Ignaz von Seyfried
Ignaz von Seyfried (ur. 15 sierpnia 1776 w Wiedniu; zm. 26 sierpnia 1841 tamże) – austriacki dyrygent i kompozytor. (wyznanie katolickie)
 |
| Ignaz von Seyfried, 1829. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia
- Ojciec: Joseph Edler von Seyfried (1739–1814), aptekarz, książęcy radca dworu;
- Matka: Marie Anna Wess (ok. 1748–1831);
- Brat: Josef (1780–1849), librecista, pisarz i publicysta;
- Żona: od 1804 Ludowica Schöning (zm. 1817);
- Dzieci: 12 (9 wcześnie zmarło).
Życiorys
W młodości Ignaz von Seyfried był uczniem między innymi Amadeusza Mozarta i Leopolda Koželuha (1752–1818). Początkowo studiował filozofię w Pradze, a od 1795 roku prawo w Wiedniu, aby przygotować się do służby państwowej. Pod wpływem przyjaciół Johanna Baptisty Henneberga (1768–1822) i Petera von Wintera (1774–1825) wrócił do muzyki i uczył się kompozycji u Johanna Georga Albrechtsbergera (1736–1809). W marcu 1797 roku otrzymał posadę kapelmistrza w teatrze „Freihaustheater auf der Wieden“, którego dyrektorem był Emanuel Schikaneder (1751–1812). Tam odbyła się 15 lipca 1797 roku premiera jego pierwszej opery Der Löwenbrunnen. W kolejnych latach wystawiał tam liczne własne opery, śpiewogry i opracowania obcych dzieł. Od 1801 roku pracował w nowej siedzibie teatru „Theater an der Wien”. W 1805 roku dyrygował tutaj pierwszym wykonaniem opery Fidelio Ludwiga van Beethovena, z którym utrzymywał ścisły kontakt od 1803 roku.
Po tymczasowym zamknięciu teatru w 1825 roku zarabiał na życie jako pisarz i nauczyciel muzyki. W napisanej autobiografii wymienia 96 uczniów, wśród których byli Walther von Goethe (1817–85), wnuk wielkiego poety Johanna Wolfganga von Goethe, Franz von Suppé (1819–95) i Louis Lacombe (1818–84). Ignaz von Seyfried wydał pisma Albrechtsbergera, pisał artykuły do lipskiej gazety „Allgemeine Musikalische Zeitung“ i „Encyclopädie der gesammten musikalischen Wissenschaften“ (1835) muzykologa Gustava Schillinga (1805–1880).
Głęboka religijność i sukces melodramatu Saul spowodowały, że od 1811 roku tworzył przeważnie utwory sakralne; do 1840 skomponował między innymi 16 mszy, a w latach 1830–33 cztery requiem, poza tym 17 graduałów, 18 offertorium, hymny, kantaty, psalmy i motety. Wiele uhonorowań, które Ignaz von Seyfried otrzymał w ostatnich latach życia, świadczy o wielkim uznaniu jakim się cieszył w wiedeńskim życiu muzycznym. W jego pogrzebie na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu (niem. Zentralfriedhof) udział wzięli między innymi Ludwig van Beethoven i Franciszek Schubert.
Obecnie Ignaz von Seyfried jest raczej zapomnianym kompozytorem, chociaż jego utwory sakralne nadal są drukowane i rozpowszechniane. Prowadzony przez Seyfrieda dziennik na temat „Freihaustheater auf der Wieden“ jest wartościowym źródłem historii teatru.
Dzieła (wybór)
Pisma (wybór)
- Ludwig van Beethovens Studien im Generalbass, Contrapunkt und in der Compositionslehre. Haslinger, Wien 1832, internet archive.
Kompozycje (wybór)
- 1798: Das Jägermädchen, operetka;
- 1799: Der Wundermann am Rheinfalle, opera w 2 aktach;
- 1801: Die Druiden, opera w 3 aktach;
- 1803: Cyrus, opera w 2 aktach;
- 1804: Die Ehemänner nach der Mode, opera w 3 aktach;
- 1806: Zum goldenen Löwen, śpiewogra;
- 1807: Alamor der Maure, opera w 3 aktach;
- 1808: Der Ehedoctor, śpiewogra w 3 aktach;
- 1809: Bertha von Werdenberg, opera w 2 aktach;
- 1810: Die rothe und die weiße Rose, opera w 3 aktach;
- 1811: Feodora, śpiewogra w 1 akcie;
- 1812: Czech und Cech, opera;
- 1815: Er hält wahrhaftig Wort, opera w 2 aktach;
- 1816: Drei Treppen hoch, operetka;
- 1817: Die Waise und der Mörder, drama w 3 aktach;
- 1823: Das Ochsenmenuett, śpiewogra;
- 1826: Bozena, drama;
- 1829: Der hölzerne Säbel, operetka w 1 akcie.