Heinrich Gustav Hotho

Heinrich Gustav Hotho (ur. 22 maja 1802 w Berlinie, zm. 24 grudnia 1873 w Berlinie) – niemiecki filozof i historyk sztuki. Znany stał się jako wydawca Wykładów o estetyce Hegla (1835-1838). (wyznanie ewangelicko-reformowane)

Życiorys i twórczość

Heinrich Gustav Hotho ukończył Joachimsthaler Gymnasium w rodzinnym mieście, po czym studiował prawo w Jenie, Wrocławiu (1820–22) i Berlinie, gdzie jednocześnie był gorliwym słuchaczem Georga Wilhelma Friedricha Hegla (1770–1831). W 1825 roku podróżował do Londynu, Paryża, Holandii, Belgii i Włoch. Po powrocie do Berlina doktoryzował się w 1826 roku pracą na temat filozofii Kartezjusza. Po habilitacji w następnym roku z zakresu estetyki i historii sztuki uczył na uniwersytecie jako Privatdozent i jednocześnie od 1828 roku prowadził wykłady z ogólnej historii literatury w Szkole Wojennej w Berlinie. W 1829 roku otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego, w 1830 został asystentem w dyrekcji Galerii Malarstwa (Gemäldegallerie) w Berlinie i w 1859 roku został dyrektorem Gabinetu Rycin (Kupferstichkabinet).

W prowadzonych wykładach Heinrich Gustav Hotho reprezentował tylko literacką stronę teorii i historii sztuki. Uczestniczył w zakładaniu rocznika Die Berliner Jahrbücher für wissenschaftliche Kritik będącego organem zwolenników filozofii Hegla tzw. hegelianów oraz wydał zebrane pisma Hegla pt. Wykłady o estetyce (Vorlesungen über Aesthetik, 3 tomy, 1835).

Dzieła (wybór)

• Vorstudien für Leben und Kunst (1835)
• Geschichte der deutschen und niederländischen Malerei (2 tomy, 1842)
• Die Malerschule Huberts von Eyck (niedokończone, 2 tomy, 1855)
• Eyck-Album mit Text (1861)
• Dürer-Album mit Text (1863)
• Die Meisterwerke der Malerei vom Ende des 3. bis zum Anfang des 18. Jahrhunderts in photo- und lithographischen Nachbildungen (niedokończone, 1865)

Literatura

• Carl von Prantl: Hotho, Heinrich Gustav w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 13, Duncker & Humblot, Leipzig 1881, s. 191.