Johannes Veit

Philipp Veit - Johannes Veit
Portret Jonasa Veita wykonany przez brata Philippa Veita, 1820.
Źródło: Wikimedia Commons

Johannes Veit (do konwersji na katolicyzm (26.07.1810) nazywał się Jonas Veit; ur. 2 marca 1790 r. w Berlinie; zm. 18 stycznia 1854 r. w Rzymie) – niemiecki malarz, preferujący sceny historyczne i religijne.

Genealogia

Życiorys

Jonas Veit urodził się 2 marca 1790 r. w Berlinie jako syn bankiera Simona Veita i jego żony Brendel z domu Mendelssohn. Po rozwodzie rodziców Johannes Veit został z ojcem w Berlinie. Przez krótki czas uczył się zawodu kupca w Hamburgu u wujka Abrahama Mendelssohna-Bartholdyego (1776-1821).

Później zwrócił się ku malarstwu i w Dreźnie uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych, gdzie był uczniem Friedricha Matthäi (1777-1845).

26 lipca 1810 r. konwertował na katolicyzm i przy chrzście przyjął imię Johannes. Końcem tego samego roku został asystentem profesora Fischera w Wiedniu. W lutym 1811 r. wyjechał do Rzymu. Powodem tego były dzieła Gottlieba Schicka (1776-1812), które go bardzo fascynowały. W Rzymie zaprzyjaźnił się z Johannem Friedrichem Overbeckiem (1789-1869) i stracił zainteresowanie pracami Schicka.

Po ślubie z Florą Ries wrócił do Rzymu, gdzie dalej przebywał z Overbeckiem, i gdzie ostatecznie zmarł 18 stycznia 1854 roku.

Johannes Veit był wolno pracującym artystą, stawiającym sobie wysokie wymagania, których nie potrafił urzeczywistnić. Spośród jego prac na uwagę zasługuje szczególnie »Pokłon pasterzy« (Anbetung der Hirten) znajdujący się w katedrze św. Jadwigi w Berlinie.

Literatura

  • Veit Valentin: Veit, Johannes. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 39, Duncker & Humblot, Leipzig 1895, s. 534.