Georg Friedrich Schömann

Genealogia ↑

Ojciec Jakob Georg Friedrich Schömann, adwokat i notariusz; matka Mariana Regina Friderica, z domu Tümern; - ożenił się 1) 15 marca 1815 roku z Minną Peters (zm. 1821 roku), 2) w 1824 roku z Karoline Schildener; z 1) małżeństwa miał troje dzieci.

Życiorys ↑

Po separacji rodziców zamieszkał u swojego dziadka G.E. Schömanna w Anklam i tam uczęszczał do gimnazjum. W 1809 roku rozpoczął studia na uniwersytecie w Greifswaldzie, gdzie spędził dwa semestry (pierwszy i ostatni), a trzy pozostałe na uniwersytecie w Jenie. W czasie studiów był członkiem korporacji studenckich. W Jenie należał do Corps Saxonia Jena I (od 1810 roku), a w Greifswaldzie do Pomerania Greifswald (od 1812 roku).
Po ukończeniu studiów pracował najpierw jako guwerner u kupca o nazwisku Israel w Stralsundzie. W 1813 roku, dzięki protekcji Christiana Wilhelma Ahlwardta, został konrektorem w gimnazjum w Anklam, a w 1814 roku w Greifswaldzie.
10 maja 1815 roku obronił pracę doktorską z dziedziny filozofii na uniwersytecie w Greifswaldzie. 23 lutego 1818 roku awansował na prorektora gimnazjum. W 1820 roku, również na uniwersytecie w Greifswaldzie, habilitował się pracą De sortitione iudicum apud Athenienses. W marcu 1823 roku został profesorem nadzyczajnym literatury antycznej (bez pensji) tegoż uniwersytetu, w 1827 profesorem zwyczajnym, a w 1844 głównym bibliotekarzem.
Kilkakrotnie był wybierany na rektora uniwersytetu. W 1855 roku został członkiem korespondencyjnym Bawarskiej Akademii Nauk (niem. Bayerischen Akademie der Wissenschaften) w Monachium. W wieku 70 lat zrezygnował z prowadzenia wykładów co było związane z osłabieniem wzroku.

Znaczenie ↑

Chociaż nigdy nie studiował greckiej starożytności i w tej dziedzinie był samoukiem, to napisał swoje pierwsze pismo pt. De comitiis Atheniensium libri tres (Greifswald 1819), które zadedykował Augustowi Boeckhowi. Było to pierwsze od stuleci, przedstawienie form, w których odbywało się życie polityczne Ateńczyków wynikające z wnikliwej analizy przebadanej przez niego literatury, a szczególnie dotyczącej ateńskich mówców. Spotkanie z Moritzem Hermannem Eduardem Meierem zaowocowało pracą pt. Der attische Process (Halle 1824) dotyczącą procesów i oskarżeń w Atenach. Praca ta przyniosła mu tytuł doktora prawa.
Wydał mowy Izaiosa (1831) i Agis et Cleomenis (1839) Plutarcha. Systematyczne przedstawienie greckiej antycznej państwowości dał w Antiquitates iuris publici Graecorum Greifswald 1838). Obszerne dzieło historyczne George'a Grotego History of Greece (London 1846–56, 12 tomów) dało mu sposobność do napisania pisma polemicznego Die Verfassungsgeschichte Athens nach G. Grote's History of Greece kritisch geprüft, (Leipzig 1854), w którym potępia pochwałę greckiej demokracji w piśmie Grotego. W latach 1855-1859 ukazało się pismo Griechische Alterthümer o rozwoju greckich państw z informacją o konstytucjach Sparty, Krety i Aten.
Kwestia instytucji religijnych Greków, które stanowiły istotną część ich życia zwróciła uwagę Schömanna i doszedł do wniosku, że rzeczywista religijność chrześcijaństwa była podobna, a wielcy greccy myśliciele intuicyjnie tworzyli chrześcijańskie dogmatyczne idee. Z tego punktu widzenia opublikował Theogonie Hezjoda (1868) z mitologicznym komentarzem i De natura deorum (1850, 4. Ausgabe 1876) Cycerona. Przetłumaczył Ajschylosa Prometheus desmotes (pol. Prometeusz w okowach) i napisał Ungefesselten Prometheus  (1844) (pol. Prometeusz bez oków.), w którym Prometeusz poznaje wielkość swego wykroczenia i zostaje ułaskawiony przez Zeusa. Swoją wielostronność ukazuje w dziele Opuscula academica (4 tomy, 1856-1871).

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑