Karl Heinrich Graf

Karl Heinrich Graf (ur. 28 lutego 1815 w Mülhausen (fr. Mulhouse, Alzacja); zm. 16 lipca 1869 w Miśni (niem. Meißen)) - niemiecki teolog ewangelicki i orientalista.

Heinrich Graf Friedrichstraße 165 Berlin CDV Julius Schweitzer um 1870 Bildseite
Karl Heinrich Graf.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Johann Heinrich, kupiec w Mülhausen; matka Anna Barbara z domu Risler (1787-1839), córka lekarza miejskiego w Mülhausen; - ożenił się w 1849 r. z Marie, córką Ludwiga Gottloba Friedricha Franke (1805-71, dr filozofii, rektor szkoły książęcej w Miśni); miał 3 synów i 4 córki.

Życiorys ↑

Karl Heinrich Graf studiował w latach 1833-36 na uniwersytecie w Strasburgu teologię i języki orientalne. Szczególny wpływ wywarł tam na niego Édouard Reuss. W 1842 r. otrzymał w Strasburgu tytuł licencjata teologii, w 1846 w Lipsku został doktorem filozofii, a w 1864 r. w Gießen doktorem teologii. Od 1839 do 1843 r. przebywał w Paryżu jako nauczyciel domowy. Od 1847 do jesieni 1868 r. był nauczycielem języka hebrajskiego i francuskiego w szkole krajowej w Miśni, gdzie w 1852 r. otrzymał tytuł profesora. Z powodu choroby musiał przejść na emeryturę.

Badania Grafa dotyczyły literatury perskiej (»Moslicheddin Sadi's Rosengarten«, 1846), ale przede wszystkim Starego Testamentu. Opublikował dwie prace dotyczące Pięcioksięgu. W pierwszej części dzieła »Die geschichtlichen Bücher des Alten Testaments, Zwei historisch-kritische Untersuchungen« (1866) - opierając się na wykładach Reussa - udowodnił, że część praw źródeł Pięcioksięgu, które wówczas postrzegano jako starsze (dzisiaj określane jako tradycja kapłańska oznaczana literą "P" od "Priesterschrift" ) nie może być datowana przed Księgą Powtórzonego Prawa (Deuteronomium). W eseju »Die sogenannte Grundschrift des Pentateuch«, który ukazał się po jego śmierci, również wskazywał na okres po Deuteronomium. Wprawdzie Karl Heinrich Graf przyjmował w pozostałym stanie tekstu Pięcioksięgu tylko jedno źródło (jahwistyczne), podczas gdy już w 1798 r. Karl David Ilgen i w 1853 r. Hermann Hupfeld przyjmowali dwa źródła. Jednakże jego późne datowanie "P" spowodowało zasadniczą zmianę obrazu przebiegu historii izraelskiej. Obok Abrahama Kuenena uważany jest za ważniejszego prekursora nowej teorii źródeł, hipotezy dotyczącej autorstwa Pięcioksięgu, którą rozwinął Julius Wellhausen.

Dzieła (wybór) ↑

  • Moslicheddin Sadi's Rosengarten. 1846 (tłumaczenie z perskiego).
  • Moslicheddin Sadi's Lustgarten (Bostan) aus dem persischen übersetzt. 1850.
  • Der Segen Moses Deut. 33. 1857.
  • Der Prophet Jeremia erklärt. 1862.
  • Der Stamm Simeon: ein Beitrag zur Geschichte der Israeliten. 1866.
  • Die geschichtlichen Bücher des Alten Testaments. Zwei historisch-kritische Untersuchungen. 1866.

Literatura ↑

  • Gustav Moritz Redslob: „Graf, Karl Heinrich”. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 9, Duncker & Humblot, Leipzig 1879, s. 549.
  • Ernst Kutsch: „Graf, Karl Heinrich”. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 6, Duncker & Humblot, Berlin 1964, ISBN 3-428-00187-7, s. 723.
  • Joachim Hahn: Graf, Karl Heinrich (1815-1869). W: Theologische Realenzyklopädie. XIV, 1985, S. 115.

Linki ↑

Autor: Roman Penkała