Friedrich Wilhelm Gotter


Friedrich Wilhelm Gotter (ur. 3 września 1746 r. w Gotha; zm. 18 marca 1797 r. tamże) - niemiecki pisarz i liryk. (wyznanie ewangelickie)

Friedrich Wilhelm Gotter
Friedrich Wilhelm Gotter.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia


Ojciec Heinrich Ernst (1703-72), archiwista, urzędnik w Gocie; matka Ludmilla Magdalena Wilhelmina von Gotter; - ożenił się w Gocie 1780 r. z Luise Stieler (1760-1826); miał 3 córki m.in. Angelicę Paulinę Amalię, która była drugą żoną Friedricha Wilhelma Josepha von Schellinga (1775-1854).

Życiorys


Dzięki wychowaniu i panowaniu dramatu francuskiego na scenie teatru w Gocie Friedrich Wilhelm Gotter zapoznał się już jako dziecko z kulturą francuską do tego stopnia, że zaczął próbować pisać dramaty. Tego upodobania nie stracił także podczas studiów prawniczych w Getyndze w latach 1763-66, gdy w latach 1768-69 był guwernerem i jako sekretarz w ministerstwie spraw zagranicznych w Wetzlar (1767, 1769-71), gdzie poznał Johanna Wolfganga von Goethe (1749-1832). Od 1772 r.. aż do śmierci był tajnym sekretarzem na dworze książęcym w Gocie.

W 1774 r. podróżował z Gothy przez Szwajcarię do Lyonu. Podróż ta spowodowała, że ratowanie dramatu francuskiego na scenach niemieckich stało się zadaniem jego życia. Jego zdaniem teatr powinien służyć "przyjemności towarzystwa", a nie jak w Sturm und Drang poniżeniu "krzykliwej budy". Chwalił »Götza« Goethego, a jeszcze bardziej dzieła Williama Szekspira (1564-1616). Jego tłumaczenia z języka francuskiego, włoskiego i angielskiego pokrewne były duchowej postawie Christopha Martina Wielanda (1733-1813). Instynkt działalności scenicznej (sam był wyśmienitym mimem) spowodował wielki sukces jego komedii (»Die Dorfgalla«, 1774, »Die Erbschleicher«, 1789). Gotter napisał ponad 40 sztuk teatralnych. Jego sztuki w tamtym czasie należały do najczęściej wystawianych na scenach niemieckich. Pracował także jako aktor i reżyser swoich dzieł. Gotter utrzymywał kontakty z grupami teatralnymi, ich dyrektorami i aktorami takimi jak: Friedrichem Ludwigiem Schröderem (1744-1816), Augustem Wilhelmem Ifflandem (1759-1814), Conradem Ekhofem (1720-1778) i Karlem Theodorem Dalbergiem (1744-1817).

W 1770 r. zaczął wydawać razem z Heinrichem Christianem Boie (1744-1806) czasopismo w stylu francuskim Göttinger Musenalmanach.

Najbardziej znanym jego utworem jest wiersz »Schlafe, mein Prinzchen, schlaf ein!« z komedii »Esther«, do którego muzykę skomponował Johann Friedrich Anton Fleischmann (1766-1798). Kompozycja ta przez długi czas przypisywana była Mozartowi (1756-1791) (KV350).

Z wielkiej sławy za życia, która w dużej mierze opierała się na jego osobistym uroku, dzisiaj nic nie pozostało poza pewnym znaczeniem kulturalno-historycznym. Friedrich Wilhelm Gotter pozostał znany przede wszystkim jako prekursor wiersza białego w dramacie (»Merope«).

Dzieła (wybór)


  • Orest und Elektra. 1774.
  • Merope. 1774.
  • Medea, ein mit Musik vermischtes Drama. 1775, muzykę napisał Jiří Antonín Benda .
  • Romeo und Julia. 1776, muzykę napisał Jiří Antonín Benda.
  • Walder. 1777, muzykę napisał Jiří Antonín Benda.
  • Der Jahrmarkt. 1778, muzykę napisał Jiří Antonín Benda.
  • Das tartarische Gesez. 1779, muzykę napisał Jiří Antonín Benda.
  • Singspiele. 1779.
  • Der Verschlag. 1780.
  • Geschichte der Unbekannten. 1780.

Literatura


Linki