Johann Michael Sailer

Johann Michael Sailer (od 1826 von Sailer; ur. 17 listopada 1751 w Aresing, Górna Bawaria; zm. 20 maja 1832 w Ratyzbonie (niem. Regensburg)) – niemiecki teolog katolicki i biskup Ratyzbony.

Johann Michael Sailer Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Andreas (zm. 1769), szewc w Aresing, syn Jakoba (zm. 1731), rolnik w Gachenbach i Magdaleny N. N. (zm. 1728), krawcowa w Kiemertshofen; matka Maria Reisner (zm. 1765, wdowa po N. N. Rieger) z Aresing; miał 3 rodzeństwa i 2 przyrodniego.

Życiorys

Po maturze w monachijskim gimnazjum jezuickim Johann Michael Sailer studiował od 1770 r. teologię w Ingolstadt. W 1775 r. otrzymał święcenia kapłańskie i w 1777 rozpoczął karierę akademicką na uniwersytecie w Ingolstadt, gdzie w 1780 r. został drugim profesorem dogmatyki u boku swego nauczyciela Benedikta Stattlera (1728–97). W 1781 r. zwolniono go razem z innymi eksjezuitami jako "obskuranta". W 1783 r. przeniósł się do Augsburga i opublikował pismo Vollständiges Lese- und Betbuch zum Gebrauche der Katholiken, które dało mu profesurę teologii moralnej i pastoralnej w Dillingen. To stanowisko stracił w 1794 r., ponieważ podejrzewano go o przynależność do iluminatów. Przez 5 lat przebywał w Ebersbergu, gdzie w 1796 r. przetłumaczył na język niemiecki pismo Tomasza z Kempis (1380–1471) De imitatione Christi (O naśladowaniu Chrystusa), co przyniosło mu uznanie i w 1799 r. powołanie na uniwersytet w Ingolstadt, który w 1800 r. przeniesiony został do Landshut. Tam napisał najważniejsze dzieła: pismo pedagogiczne Ueber die Erziehung für Erzieher (1807), w którym widać wpływy poglądów Johanna Heinricha Pestalozziego (1746–1827) ; Handbuch der christlichen Moral (3 tomy, 1817), w którym odrzucił jezuicką kazuistykę i probabilizm oraz rozwinął teologiczną etykę o teorii sumienia. Gdy w 1819 r. kuria katolicka sprzeciwiła się jego nominacji na biskupa Augsburga, król Bawarii powołał go w 1821 r. do kapituły w Ratyzbonie, gdzie w 1822 r. Johann Michael Sailer został wikariuszem generalnym (pomocniczym biskupem), biskupem koadiutorem i 28 października 1829 biskupem Ratyzbony.

Dzieła (wybór)

• Theologiae Christianae cum Philosophia nexus. 1779.
• Vollständiges Lese- und Betbuch zum Gebrauch der Katholiken. 1783.
• Vollständiges Gebetbuch für Katholische Christen. 1785.
• Ueber den Selbstmord. Für Menschen, die nicht fühlen den Werth, ein Mensch zu sein. 1785.
• Vernunftlehre für Menschen, wie sie sind. Nach den Bedürfnissen unserer Zeit. 2 tomy, 1785.
• Glückseligkeitslehre aus Vernunftgründen, mit Rücksicht auf das Christentum. 1787.
• Vorlesungen aus der Pastoraltheologie. 3 tomy, 1788–1789.
• Kurzgefasste Erinnerungen an junge Prediger. 1791.
• Briefe aus allen Jahrhunderten der christlichen Zeitrechnung. Gewählt, übersetzt und zur Erbauung und Belehrung seiner Mitchristen herausgegeben. 6 tomów, 1800–1804.
• Grundlehren der Religion. 1805.
• Über Erziehung für Erzieher. 1807.
• Kleine Bibel für Kranke und Sterbende und ihre Freunde. 1810.
• Handbuch der christlichen Moral, zunächst für künftige katholische Seelsorger und dann für jeden gebildeten Christen. 1817.

Literatura

• Georg Aichinger: Johann Michael Sailer. Bischof von Regensburg. Freiburg 1865.
• Franz Heinrich Reusch: "Sailer, Johann Michael von" w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 30, Duncker & Humblot, Leipzig 1890, s. 178–192, online.
• Hubert Wolf: "Sailer, Johann Michael von" w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 22, Duncker & Humblot, Berlin 2005, s. 356, online.
• Raimund Lachner: Johann Michael Sailer w Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 8, Bautz, Herzberg 1994, s. 1182–1197.

Linki

• Pisma Johanna Michaela Sailera i o nim w Deutsche Digitale Bibliothek.