Gottfried Benjamin Hancke

Gottfried Benjamin Hancke (ur. około 1695 roku w Świdnicy w Księstwie Świdnickim, zm. około 1750 roku w Dreźnie) - niemiecki poeta okresu baroku.

Gottfried Benjamin Hancke
Gottfried Benjamin Hancke.
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys

Dane dotyczące jego osoby nie są dokładnie znane. Prawdopodobnie Gottfried Benjamin Hancke uczęszczał do gimnazjum we Wrocławiu i później studiował, na co wskazywałoby określanie go w gazecie naukowej, w której ukazały się jego wiersze w 1723 roku, "advocatus Suidnicensis" (adwokat ze Świdnicy). Jako, że pierwsze wiersze drukowane były w Świdnicy można przypuszczać, że również tam mieszkał.
W tym czasie a może i wcześniej wspierany był przez hrabiego Franza Antona von Sporck pana na zamku Kuks koło Dvůr Králové nad Labem (niem. Königinhof an der Elbe). Jemu też poświęcone są jego wiersze. Na polecenie hrabiego z powodu jakiejś sprawy prawnej znalazł się w 1725 roku w Dreźnie. W tym czasie otrzymał prawdopodobnie stanowisko na książęcym dworze jako królewsko-polski i książęco-saksoński sekretarz (Augusta II Mocnego) na co wskazuje pojawienie się tytułu Accise-Secretär na wydaniu jego wierszy w 1727 roku.

Znaczenie

Gottfried Benjamin Hancke jest przedstawicielem tak zwanej niemieckiej „drugiej poetyckiej szkoły śląskiej”. Przez całe życie podziwiał i naśladował poetę śląskiego Benjamina Neukircha. Większość wierszy kościelnych nosi formę elegii, są one napisane na wzór utworów Neukircha i są kształconymi rozwlekłymi mowami biblijnych osób np. mowa Jonasza w brzuchu wieloryba, pieśniami, tekstami do kantat i tłumaczeniami łacińskich poematów Biedermanna. Świeckie wiersze stanowią głównie satyry, a wśród nich także tłumaczenia Nicolas'a Boileau i zabawne wiersze tłumaczone z języka łacińskiego, francuskiego i włoskiego.
Z niewielkiej liczby jego pieśni najbardziej znana jest "Auf, auf, zum fröhlichen Jagen!". Jego bez smaku wiersze stały się przedmiotem waśni literackiej, która doprowadziła do sporu między Johannem Gottschedem a Szwajcarami Johannem Jakobem Bodmerem i Johannem Jakobem Breitingerem.
W przedmowie do 7 części wykwintnych poematów Christiana Hoffmanna von Hoffmannswaldau pewien lipski student, Wilhelm Juncker, nie bez wpływu poetów dworskich z Drezna, poddał utwory Hancke ostrej krytyce. Na tę krytykę Hancke odpowiedział w piśmie "Der poetische Staarstecher" ( 1730), gdzie spotyka się mocne słowa przeciw Szwajcarom, których wyroku o znaczeniu Neukircha nie akceptował.

Dzieła (wybór)

  • Beschreibung Des Im Koenigreich Boehmen An der Elbe gelegenen Kuckus- Bades Verfertiget Von Gottfried Benjamin Hancken. Schweidnitz, 1722.
  • Geistlich- und moralische Gedichte. Schweidnitz, 1723.
  • Geistreiche Gesänge und Lieder. Schweidnitz 1725.
  • Poetischer Staar-Stecher, in welchem sowohl die schlesiche Poesie ueberhaupt, als auch der Herr v.Lohenstein und Herr Hoffrath Neukirch gegen die junckerische Untersuchung verthaydiget, absonderlich aber die Ehre der hanckischen Gedichte gerettet... wird. Bresslau und Leipzig, 1730.
  • Gedichte – Nebst denen Neukirchischen Satyren, Dresden 1731.

Literatura

Linki