Cornelius Gurlitt

Cornelius Gustav Gurlitt (ur. 1 stycznia 1850 w Nischwitz koło Wurzen (Saksonia); zm. 25 marca 1938 w Dreźnie) – niemiecki historyk sztuki. (wyznanie ewangelickie)

Cornelius Gurlitt 1905
Cornelius Gurlitt, 1905.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

  • Ojciec: Louis (1812–1897), malarz pejzażysta.
  • Matka: Elisabeth Lewald (1823–1909), siostra pisarki Fanny Lewald (1811–1889).
  • Wujek ze strony ojca: Cornelius (1820–1901), kompozytor.
  • Bracia: Wilhelm (1844–1905), Otto (1848–1905, bankier w Londynie), Fritz (1854–1893, marszand), Ludwig (1855–1931).
  • Ożenił się: w Dreźnie w 1888 z Marie z domu Gerlach (1859–1949).
  • Dzieci: 2 synów m.in Wilibald (1889–1963, muzykolog), Hildebrand (1895–1956, historyk sztuki) oraz 1 córka.

Życiorys

Cornelius Gurlitt po nauce w Szkole Rzemiosła Artystycznego w Gocie ukończył naukę ciesielstwa i pracował w biurze tamtejszego architekta Ludwiga Bohnstedta (1822–1885). Od 1867 studiował architekturę w Akademii Budownictwa (Bauakademie) w Berlinie, od 1868 w Wiedniu i w latach 1869–72 w Stuttgarcie. Jako architekt pracował w Wiedniu (1868/69), w Kassel (1872/73), a potem w Dreźnie (1873-75). Od 1879 był asystentem w Muzeum Rzemiosła Artystycznego (Kunstgewerbemuseum Dresden) w Dreźnie.

W 1889 Cornelius Gurlitt doktoryzował się na uniwersytecie w Lipsku pismem na temat Antona Springera (1825–1891) i w tym samym roku habilitował się w Wyższej Szkole Technicznej (Technische Hochschule Berlin-Charlottenburg) w Berlinie-Charlottenburgu, gdzie od 1889 pracował jako Privatdozent. W 1893 został profesorem historii sztuki budowlanej w Wyższej Szkole Technicznej (Technische Hochschule Dresden) w Dreźnie. Duże znaczenie naukowe miały publikacje Corneliusa Gurlitta dotyczące architektury barokowej (Historia stylu w okresie baroku, rococo i klasycyzmu w Belgii, Holandii, Francji, Anglii, 1887–1889), w których wcześniej niż Heinrich Wölfflin (1864–1945) i Alois Riegl (1858–1905) docenił znaczenie architektury XVII i XVIII wieku. Cornelius Gurlitt wywarł istotny wpływ jako nauczyciel akademicki, rzeczoznawca i krytyk architektury na współczesną mu architekturę, sztukę przestrzenną i urbanistykę.

Dzieła (wybór)

  • Das neue königliche Hoftheater zu Dresden, 1878.
  • Baukunst des Mittelalters, 1884.
  • Geschichte des Barockstiles, des Rococo und des Klassicismus in Belgien, Holland, Frankreich, England, 1887–1889.
  • Kunst und Künstler am Vorabend der Reformation: ein Bild aus dem Erzgebirge, 1890.
  • Andreas Schlüter, 1891.
  • Dresden, 1900.
  • Kirchen, 1906.
  • Handbuch des Städtebaus, 1920.
  • August der Starke: Ein Fürstenleben aus der Zeit des deutschen Barock, 1924.
  • Die Baukunst Konstantinopels, 1925.
  • Warschauer Bauten aus der Zeit der sächsischen Könige, Der Zirkel Architektur-Verlag, Berlin, 1917.

Literatura

  • Otto Schubert: Gurlitt, Cornelius w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 7, Duncker & Humblot, Berlin 1966, ISBN 3-428-00188-5, s. 327. (online).

Linki

Autor: Roman Penkała