Heinrich Rantzau

Heinrich Rantzau (także: Heinrich Ranzow, pseudonim: Christianus Cilicius Cimber; ur. 11 marca 1526 r. w Steinburgu koło Itzehoe; zm. 31 grudnia 1598 r. w zamku Breitenburg) - od 1556 do 1598 był namiestnikiem (Produx Cimbricus) króla duńskiego w księstwie Szlezwiku i Holsztynie. (wyznania ewangelickiego)

Genealogia

Ojciec Johann Rantzau (1492-1565), duński dowódca i radca królewski; matka Anna Gertsdatter von Walstorp, af Below (1505-1582); - ożenił się w 1554 r. z Christine von Halle (1533-1603), żona wniosła w posagu ok. 400.000 talarow; miał 7 synów i 5 córek.

Życiorys

Heinrich Rantzau immatrykulował na uniwersytet w Wittenberdze w wieku 12 lat, gdzie jego guwernerem był profesor retoryki Johannes Saxonius (1507/08-1561). Dzięki niemu opanował wyśmienicie język łaciński, którym świetnie posługiwał się jako poeta neołaciński. Saxonius zainteresował go retoryką i prawoznawstwem. W tym czasie przebywał razem z innymi studentami w domu Marcina Lutra (1483-1546).

Od 1548 r. przebywał przez siedem lat na dworze cesarza Karola V (1500-1558) w świcie księcia Holsztynu-Gottorp Adolf I (1526-1586). W tym czasie brał udział w oblężeniu Moguncji (1552-53).

W 1554 r. został urzędnikiem w administracji króla duńskiego Chrystiana III (1503-1559) w Segebergu, a 1 marca 1556 r. namiestnikiem księstwa Szlezwiku i Holsztynu. Po śmierci Chrystiana III na tron wstąpił Fryderyk II (1534-1588). Sytuację tę chciał wykorzystać książę Holsztynu-Gottorp Adolf I i dążył do podporządkowania sobie bogatego regionu Dithmarschen, czemu zapobiegł i po kampanii wojennej przeprowadzonej przez jego ojca Johanna, jedna trzecia, południowa część Dithmarschen przypadła królowi Danii. Kampanię wojenną, w której sam brał udział, opisał w 1570 r. w piśmie wydanym w Bazylei pod pseudonimem Christianus Cilicius Cimber. 13 grudnia brał udział w rokowaniach pokojowych w Szczecinie, które zakończyły siedmioletnią wojnę między Danią a Szwecją.

Dzięki pozycji społecznej, wykształceniu i wspieraniu młodych uczonych m.in. Tycho Brahe (1546-1601) zyskał wielkie poważanie, czego dowodem jest Order Słonia (duń. Elefantordenen) nadany mu w 1580 roku.

Po śmierci króla Fryderyk II w 1588 r. władzę przejęła jako regentka jego żona Zofia Meklemburska (1557-1631) i w styczniu 1598 r. zwolniła go ze wszystkich dotychczas zajmowanych stanowisk. Niedługo po tym Heinrich Rantzau zmarł w nocy z 31 grudnia na 1 stycznia 1599 roku.

Dzieła (wybór)

  • Belli Dithmarsici ab inclyto Daniae rege Friderico II. et illustr. Holsatiae Ducibus Johanne et Adolpho Fratribus gesti, ... 1559 vera Descriptio. 1570.
  • Catalogus Imperatorum, Regum Ac Principum Qui Astrologicam artem amarunt, ornarunt & exercuerunt. 1580.
  • Henrici Ranzouii epitaphia in obitum patris, matris, fratris, et sororis, nec non filiorum suorum. 1584.
  • Horoscopographia. 1585.
  • De Gemmis Scriptum Evacis Regis Arabum. 1585.
  • Schleiswygh. 1587.
  • Arx Segeberga. 1587.
  • Inscriptiones Monumentorum Ab Henrico Ranzovio Serenissimi Regis Daniae in Ducatibus Holsatiae &c. 1588.

Literatura

  • Heinrich Handelmann: Rantzau, Heinrich. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 27, Duncker & Humblot, Leipzig 1888, s. 278.