicystyczną w Paryżu, Rzymie i Neapolu pisząc felietony do "Kölnische Zeitung". Gdy w 1852 r. został zwolniony zamieszkał jako wolny pisarz w swojej posiadłości w Sassenberg (Westfalia). Z powodów finansowych przeprowadził się później do Münster, a od 1874 r. spędzał zimy we Włoszech.

Levin Schücking zmarł w wieku 68 lat na raka trzustki w sanatorium syna Christopha Bernharda Adriana Schückinga w Bad Pyrmont i został pochowany na tamtejszym cmentarzu.

Twórczość

Spuścizna Schückinga obejmuje różne formy literackie. Oprócz powieści i noweli pisał książki podróżnicze, biograficzne, dramaty i poematy. Szczególnie jako nowelista i krytyk odgrywał istotną rolę w literaturze. Od 1850 r. był jednym z najpoczytniejszych niemieckich literatów. Akcja jego opowiadań rozgrywa się często w Westfalii i Nadrenii-Palatynacie, co przyniosło mu przydomek "westfalskiego Waltera Scotta". Przełomowe znaczenie dla pracy Levina Schückinga miała rozpoczęta za namową Freiligrath książka "Das malerische und romantische Westphalen" (1841). Od tego momentu rozszerzał ustawicznie kontakty z osobami ze środowiska literackiego. Poznał m.in. Emanuela Geibela (1815-1884), Heinrich Heine (1797-1856), Justinusa Kernera (1786-1862) i Wolfganga Menzela (1798-1873).

Dzieła (wybór)

• Die Herkunft Kaspar Hausers. 1830.
• Das malerische und romantische Westphalen. 1840.
• Der Dom zu Köln und seine Vollendung. 1842.
• Der Kelchraub der römischen Hierarchie. 1845.
• Die Ritterbürtigen. 1846.
• Gedichte. 1846.
• Ein Staatsgeheimnis. 3 tomy, 1854.
• Der Held der Zukunft. 1855.
• Gesammelte Erzählungen und Novellen. 6 tomów, 1859–1866.
• Bilder aus Westphalen. 1860.
• Annette von Droste, ein Lebensbild. 1861.
• Verschlungen Wege. 3 tomy, 1867.
• Die Malerin aus dem Louvre. 4 tomy, 1869.
• Luther in Rom. 3 tomy, 1870.
• Die Heiligen und die Ritter. 4 tomy, 1873.
• Lebenserinnerungen. 2 tomy, 1886.

Literatura

• Hermann Hüffer: Schücking, Christoph Bernhard Levin. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 32, Duncker & Humblot, Leipzig 1891, s. 643–647, online.
• Walter Gödden: Schücking, Levin. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 23, Duncker & Humblot, Berlin 2007, ISBN 978-3-428-11204-3, s. 630, online.
• Heinz Thien: Schücking, Christoph Bernhard Levin Matthias. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 20, Bautz, Nordhausen 2002, ISBN 3-88309-091-3, s. 1313–1319.