Hermann Usener

Hermann Carl Usener (ur. 23 października 1834 r. w Weilburgu; zm. 21 października 1905 r. w Bonn) - niemiecki filolog klasyczny i religioznawca. (wyznania ewangelickiego)

Hermann Usener
Hermann Usener.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Georg Friedrich Usener (1789-1854), sołtys w Weilburgu; matka Charlotte Henriette Caroline Vogler (1798-1855); - ożenił się 4 września 1866 r. w Marburgu z Caroline (Lily) Dilthey (1846-1920); szwagrowie filozof Wilhelm Dilthey i archeolog Karl Dilthey; miał syna Karla Alberta Hermanna (1876-1928) i córkę Marię, Która wyszła za filologa klasycznego Albrechta Dietericha (1866-1908).

Życiorys

Hermann Usener uczęszczał od 1844 r. do gimnazjum w Weilburgu. Po zdanym egzaminie końcowym studiował od 1853 r. filozofię w Heidelbergu, Monachium, Getyndze i Bonn, gdzie w 1857/58 promował się dysertacją Analecta Theophrastea. W 1858 r. został adiunktem w gimnazjum Joachimsthaler w Berlinie. W 1861 r. powołano go na profesora filologii klasycznej do Berna, w 1863 do Greifswaldu i w 1866 do Bonn, gdzie został następcą Friedricha Wilhelma Ritschla i pracował do emerytury, do 1902 roku. Razem z Franzem Büchelerem uczynili uniwersytet w Bonn centrum ówczesnej filologii klasycznej.
Od 1888 r. był członkiem korespondencyjnym Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium, od 1891 członkiem korespondencyjnym Pruskiej Akademii Nauk i 1891 r. został odznaczony cywilnym orderem Pour le Mérite.

Dzieła (wybór)

  • De Iliadis carmine quodam Phocaico , 1875.
  • Italische Mythen, 1875.
  • Anecdoton Holderi , 1877.
  • Legenden der Pelagia, 1879.
  • Philologie und Geschichtswissenschaft , 1882.
  • Das Weihnachtsfest, 1889.
  • Die Sintfluthsagen , 1899.
  • Über vergleichende Sitten- und Rechtsgeschichte , 1902.
  • Hermann Usener , 1905.

Literatura

  • Klaus-Gunther Wesseling: Usener, Hermann Carl. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 12, Bautz, Herzberg 1997, ISBN 3-88309-068-9, s. 965-979.

Linki

Ostatni dostęp do linków w dniu 16 maja 2015 roku.

Autor: Roman Penkała