Karl Rammelsberg
Karl (Carl) Friedrich August Rammelsberg (ur. 1 kwietnia 1813 w Berlinie; zm. 28 grudnia 1899 w Berlinie-Lichterfelde) – niemiecki chemik.
Genealogia ↑
- Ojciec: N. N., kupiec;
- Matka: N. N.;
- Ożenił się: z N. N., córką profesora medycyny Christiana Gottfrieda Ehrenberga (1795–1876);
Życiorys ↑
Po nauce aptekarstwa Karl Rammelsberg studiował w latach 1833–1837 na uniwersytecie w Berlinie chemię u Eilharda Mitscherlicha (1794–1863) i Heinricha Rose (1795–1864) oraz mineralogię u Christiana Samuela Weissa (1780–1856) i Gustava Rose (1798–1873). W 1837 na uniwersytecie w Berlinie doktoryzował się pracą na temat związków cyjanu, a w 1841 r. habilitował się. Swoją karierę akademicką związał z macierzystą uczelnią, gdzie w 1841 r. został Privatdozentem, w 1845 r. profesorem nadzwyczajnym, a w 1874 r. profesorem zwyczajnym chemii. Poza tym uczył w latach 1850–83 w Królewskim Instytucie Rzemiosła. Od 1883 r. był dyrektorem uniwersyteckiego Laboratorium Chemii Nieorganicznej. W 1891 r. przeszedł na emeryturę.
Pod wpływem zaprzyjaźnionych z nim braci Rose i ich nauczyciela Jönsa Jacoba Berzeliusa (1779–1848) zwrócił się ku chemii minerałów. Studiowanie właściwości chemicznych i fizycznych oraz form kryształów traktował jako wspólne zadanie chemii i mineralogii. Więcej niż połowa z ponad 400 jego publikacji dotyczyła badań minerałów. Oprócz tego napisał prace z zakresu chemii nieorganicznej np. o halogenach i związkach rtęci. Poza tym badał skład meteorytów i poprawił różne ilościowe metody analityczne.
Karl Rammelsberg przetłumaczył z języka włoskiego, francuskiego i szwedzkiego publikacje naukowe i rozpropagował m.in. francuską chemię minerałów w Niemczech. W Berlinie utworzył, na wzór Justusa Liebiga (1803–1873), pierwsze pruskie laboratorium dydaktyczne. Poza tym napisał podręczniki o stechiometrii, analizie jakościowej i ilościowej i krystalografii dla chemików, jak również Podręcznik chemii krystalograficzno-fizycznej, Podręcznik chemii minerałów i Zarys chemii nieorganicznej.
Karl Rammelsberg był członkiem Pruskiej (od 1855), Bawarskiej (od 1859) Akademii Nauk, Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina (od 1862), American Academy of Arts and Sciences (od 1872) i National Academy of Sciences (od 1893).
Jego uczniem był August Toepler (1836–1912).
Dzieła (wybór) ↑
- Handwörterbuch des chemischen Teils der Mineralogie, Berlin 1841, 5 suplementów 1843–53, w 1860 wydana jako Handbuch der Mineralchemie.
- Lehrbuch der Stöchiometrie und der allgemeinen theoretischen Chemie, Berlin 1842.
- Lehrbuch der chemischen Metallurgie, 1850.
- Lehrbuch der Krystallkunde oder Anfangsgründe der Krystallographie, Krystallophysik und Krystallochemie. Ein Leitfaden beim Studium der Chemie und Mineralogie, 1852.
- Handbuch der kristallographischen Chemie, 1855.
- Handbuch der kristallographisch-physikalischen Chemie, 2 tomy, Lipska 1881–82.
- Grundriß der Chemie, 5 wyd., Berlin 1881.
- Anfangsgründe der quantitativen mineralogischen und metallurgisch-analytischen Chemie, 1845.
- Elemente der Kristallographie, 1883.
Literatura ↑
- Hans-Werner Schütt: Rammelsberg, Karl Friedrich Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 21, Duncker & Humblot, Berlin 2003, ISBN 3-428-11202-4, s. 132. (online).