Johanna Hellmann

Johanna Hellmann (także Hanna Hellmann; ur. 31 października 1877 w Norymberdze; zm. 15 czerwca 1942 w Polsce) - niemiecka literaturoznawczyni.

Genealogia

Ojciec Lazarus Hellmann (1846-1915), handlarz drewnem; matka Rosalie (1849-1926) z Hüttenbach.

Życiorys

W 1895 r. Johanna Hellmann zdała egzamin nauczycielski w Karlsruhe i w 1899 r. egzamin dla nauczycieli szkół wyższych. Studiowała na uniwersytetach w Heidelbergu, Berlinie, Bernie i Zurychu, gdzie w 1910 r. uzyskała tytuł doktora po obronie dysertacji pt. »Heinrich von Kleist: Das Problem seines Lebens und seiner Dichtung«. Jej badania dotyczące eseju » Über das Marionettentheater« w jej książce »Darstellung des Problems« (1911) okazały się przełomowe dla zrozumienie filozofii życia i sztuki Kleista.

W 1911 r. Johanna Hellmann zamieszkała we Frankfurcie nad Menem. Pisała felietony do czasopism »Frankfurter Zeitung«, »Euphorion«. W domu szwagra Carla Gebhardta poznała Alberta Schweitzera i Martina Bubera. Po I wojnie światowej w artykułach opowiadała się za prawem głosu dla kobiet. Uczyła w seminarium we Frankfurcie. Od 1926 r. stawały się zauważalne zmiany jej osobowości. 25 maja 1938 r. została skierowana do kliniki dla nerwowo chorych we Frankfurcie, od 21 września 1938 r. przebywała w sanatorium Wiesneck w Buchenbach koło Fryburgu Bryzgowijskim, skąd 31 lipca 1939 r. trafiła do sanatorium Jakobi w Sayn koło Koblencji, gdzie byli kierowani nerwowo chorzy Żydzi. 15 czerwca 1942 r. została wywieziona do obozu przejściowego dla Żydów w Izbicy, gdzie były kierowane osoby przed deportacją do ośrodków zagłady Belzec w Bełżcu i Sobibor w Sobiborze koło Lublina. W Izbicy ślad po niej zaginął.

Dzieła (wybór)

  • Heinrich von Kleist: Das Problem seines Lebens und seiner Dichtung, 1910.

Literatura

Autor: Roman Penkała