Wilhelm Griesinger

Wilhelm Griesinger (ur. 29 lipca 1817 w Stuttgarcie; zm. 26 października 1868 w Berlinie) – niemiecki lekarz neurolog i psychiatra. (wyznanie ewangelickie)

Wilhelm Griesinger. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

• Ojciec: Gottfried Ferdinand (1772–1836), zarządca fundacji szpitala Katharinenhospitals w Stuttgarcie;
• Matka: Karoline Luise z domu Dürr (1782–1850);
• Ożenił się: w Nagold w 1850 z Josephine z domu von Rom (1828–87); bezdzietny.

Życiorys ↑

Wilhelm Griesinger uczęszczał do 1834 r. do gimnazjum w Stuttgarcie, gdzie zaprzyjaźnił się z Carlem Reinholdem Augustem Wunderlichem (1815–1877) i Wilhelmem Roserem (1817–1888). Od 1834 r. studiował medycynę na uniwersytecie w Tybindze i od 1837 r. w Zurychu u Johanna Lukasa Schönleina (1793–1864). W 1838 r. doktoryzował się w Tybindze dysertacją o błonicy (dyfteryt). Następnie przebywał przez rok w Paryżu, gdzie zaznajomił się ze stanem fizjologii francuskiej.

W 1840 r. został asystentem doktora Alberta von Zellera (1804–1877) w szpitalu dla psychicznie chorych w Winnental. Doświadczenia z tamtejszego dwuletniego okresu pracy zawarł w wydanej w 1845 r. książce Die Pathologie und Therapie der psychischen Krankheiten (Patologia i terapia chorób psychicznych). Podjął w niej próbę stworzenia psychiatrii na bazie medycznej fizjologii i patologii. Już na pierwszej stronie znajduje się jego sławna wypowiedź mówiąca, że do zrozumienia symptomu choroby trzeba go odpowiednio zlokalizować a wszystkie choroby psychiczne rozpoznawać jako choroby mózgu.

Jesienią 1843 r. rozpoczął pracę w uniwersyteckiej klinice medycznej w Tybindze jako asystent Carla Reinholda Augusta Wunderlicha, u którego w tym samym roku habilitował się. Na uniwersytecie w Tybindze pracował jako Privatdozent, po czym w 1847 r. został tam profesorem nadzwyczajnym patologii. W 1849 r. przyjął powołanie na uniwersytet w Kilonii jako profesor zwyczajny, ale już w następnym roku wyjechał do Egiptu, gdzie został dyrektorem szkoły medycznej w Kairze. W 1852 r. wrócił do do Stuttgartu, gdzie przez dwa lata prowadził praktykę prywatną. Od 1854 do 1860 r. kierował uniwersytecką kliniką medyczną w Tybindze był profesorem medycyny klinicznej na uniwersytecie. W kolejnych latach pracował w klinice w Zurychu, skąd w 1865 r. powołano go do Berlina jako profesora do Charité i naczelnego lekarza tamtejszego oddziału dla psychicznie chorych. Tam Wilhelm Griesinger otworzył w 1866 r. pierwszy w Niemczech odział neurologiczny i w latach 1865–1867 kierował uniwersytecką polikliniką jako następca Moritza Heinricha Romberga (1795–1873).

Dokonania ↑

Wilhelm Griesinger należał do lekarzy, którzy w latach 40-tych XIX wieku rozpoczęli proces przekształcania medycyny niemieckiej. Razem z przyjaciółmi Wunderlichem i Roserem założył w 1842 r. czasopismo Archiv für physiologische Heilkunde, którego celem było zwalczanie niedoskonałości ówczesnej medycyny niemieckiej i wprowadzenie w niej metod stricte naukowych. W swoich artykułach pisał o chorobach mózgu i neurologicznych oraz o zebranych obserwacjach w Egipcie, które posłużyły też do napisania książki o chorobach zakaźnych Infectionskrankheiten. (Virchow’s Handbuch der speciellen Pathologie und Therapie.) (1857, Choroby zakaźne. Podręcznik Virchowa patologii specjalnej i terapii).

Duże sukcesy odnosił w dziedzinie psychiatrii. Już w 1845 r. ukazał się jego podręcznik Die Pathologie und Therapie der psychischen Krankheiten (Patologia i terapia chorób psychicznych), w którym obok dominującego dotychczas czysto psychologicznego podejścia docenił rezultaty fizjologii układu nerwowego i przyznał należne miejsce anatomii patologicznej oraz terapii. Pismo to znalazło szczególne uznanie, gdy ukazało się w 1861 r. w wersji rozszerzonej i było wówczas najlepszym podręcznikiem z zakresu psychiatrii.

W Tybindze prowadził przez dziesięć lat regularnie wykłady o psychiatrii i przyjmował do kliniki chorych psychicznie. W ostatnim okresie pracy w Wirtembergii został w 1859 roku dyrektorem placówki dla umysłowo upośledzonych dzieci w Mariabergu. W Zurychu przekształcił placówkę dla psychicznie chorych w klinikę i troszczył się o przygotowania oraz plany dla nowego kantonalnego szpitala psychiatrycznego (klinika Burghölzli). W czasie pracy w Berlinie podkreślał związek psychoz z pozostałymi chorobami nerwowymi, co było wówczas nowością.

W 1867 r. Wilhelm Griesinger był współzałożycielem towarzystwa „Berliner Medicinisch-Psychologische Gesellschaft” (od 1879 r. „Berliner Gesellschaft für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”; od 1933 r. „Berliner Gesellschaft für Psychiatrie und Neurologie”), którego był pierwszym przewodniczącym w latach 1867–68.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑