Heinrich Schäfer

Johann Heinrich Schäfer (ur. 29 października 1868 r. w Berlinie; zm. 6 kwietnia 1957 r. w Hessisch Lichtenau) - niemiecki egiptolog zaliczany do berlińskiej szkoły egiptologii. (wyznania ewangelickiego)

Genealogia

Ojciec Heinrich (ur. 1841), pochodził z Hattingen (Nadrenia Północna-Westfalia) i był kupcem w Berlinie; matka Auguste Eichelkraut (ur. 1841) z Berlina; - ożenił się w 1901 r. z Liesbeth Ihlbruck; miał 4 synów (2 wcześnie zmarło) i córkę.

Życiorys

Heinrich Schäfer po ukończeniu gimnazjum Wilhelms-Gymnasium w Berlinie studiował w latach 1887-1892 filologię klasyczną i egiptologię m.in. u Adolfa Ermana (1854-1937). Po obronie pracy doktorskiej w 1892 r. i odbyciu służby wojskowej (1892/93) był w latach 1889-1893 pomocniczym pracownikiem naukowym u boku swojego nauczyciela w Muzeum Egipskim w Berlinie. W latach 1893-1914 był asystentem Ermana w muzeum, awansował na profesora, w 1909 r. został kustoszem i dyrektorem tytularnym i od 1914 do 1937 r. był dyrektorem Muzeum Egipskiego.

W latach 1898-1937 odbył kilka podróży badawczych do Egiptu m.in. od października 1898 do marca 1899 r. brał udział w wykopaliskach w Abusir (zespół kultu Słońca Userkafa), od października 1899 do kwietnia 1901 r. podróżował po Nilu do drugiej katarakty, od czerwca 1908 do kwietnia 1909 r. współdziałał w ekspedycji Berlińskiej Akademii Nauk, która ratowała reliefy i inskrypcje w świątyni na wyspie File, zagrożonej zalaniem spiętrzonymi wodami Nilu przez pierwszą tamę w Asuanie (1898-1902), która była podwyższana w latach 1907-1912 przez inżynierów angielskich. Od października 1911 do kwietnia 1912 r. prowadził na zlecenie Wiedeńskiej Akademii Nauk badania języka nubijskiego. W 1925 r. podróżował kolejny raz do File razem z Kurtem Sethe (1869-1934), a ostatni raz odwiedził Egipt w 1937 roku.

Jego działalność należy do "złotego okresu" egiptologii, w którym wypracowywano podstawy tej dyscypliny. Brał udział w pracach związanych z edycją tekstów i studiami archeologicznymi. Swoimi opisami sztuki położył podstawę do zrozumienia specyficznej niezależności egipskiej i pokrewnej sztuki oraz wpłynął na tzw. szkołę wiedeńską historii sztuki (Ernst Gombrich (1909-2001)).

Dzieła (wybór)

  • Commentationes de papyro medicinali Lipsiensi (Papyrus Ebers). 1892.
  • Die aethiopische Königsinschrift des Berliner Museums : Regierungsbericht des Königs Nastesen des Gegners des Kambyses. 1901.
  • Die Lieder eines ägyptischen Bauern. 1903.
  • Die altägyptischen Prunkgefässe mit aufgesetzten Randverzierungen : ein Beitrag zur Geschichte der Goldschmiedekunst. 1903.
  • Kunstgeschichte in Bildern. 1913.
  • Von ägyptischer Kunst : besonders der Zeichenkunst ; eine Einführung in die Betrachtung ägyptischer Kunstwerke. 2 tomy, 1919.
  • Kunstwerke aus El-Amarna. 2 tomy, 1923.
  • Die Leistung der ägyptischen Kunst. 1929.
  • Leben, Ewigkeit und ägyptische Kunst. 1944.

Literatura

  • Andreas Wagner: Schäfer, Johann Heinrich. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 22, Duncker & Humblot, Berlin 2005, ISBN 3-428-11203-2, s. 507.
  • Andreas Wagner: Heinrich Schäfer (Ägyptologe). W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 8, Bautz, Herzberg 1994, ISBN 3-88309-053-0, s. 1518-1531.

Linki

Autor: Roman Penkała