Heinz Galinski

Heinz Galinski (ur. 28 listopada 1912 w Malborku; zm. 19 lipca 1992 w Berlinie) - pierwszy i czwarty prezydent Centralnej Rady Żydów w Niemczech (niem. Zentralrates der Juden in Deutschland).

Bundesarchiv B 145 Bild-P094007, Berlin, Heinz Galinski vor jüdischem Gemeindehaus
Heinz Galinski przed siedzibą Gminy Żydowskiej w Berlinie (1967) .
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys

Ojciec Galinskiego był kupcem i uczestnikiem I wojny światowej. Heinz Galinski poszedł w ślady ojca i w 1933 r. ukończył naukę w zawodzie kupca tekstylnego. Od 1938 r. mieszkał w dzielnicy Berlina, Prenzlauer Berg. Od 1940 r. musiał wykonywać prace przymusowe, a w 1943 r. został razem z żoną i swoją matką wywieziony przez nacjonalistów do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie jako robotnik przymusowy pracował dla I.G. Farben w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Monowitz w Monowicach koło Oświęcimia. Jego żona i matka zostały w Oświęcimiu zamordowane. W styczniu 1945 r. Galinski został w ramach ewakuacji obozu w Oświęcimiu wywieziony do Mittelbau-Dora, a później do Bergen-Belsen. Galinski został uwolniony po zajęciu w kwietniu 1945 r. obozu Bergen-Belsen przez wojska angielskie.

Po zakończeniu wojny pozostał w Niemczech i uczestniczył w komisji ds. Ofiar Faszyzmu i w założeniu Stowarzyszenia Ofiar Prześladowanych przez Reżim Nazistowski – Zrzeszenie Antyfaszystów (niem. Vereinigung der Verfolgten des. Naziregimes – Bund der Antifaschistinnen VVN-BdA) w Berlinie, którego był drugim przewodniczącym do czasu swojego wystąpienia z organizacji w 1948 roku. Od kwietnia 1949 r. do 1992 r. był pierwszym przewodniczącym Gminy Żydowskiej w Berlinie. Między 1954 a 1963 r. i od 1988 był przewodniczącym (od 1990 prezydentem) Centralnej Rady Żydów w Niemczech (niem. Zentralrates der Juden in Deutschland). Jego następcą na stanowisku prezydenta Centralnej Rady Żydów w Niemczech został Ignatz Bubis (1927-1999). W 1975 przeżył nieudany zamach na swoje życie przy pomocy bomby ukrytej w przesyłce pocztowej W 1987 r. został honorowym obywatelem Berlina. Za swoją działalność Heinz Galinski otrzymał kilka odznaczeń m.in. Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1966), Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1979), Wielki Krzyż Zasługi z Gwiazdą i Wstęgą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1982, Niemcy), Order "Złota Gwiazda Przyjaźni między Narodami" (1988, NRD).

Heinza Galinskiego pochowano na żydowskim cmentarzu Jüdischer Friedhof Heerstraße w Berlinie-Westend. We wrześniu i grudniu 1998 r. na jego grobie umieszczono dwa ładunki wybuchowe, które zupełnie zniszczyły nagrobek.

Jego córką z drugiego małżeństwa jest publicystka i założycielka niemieckiego oddziału "Jüdische Stimme für gerechten Frieden in Nahost", Evelyn Hecht-Galinski (ur. 1949).

Literatura