Christoph Gudermann
Christoph Gudermann (ur. 25 marca 1798 w Vienenburgu; zm. 25 września 1852 w Münster) – niemiecki matematyk; jego imieniem nazwano funkcję Gudermanna zwaną też amplitudą hiperboliczną lub gudermanianem. (wyznanie katolickie)
Genealogia ↑
- Ojciec: Joseph (ur. 1707), nauczyciel;
- Matka: Anna Maria Eilers;
- Ożenił się: przed 1832 z Magdaleną Flohr;
- Dzieci: 5.
Życiorys ↑
Po nauce w latach 1809–20 w Gymnasium Josephinum w Hildesheim Christoph Gudermann studiował od 1820 na uniwersytecie w Getyndze u Bernharda Friedricha Thibauta (1775–1832). W 1823 r. został nauczycielem matematyki w gimnazjum w Kleve. Już w tym czasie rozpoczął publikowanie licznych artykułów matematyczno-literackich w „Journal für die reine und angewandte Mathematik” (Crelles Journal) i napisał pierwsze książki. W 1832 r. został profesorem nadzwyczajnym matematyki w akademii w Münster, gdzie w 1839 awansował na profesora zwyczajnego.
Christoph Gudermann znany stał się przede wszystkim dzięki swojemu uczniowi Karlowi Weierstrassowi (1815–1897), który jako jedyny słuchacz w 1839 r. słuchał jego wykładu o funkcji eliptycznej i w 1840 r. ukończył u niego pracę egzaminacyjną o funkcjach modularnych. Gudermann zajmował się szczególnie geometrią sferyczną (geometria powierzchni kuli) i funkcjami eliptycznymi, które nazwał funkcjami modularnymi. W polu jego zainteresowań znajdowała się także astronomia, mechanika i geometria.
Dzieła (wybór) ↑
- Grundriß der analytischen Sphärik, 1830.
- Die Theorie der Potentialfunctionen, 1832.
- Lehrbuch der Niederen Sphärik, 1836.
- Modularfunctionen und Modularintegrale, 1844.
Literatura ↑
- Moritz Cantor: „Gudermann, Christoph” w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 10, Duncker & Humblot, Leipzig 1879, s. 87.
- Gottlob Kirschmer: „Gudermann, Christoph” w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 7, Duncker & Humblot, Berlin 1966, ISBN 3-428-00188-5, s. 252. (online).