Johannes Vahlen

Johannes Vahlen (ur. 27 września 1830 w Bonn; zm. 30 listopada 1911 w Berlinie) – niemiecki filolog klasyczny.

Johannes Vahlen Dührkoop
Johannes Vahlen (1910).
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys

Johannes Vahlen studiował od 1848 filologię klasyczną u Friedricha Wilhelma Ritschla (1806–1876), Friedricha Gottlieba Welckera (1784–1868) i Jacoba Bernaysa (1824–1881) na uniwersytecie w Bonn. W 1852 uzyskał tytuł doktora filozofii dzięki dysertacji na temat rzymskiego poety Enniusza (Quintus Ennius). W tym samym roku otrzymał prawo nauczania i rozpoczął staż w bońskim gimnazjum.

Dwa lata później habilitował się i pracował jako Privatdozent na uniwersytecie w Bonn. W listopadzie 1856 został profesorem nadzwyczajnym na uniwersytecie we Wrocławiu, w kwietniu 1858 profesorem zwyczajnym na uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim, a już po pierwszym semestrze przeniósł się na uniwersytet do Wiednia. 10 lipca 1858 otrzymał nominację na profesora filologii klasycznej i jesienią tegoż roku rozpoczął pracę w Wiedniu. Po 16 latach opuścił Wiedeń i w 1874 przeniósł się na uniwersytet do Berlina, gdzie do 1907 prowadził wykłady przeważnie o poezji i literaturze rzymskiej i wydał fragmenty pism Enniusza i Gnejusza Newiusza oraz Poetykę Arystotelesa. Po śmierci Moriza Haupta (1808–1874) kierował z Adolfem Kirchhoffem (1826–1908) seminarium filologicznym. Johannes Vahlen był też członkiem naukowej komisji egzaminacyjnej dla kandydatów na nauczycieli gimnazjalnych. W roku akademickim 1886/87 był rektorem uniwersytetu. Od 1902 kierował samodzielnie seminarium, a w 1906 jego następcami zostali Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff (1848–1931), Hermann Diels (1848–1922) i Eduard Norden (1868–1941).

Johannes Vahlen był członkiem Akademii Nauk w Wiedniu (od 1862), Berlinie (od 1874) i Monachium. Do grona jego uczniów należał Werner Jaeger (1888–1961).

Dzieła (wybór)

  • Quaestiones Ennianae criticae, 1852.
  • Ennianae poesis reliquiae, 1854.
  • Lorenzo Valla, 1864.
  • Beiträge zu Aristoteles Poetik, 1865-1867.
  • Über zwei Elegien des Propertius, 1882.
  • Über einige Bruchstücke des Ennius, 1888.
  • Über einige Citate in Aristoteles' Rhetorik, 1902.

Literatura

  • Constantin von Wurzbach: Vahlen, Johann w Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich. 49. Theil. Kaiserlich-königliche Hof- und Staatsdruckerei, Wien 1884, s. 191–197 (online).
  • F. Römer: Vahlen Johannes w Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950 (ÖBL). Tom 15, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, Wien 1957–2013, s. 150 (s. 151).

Linki

Autor: Roman Penkała