Kurt Wachsmuth

Kurt Wachsmuth (także Curt Wachsmuth; ur. 27 kwietnia 1837 w Naumburgu (Saale); zm. 8 czerwca 1905 w Lipsku) - niemiecki filolog klasyczny i historyk badający antyk grecko-rzymski.

Genealogia

Ojciec Julius Wachsmuth (1803-1877), prawnik; - ożenił się w 1865 z Marie Luise Henriette, córką filologa Friedricha Wilhelma Ritschla; miał syna Richarda (1868-1941).

Życiorys

Kurt Wachsmuth ukończył szkołę książęcą w Pforta i w latach 1856-1860 studiował filologię klasyczną i historię w Jenie i Bonn. W 1860 r. został doktorem filozofii po obronie pracy pt. »De Cratete Mallota«. Przez pół roku uczył w »Joachimsthalsches Gymnasium« w Berlinie. Jesienią 1860 r. wyjechał do Włoch, w 1861 r. był sekretarzem w pruskim poselstwie w Atenach. W 1862 r. habilitował się w Bonn z zakresu filologii klasycznej i historii antycznej po czym pracował tam do 1864 jako Privatdozent. W latach 1864-1869 był profesorem zwyczajnym historii antycznej na uniwersytecie w Marburgu. W następnych latach pracował jako profesor zwyczajny filologii klasycznej na uniwersytetach w Getyndze (1869-1877) i Heidelbergu (1877-1885) oraz w Lipsku (1885-1905) jako profesor zwyczajny filologii klasycznej i historii antycznej. Wachsmuth był rektorem w roku akademickim 1868/69 w Marburgu i w 1897/98 w Lipsku.

Oprócz znaczenia jako filolog zyskał także uznanie jako historyk antyku greckiego dzięki topografii Grecji, a zwłaszcza Aten. Był jednym z ostatnich przedstawicieli generacji uczonych, którzy łączyli dwa obszary studiów, filologię klasyczną i historię antyczną.

Jego uczniem był Eduard Schwartz.

Dzieła (wybór)

  • De Timone Phliasio ceterisque sillographis graecis. 1859.
  • Das alte Griechenland im neuen. 1864.
  • Die Stadt Athen im Alterthum. 2 tomy, 1874-1890.
  • Studien zu den griechischen Florilegien. 1882.
  • Das attische Recht und Rechtsverfahren. 3 tomy, 1905-1915.
  • Worte des Gedächtnisses an Bruno Keil. 1916.

Linki

Autor: Roman Penkała