Hermann Lingg

Hermann Lingg (od 1890 r. Hermann Ritter von Lingg; ur. 22 stycznia 1820 r. w Lindau; zm. 18 czerwca 1905 r. w Monachium) - niemiecki poeta i lekarz. (wyznania katolickiego)

Hermann Lingg. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Ambros Lingg (1776-1841), adwokat w Lindau; matka Dorle z domu Sedlmayer (1796-1847); kuzyn Maximilian von Lingg (1842-1930), 78 biskup Augsburga; - ożenił się w Monachium w 1854 r. z Seraphine z domu Lang (1817-1903); miał 2 synów i córkę.

Życiorys

Hermann Lingg ukończył gimnazjum Königlich Bayerischen Gymnasium (obecnie Carl-von-Linde-Gymnasium) w Kempten, do którego uczęszczał od 1831 roku. Po zdanej maturze studiował medycynę na uniwersytecie w Monachium. W 1843 r. ukończył studia dysertacją »Über den Zusammenhang einer Geschichte der Medizin und einer Geschichte der Krankheiten«. Później spędził kilka semestrów na uniwersytetach we Fryburgu Bryzgowijskim, Berlinie i Pradze. W 1846 r. wstąpił do armii bawarskiej i pracował w Augsburgu, Straubing i Passau.

Odbyta w 1847 r. podróż do Rzymu skłoniła go do intensywniejszej działalności poetyckiej, którą rozpoczął już w gimnazjum. Gdy podczas rewolucji w 1848 r. jego batalion musiał tłumić powstanie w Badenii, działał wbrew swoim przekonaniom, gdyż wśród rewolucjonistów znajdowali się jego przyjaciele z młodości. Efektem tej rozterki duchowej była ciężka depresja i mania prześladowcza, uciekł z regimentu do lasów i w lipcu 1849 r. został skierowany na leczenie do szpitala w Winnenthal koło Cannstatt. W marcu 1850 r. opuścił szpital jako wyleczony, ale melancholia, pesymizm i uczucie niższości nigdy już go całkowicie nie opuściły i odzwierciedlały się w jego liryce. Ze względu na niepewny stan zdrowia nigdy już nie został przyjęty ponownie do wojska. W 1853 r. zamieszkał w Monachium, gdzie przeszedł na emeryturę.

Hermann Lingg, który do tej pory swoją poezją osiągnął skromne sukcesy, uzyskał teraz warunki do dalszego rozwoju. Poznał Emanuela Geibla (1815-1884), który umożliwił mu pracę dla wydawcy Johanna Friedricha Cotta (1764-1832). Geibel od 1854 r. zaczął bardzo chwalić jego twórczość i opinia jego znalazła szeroki oddźwięk. Król Bawarii Maksymilian II (1811-1864) przyznał mu jedną roczną pensję i Hermann Lingg został obok Paula Heyse (1830-1914), Friedricha von Bodenstedta (1819-1892), Adolfa Friedricha von Schacka (1815-1894), Heinricha Leutholda (1827-1879) i innych członkiem monachijskiego kręgu poetyckiego. Należał także do towarzystwa literackiego Die Krokodile (1856-1882), którego nazwa pochodziła od tytułu jego wiersza »Das Krokodil von Singapur« (pol. Krokodyl z Singapuru). Lata 60-te XIX w. były najowocniejszym okresem w życiu Lingga. Jego pierwszy zbiór wierszy »Gedichte« osiągnął już w 1871 r. siódmy nakład, dwa kolejne zbiory wierszy ukazały się w 1868 i 1870 roku, a w 1869 r. wydał »Vaterländische Balladen und Gesänge« (pol. Ballady i pieśni ojczyźniane). Hermann Lingg napisał także dramaty (»Catilina«, »Die Walküren« (pol. Walkirie), oba 1864 r.) i opublikował w latach 1865-68 epos »Die Völkerwanderung« (pol. Wędrówka ludów), rozpoczęty już w 1846 r., który uważał za swoje główne dzieło.

Obchody jego 70-tych i 80-tych urodzin pokazały, że był znany w całych Niemczech i za granicą. Linggs zmarł 18 czerwca 1905 r. w Monachium i został pochowany na cmentarzu Alter Nordfriedhof.

Dzieła (wybór)

• Gedichte. 1854.
• Die Walkyren. 1864.
• Catilina. 1864.
• Vaterländische Balladen und Gesänge. 1869.
• Liebesblüthen aus Deutschlands Dichterhain. 1869.
• Berthold Schwarz. 1874.
• Byzantinische Novellen. 1881.
• Högnis letzte Heerfahrt. Nordische Szene. 1884.
• Meine Lebensreise. Autobiografia, 1899.

Literatura

• Günter Häntzschel: Lingg, Hermann Ritter von. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 14, Duncker & Humblot, Berlin 1985, ISBN 3-428-00195-8, s. 623.