Karl Simrock

Karl Joseph Simrock (ur. 28 sierpnia 1802 w Bonn; zm. 18 lipca 1876 w Bonn) – niemiecki poeta i germanista. (wyznanie katolickie)

Karl Simrock
Karl Simrock.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

  • Ojciec: Nicolaus (1751–1832), francuski muzyk wojskowy;
  • Matka: Ottilie Franzisca (1756–1829) z Moguncji, córka muzyka dworskiego Franciscusa Blasche(c)ka z Czech;
  • Rodzeństwo: 12 starszego rodzeństwa (3 wcześnie zmarło) m.in. Maria Elisabeth Dorothea (Dora) (ur. 1781), Maria Elisabeth Franziska (Elise) (1782–1871), Joseph (1789–1852), Franz Carl Anton (Fritz) (1790–1872), Peter Joseph (1792–1868), Maria Anna (Nannchen) (1795–1829);
  • Ożenił się: w Bonn w 1834 z Gertrud Antoinette Ostler (1804–72) z Bonn;
  • Dzieci: syn Caspar (1842–97) i 3 córki Agnes (1835–1904), Dora (1836–1911), Anna Maria (1846–1905).

Życiorys

Karl Simrock ukończył liceum francuskie w Bonn, po czym w 1818 rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Bonn, gdzie słuchał wykładów Augusta Wilhelma Schlegela (1767–1845). Od 1822 kontynuował studia u Friedricha Heinricha von der Hagena (1780–1856, od 1824) i Karla Lachmanna (1793–1851) w Berlinie, gdzie poznał Adelberta von Chamisso (1781–1838), Friedricha de la Motte Fouqué (1777–1843) i Heinricha Hoffmanna von Fallerslebena (1798–1874). Po ukończeniu studiów był referendarzem w sądzie w Berlinie. Po opublikowaniu w 1830 wiersza, w którym chwalił francuską rewolucję lipcową, został zwolniony z pracy.

Od tego momentu Karl Simrock poświęcił się całkowicie germanistyce i poezji. Od 1832 pracował jako prywatny uczony w Bonn. W latach 1844–47 był członkiem literackiego związku „Maikäferbund“ i utrzymywał kontakt z takimi poetami jak Ferdinand Freiligrath (1810–1876), Emanuel Geibel (1815–1884) i Karl Immermann (1796–1840). Przyjaźń połączyła go z braćmi Wilhelmem Karlem (1786–1859) i Jacobem Grimm (1785–1863). Poza tym utrzymywał kontakt z przedstawicielami „szwabskiego romantyzmu”, przede wszystkim z Ludwigiem Uhlandem (1787–1862). W 1834 doktoryzował się na uniwersytecie w Tybindze i w 1850 został początkowo nieopłacanym profesorem germanistyki na uniwersytecie w Bonn, gdzie w 1852 awansował na profesora zwyczajnego.

Liczne wydania, tłumaczenia i opracowania średniowiecznych tekstów Karla Simrocka uzyskały wielką popularność wśród jemu współczesnych. Szczególnym uznaniem cieszyło się jego tłumaczenie z języka średnio-wysoko-niemieckiego Pieśń o Nibelungach (niem. Nibelungenlied), które opublikował w 1827. Wśród jego edycji literatury średniowiecznej zasługują na uwagę pisma Walthera von der Vogelweide (ok. 1170–ok. 1230). Najpopularniejszym dziełem Karla Simrocka był zbiór Die deutschen Volksbücher (1839–1843), w którym znalazły się baśnie, pieśni ludowe, rebusy i przysłowia. Opublikował także antologię sag i ballad reńskich Rheinsagen aus dem Munde des Volks und deutscher Dichter (1837), w której umieścił także własne ballady.

Jego uczniem był Michael Bernays (1834–1897).

Literatura

  • Edward Schröder: Simrock, Karl w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 34, Duncker & Humblot, Leipzig 1892, s. 382–385.
  • Johannes Barth: Simrock, Karl Joseph w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 24, Duncker & Humblot, Berlin 2010, ISBN 978-3-428-11205-0, s. 447–449 (online).

Linki

Autor: Roman Penkała