Gustav Gröber

Gustav Gröber (ur. 4 maja 1844 r. w Lipsku; zm. 6 listopada 1911 r. w Ruprechtsau koło Strasburga) - niemiecki romanista. (wynania luterańskiego).

Gustav Gröber
Gustav Gröber.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Friedrich Christian (1811-95), drukarz w Lipsku; matka Johanna Garke (1808-75); - ożenił się w Cieplicach (niem. Teplitz, Czechy) w 1875 r. z Elisabeth Weitenweber (1853-1937, wyznania katolickiego); miał syna Paula i córkę Johannę, która wyszła za profesora filologii klasycznej Richarda Heinze.

Życiorys

Po ukończeniu gimnazjum Gustav Gröber studiował w Lipsku romanistykę u Adolfa Eberta. W 1870 r. był nauczycielem domowym na zamku Dux (Duchcov w Czechach), potem uczył w szkole handlowej w Lipsku i habilitował się w 1871 r. w Zurychu, gdzie został profesorem nadzwyczajnym. W latach 1874-1880 był profesorem romanistyki we Wrocławiu, a od 1880 r. profesorem romanistyki w Strasburgu, gdzie pozostał do emerytury, do 1909 roku. 18 stycznia 1900 został członkiem korespondencyjnym Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie.

Zasługą Gröbera jest to, że wzrastającemu zainteresowaniu romanistyką, do którego istotnie przyczynił się wówczas Friedrich Christian Diez dał mocny punkt oparcia w jego pierwszym wielkim organizacyjnym dokonaniu, czasopiśmie Zeitschrift für Romanische Philologie (1877).

Metodologicznie przełomowa była jego dysertacja Die handschriftlichen Gestaltungen der chansons de geste Fierabras und ihre Vorstufen, która wskazywała drogę do wyodrębnienia podstawowej formy z kilku rękopisów przekazanego dzieła literackiego. Zdolność do przedstawienia wielkich historycznych kontekstów pokazuje się w jego Geschichte der romanischen Philologie oraz w obu artykułach Übersicht über die lateinische Literatur von der Mitte des 6. Jahrhunderts bis 1350 i Französische Literatur bis zum Ende des 15. Jahrhunderts. W obu ujawnia się spuścizna naukowa jego nauczyciela Eberta. Wbrew ówczesnej skłonności Gustav Gröber nie widzi przepaści między łacińskimi i romańskimi pismami, ale podnosi kwestię zależności między łacińskimi pismami średniowiecza i stopniowo powstającymi romańskimi.

Jego uczniami byli m.in. Ernst Robert Curtius i Ernest Hoepffner.

Dzieła (wybór)

  • Die handschriftlichen Gestaltungen der Chanson de Geste "Fierabras" und ihre Vorstufen , 1869.
  • Die romanischen Sprachen , 1888.
  • Grundriß der romanischen Philologie , 4 tomy 1888.
  • Uebersicht über die lateinische Litteratur von der Mitte des 6. Jahrhunderts bis 1350, 1893.
  • Französische Litteratur, 1898.
  • Grundriss der romanischen Philologie, 1904.
  • Geschichte und Aufgabe der romanischen Philologie. Quellen der romanischen Philologie und deren Behandlung. Romanische Sprachwissenschaft, 2 tomy 1904-1906.
  • Das älteste rätoromanische Sprachdenkmal, 1907.

Literatura

  • Theodor Elwert: „Gröber, Gustav”. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 7, Duncker & Humblot, Berlin 1966, ISBN 3-428-00188-5, s. 108, online.
Autor: Roman Penkała