Gottlob Ernst Schulze

Życiorys ↑

Gottlob Ernst Schulze urodził się 23 sierpnia 1761 jako syn rządcy na zamku Heldrungen w Turyngii. W latach 1774–1780 uczył się w znanej szkole Landesschule Pforta koło Naumburga (Saale). Po jej ukończeniu studiował od 1780 teologię, logikę i metafizykę na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie jego nauczycielem był Franz Volkmar Reinhard (1753–1812). W 1783 został magistrem filozofii i docentem w Wittenberdze. Opublikowany w 1788 pierwszy tom dzieła Grundriß der philosophischen Wissenschaften zapewnił mu uznanie i powołanie na profesora zwyczajnego filozofii na uniwersytet w Helmstedt, gdzie pracował ponad 20 lat. W 1810 uniwersytet został rozwiązany i połączony z uniwersytetem w Getyndze.

W Getyndze Schulze pracował przez kolejne 22 lata jako profesor. Tematyka jego wykładów dotyczyła przede wszystkim filozofii Immanuela Kanta (1724–1804) i Platona (427 p.n.e.–347 p.n.e.). W najbardziej znanej swojej książce, wydanej anonimowo, Aenesidemus oder über die Fundamente der von dem Herrn Professor Reinhold in Jena gelieferten Elementar-Philosophie. Nebst einer Vertheidigung des Skepticismus gegen die Anmassungen der Vernunftkritik (1792) bronił sceptycyzm reprezentowany przez Aenesidemusa (Ainesidemos) i polemizował z Krytyką czystego rozumu Kanta i Über das Fundament des philosophischen Wissens Carla Leonharda Reinholda (1757–1823). Tematykę tę podjęli także Johann Gottlieb Fichte (1762–1814) i jego uczeń Arthur Schopenhauer (1788–1860). Jego wpływ odnaleźć można w poglądach Johanna Friedricha Herbarta (1776–1841) i Jakoba Friedricha Friesa (1773–1843).

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑