Karl Reinhardt


Karl Ludwig Reinhardt (ur. 14 lutego 1886 w Detmold; zm. 9 stycznia 1958 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecki filolog klasyczny. (wyznanie ewangelickie)

Genealogia


  • Ojciec: Karl (1849–1923), dyrektor Goethe-Gymnasium we Frankfurcie nad Menem, syn Karla, pastora w Puderbach koło Neuwied i N. N. Neumann;
  • Matka: Auguste Freudenberg;
  • Ożenił się: z Elly Boesneck z Weinheim.

Życiorys


Karl Reinhardt uczęszczał do Goethe-Gymnasium we Frankfurcie nad Menem i dzięki kontaktom ojca z uczonymi jak Hermann Carl Usener (1834–1905) i Ludwig August Deubner (1877–1946) znalazł wcześnie dostęp do filologii klasycznej. Od 1905 r. studiował filologię klasyczną, archeologię i historię sztuki początkowo w Bonn u Franza Büchelera (1837–1908) i Augusta Brinkmanna (1863–1923), a później w Berlinie u Ulricha von Wilamowitz-Moellendorffa (1848–1931), u którego doktoryzował się w 1910 r. dzięki dysertacji pt. De Graecorum theologia. Po zdanym egzaminie był kandydatem na nauczyciela w gimnazjum w Groß-Lichterfelde. Następnie podróżował do Grecji i Azji Mniejszej. W sierpniu 1914 r. habilitował się w Bonn u Brinkmanna i został tam Privatdozentem. Po dwóch latach otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego filologii klasycznej w Marburgu, po czym od 1919 r. kierował Katedrą Filologii Klasycznej na nowo otwartym uniwersytecie w Hamburgu. Od 1922 r. pracował we Frankfurcie nad Menem, od 1942 r. w Lipsku i od 1946 r. do emerytury (1951) ponownie we Frankfurcie nad Menem.

Obok Wernera Jaegera (1888–1961) Karl Reinhardt uważany jest za najwybitniejszego grecystę niemieckiego swojej generacji. Jego badania o Homerze, Parmenidesie, Sofoklesie i Posejdoniosie z Rodos były przełomowe. W pierwszej fazie działalności naukowej zajmował się filozofią grecką, a następnie poezją grecką, przede wszystkim tragikami i Homerem. Badał literaturę grecką i historię jej recepcji, jak również literaturę niemiecką ze szczególnym spojrzeniem na jej recepcję antyku. W tym kontekście w centrum jego uwagi znajdowali się Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832), Fryderyk Nietzsche (1844–1900) i Friedrich Hölderlin (1770–1843).

Jego pisma wywarły duży wpływ na myśl zarówno Ernsta Cassirera (1874–1945), jak również Martina Heideggera (1889–1976).

Dzieła (wybór)


  • De Graecorum theologia capita duo scripsit Carolus Reinhardt. 1910.
  • Parmenides und die Geschichte der griechischen Philosophie. 1916.
  • Poseidonios. 1921.
  • Kosmos und Sympathie. 1926.
  • Platons Mythen. 1927.
  • Poseidonios über Ursprung und Entartung. 1928.
  • Sophokles. 1933.
  • Griechische Formen- und Satzlehre. 1935.
  • Nietzsches Klage der Ariadne. 1936.
  • Das Parisurteil. 1938.
  • Von Werken und Formen. 1948.
  • Aischylos als Regisseur und Theologe. 1948.
  • Homers Odyssee. 1948.
  • Von Werken und Formen. Vorträge und Aufsätze. 1948.
  • Poseidonios von Apameia, der Rhodier genannt. 1954.

Literatura


  • Wolfhart Unte: Reinhardt, Karl w: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 21, Duncker & Humblot, Berlin 2003, ISBN 3-428-11202-4, s. 361–363 (online).

Linki