Oswald Heer

Oswald Heer (ur. 31 sierpnia 1809 w Niederuzwil; zm. 27 września 1883 w Lozannie) – szwajcarski paleontolog,botanik i entomolog. Jego skrót jako autora naukowej nazwy botanicznej brzmi "Heer".

ETH-BIB-Heer, Oswald (1809-1883)-Portrait-Portr 11212
Oswald Heer.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Jakob (1784–1864), pastor w Azmoos i Henau (kanton St. Gallen), potem kierownik szkoły w Glarus, w latach 1817-42 pastor w Matt/Sernftal; matka Susanna Sulser (1786–1820); brat Samuel (1811–1889), fabrykant; brat przyrodni Justus (1840–86), pastor, pisarz i pedagog; – ożenił się w Niederurnen w 1838 z Margarethe, córką pastora Trümpi w Ermatingen; dzieci syn (wcześnie zmarł i 3 córki(z czego 2 wcześnie zmarły) Alwina (ur. 1840), wspłpracowniczka ojca.

Życiorys ↑

Oswald Heer studiował w latach 1828-31 teologię na uniwersytecie w Halle, a oprócz tego zajmował się naukami przyrodniczymi i słuchał wykładów m.in. Kurta Sprengela (1766–1833) i Ernsta Friedricha Germara (1786–1853). Podróże do Berlina, Hamburga, Helgolandu i Harzu służyły zbieraniu i obserwacji roślin i insektów. W 1831 r. był ordynowany w Sankt Gallen. Od 1832 r. porządkował na na zlecenie bogatego kupca Heinricha Eschera-Zollikofera (1776–1853) jego dużą kolekcję owadów. Tutaj zdecydował się zostać przyrodnikiem. W 1834 r. został dyrektorem Ogrodu Botanicznego w Zurychu, Privatdozentem botaniki i entomologii na założonym w 1833 r. uniwersytecie w Zurychu. W 1835 r. awansował na profesora nadzwyczajnego, w 1852 r. na zwyczajnego i od 1855 r. był dodatkowo profesorem na Politechnice Federalnej w Zurychu. Od 1870 r. zaczął chorować i w 1882 r. złożył wszystkie zajmowane urzędy.

Twórczość ↑

Oswald Heer podróżował w latach 1831-35 i 1843-45 po Szwajcarii i Alpach Urneńskich, gdzie zawsze w połączeniu z barometrycznymi pomiarami wysokości studiował stopnie wysokości i granicę świata roślinnego i zwierzęcego. Także jego pierwsze wejścia na szczyty Piz Linard (3410 m) i Piz Palü (3905 m) służyły tym badaniom. Dzieło Die Vegetationsverhältnisse des südöstlichen Theiles des Cantons Glarus (1835) jest pierwszą monografią botanicznych obszarów Szwajcarii. W międzyczasie zwrócił się ku paleontologii. Określił najpierw rośliny i owady trzeciorzędowych osadów Szwajcarii i Öhningen, później także wcześniejszych epok cofając się aż do karbonu. Opracował urobek ekspedycji Szwedów, Duńczyków, Anglików, Rosjan i Amerykanów z krajów polarnych (Grenlandia, Spitzbergen, Nowa Ziemia, północna Syberia, Alaska i północna Kanada), ale także zbiory z Madery, Portugalii, Anglii, Niemiec, Węgier i Sumatry. W ostatnich latach życia Oswald Heer ponownie zajmował się geografią roślin.

Uczniami Heera byli m.in. Carl Wilhelm von Nägeli (1817–1891 ), Johannes Theodor Schmalhausen (1849–1894) i Carl Schroeter (1855–1939).

Dzieła (wybór) ↑

  • Analytische Tabellen zu Bestimmung der phanerogamischen Pflanzengattungen der Schweiz. 1840.
  • Flora der Schweiz. razem z Johannesem Jacobem Hegetschweilerem.
  • Der Kanton Glarus. razem z J.J. Blumer. 1846.
  • Über die Harmonie der Schöpfung. 1847.
  • Über Vaterland, Nahrungspflanzen und Landbau. 1847.
  • Die Insektenfauna der Tertiärgebilde von Oeningen und von Radoboj in Croatien. 1847.
  • Flora tertiaria Helvetiae. 1855-1859.
  • Beiträge zur Insektenfauna Oeningens. 1862.
  • Beiträge zur Fossilen Flora von Sumatra. 1862.
  • Beiträge zur Insektenfauna Oeningens: Coleoptera, Geodephagen. .. Lamellicornen und Buprestiden. 1862.
  • On the lignite formation of Bovey Tracey, Devonshire; mit William Pengelly. 1863.
  • Die Urwelt der Schweiz. 1865.
  • Die Pflanzen der Pfahlbauten. 1865.
  • Fossile Hymenopteren aus Oeningen und Radoboy. 1867.
  • Flora fossilis arctica - Die fossile Flora der Polarländer. 7 tomów, 1868-1883.
  • Miocene baltische Flora. 1869.
  • Ueber die Braunkohlenpflanzen von Bornstädt. 1869.
  • Die Miocene Flora und Fauna Spitzbergens. 1870.
  • Fossile Flora der Bären Insel. 1871.
  • Le monde primitif de la Suisse. 1872.
  • Die Kreide-Flora der Arctischen Zone. 1874.
  • Anmärkningar öfver de af svenska polarexpeditionen 1872–73 upptäckte fossila växter. 1874.
  • Beiträge zur fossilen Flora Spitzbergens: Gegründet auf die Sammlungen der schwedischen Expedition vom Jahre 1872 auf 1873. 1876.
  • Flora fossilis Helvetiae: die vorweltliche Flora der Schweiz. 1877.
  • Beiträge zur fossilen Flora Sibiriens und des Amurlandes. 1878.
  • Analytische Tabellen zur Bestimmung der phanerogamischen Pflanzengattungen der Schweiz. 1884.

Literatura ↑

  • Ernst Furrer: „Heer, Oswald” w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 8, Duncker & Humblot, Berlin 1969, s. 193.

Linki ↑

Autor: Roman Penkała