Georg Christian Knapp

Genealogia ↑

Ojciec Johann Georg Knapp (1705-1771), profesor teologii na uniwersytecie w Halle, dyrektor Franckesche Stiftungen; zięć Johann Karl Thilo (1794-1853).

Życiorys ↑

Knapp uczył się w królewskim Pädagogium w Halle i w szkole łacińskiej w Franckesche Stiftungen. Od 1770 r. studiował teologię, filozofię i filologię klasyczną na uniwersytecie w Halle m.in. u Johanna Salomo Semlera (1725-1791) i Johanna Augusta Nösselta (1734-1807). Od 1774 r. studia kontynuował w Getyndze u Christiana Wilhelma Franza Walcha (1726-1784) i Johanna Davida Michaelisa (1717-1791). W 1775 r. wrócił do rodzinnego miasta i habilitował się na tamtejszym uniwersytecie, po czym prowadził tam wykłady. Już w 1777 r. został profesorem nadzwyczajnym teologii, a w 1782 r. profesorem zwyczajnym na wydziale teologicznym. Stanowisko to piastował aż do śmierci. W 1784 r. nabył tytuł doktora teologii, w 1785 r. został dyrektorem Franckesche Stiftungen, po śmierci Nösselta eforem królewskich stypendystów, a w 1816 r. radcą konsystorza. Od 1816 r. był prezydentem Towarzystwa Biblijnego (niem. Bibelgesellschaft), od 1820 seniorem wydziału teologicznego i w 1825 r. otrzymał od króla Fryderyka Wilhelma III (1770-1840) Order Orła Czerwonego II klasy z liściem dębowym (niem. Roter Adlerorden zweiter Klasse mit Eichenlaub).

W swojej zawodowej działalności trudnił się przede wszystkim egzegezą Nowego Testamentu i dogmatyką. Jako ostatni reprezentant pietyzmu halleńskiego zajmował się biblijnym supranaturalizmem. Reprezentował biblijno-praktyczne chrześcijaństwo i zawsze był przyjaźnie nastawiony do zboru braci herrnhutów. Jego sposób nauczania był supranaturalistyczny, ale nie miał przy tym żadnych skłonności do scholastyki, lecz podkreślał osobiste chrześcijaństwo. Charakterystyczne dla jego punktu widzenia jest wypowiedź w jego »Vorlesungen über die christliche Glaubenslehre nach dem Lehrbegriff der evangelischen Kirche« (1827, tom 1 s. 205): "Teologia formularzowa i trwanie przy formułach nie czyni nikogo błogosławionym". Argumentacja tego w tym piśmie jest tak samo autorytatywna, jak i w całym starym supranaturalizmie np. »Vorlesungen ...« § 65: "Jezus jest (jak zostało wykazane w drodze historyczno-apologetycznej) nieomylnym boskim nauczycielem", zatem należy przychylić się ku jego wyrokom, w § 8: "Natchniony jest Nowy Testament, ponieważ apostołowie byli jego autorami, a Jezus przyrzekł im Ducha Świętego".

Dogmatykę Knappa wydał jego zięć, halleński historyk Kościoła Johann Karl Thilo (1794-1853) pt. »Vorlesungen über die christliche Glaubenslehre nach dem Lehrbegriff der evangelischen Kirche«. Najbogatszym owocem jego studiów biblijnych było wydanie w języku greckim z łacińskim wstępem »Novum Testamentum Graece« (1797, 2 wyd. 1824). Oprócz tego opublikował szkice biograficzne m.in. o Auguście Hermannie Francke (1663-1727), Filipie Jakubie Spenerze (1635-1705) i Johannie Anastasiusie Freylinghausenie (1670-1739).

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑