Friedrich Wilhelm von Schadow
Friedrich Wilhelm von Schadow (w 1843 lub 1845 nobilitowany na szlachcica jako „von Schadow-Godenhaus”; ur. 6 września 1788 w Berlinie; zm. 19 marca 1862 w Düsseldorfie) – malarz niemiecki, czołowy przedstawiciel grupy nazareńczyków i profesor malarstwa w Akademiach Sztuk Pięknych w Berlinie i Düsseldorfie. (wyznanie ewangelickie, od 1814 katolickie)
 |
| Wilhelm Schadow, 1821. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia
- Ojciec : Johann Gottfried (1764–1850), rzeźbiarz.
- Matka : Marianne Devidels.
- Brat : Rudolf Schadow (1786–1822), rzeźbiarz.
- Ożenił się : w Berlinie w 1820 z Charlotte von Groschke (1795–1882).
- Dzieci : syn Johann Gottfried Rudolf (1826–90), pruski generał i córka Sophie (1824–92), poetka.
Życiorys
Początkowo Friedrich Wilhelm von Schadow uczył się u ojca, a od 1808 u Friedricha Georga Weitscha (1758–1828) i Karla Wilhelma Wacha (1787–1845) w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. W 1806 debiutował na wystawie w Berlinie obrazem Święta Cecylia (Die heige Cecilia), który przedstawiał św. Cecylię, śpiewaczkę Julie Zelter, żonę kompozytora Carla Friedricha Zeltera (1758–1832) i anioła. Obraz ten wykazywał już cechy późniejszego stylu nazareńczyków i został kupiony przez króla Prus Fryderyk Wilhelm III (1770–1840). W 1810 wykonał portret zmarłej królowej Luizy. W tym samym roku z bratem Rudolfem wyjechał do Rzymu. Tam razem z Peterem von Corneliusem (1783–1867), Philippem Veitem (1793–1877) i Johannem Friedrichem Overbeckiem (1789–1869), który namówił go w 1814 do konwersji na katolicyzm, stworzył w 1816/18 freski w willi Casa Bartholdy.
Kiedy Karl Friedrich Schinkel (1781–1841) potrzebował malarzy do prac w budowanej operze, wrócił w 1819 do Berlina. Tutaj Friedrich Wilhelm von Schadow został zaraz członkiem Akademii Sztuk Pięknych i szybko uzyskał wielkie uznanie. W 1826 został następcą Petera von Corneliusa w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie. Za nim podążyli tam jego uczniowie Julius Hübner (1806–1882), Carl Friedrich Lessing (1808–1880), Karl Ferdinand Sohn (1805–1867), Eduard Bendemann (1811–1889) i Theodor Hildebrandt (1804–1874), którzy stworzyli malarską szkołę düsseldorfską, w której współcześni widzieli początek nowej epoki malarstwa niemieckiego.
W latach 1830–31 i od 1839 do 1840 Friedrich Wilhelm von Schadow przebywał z uczniami w Rzymie i malował teraz tylko religijne obrazy ołtarzowe. Ten kierunek wywołał jednak sprzeciw młodszych artystów, którzy zainteresowani byli przedstawianiem życia codziennego i natury. To, pomimo podniesienia do stanu szlacheckiego i nadaniu tytułu doctora honoris causa w 1842 przez uniwersytet w Bonn, paraliżowało jego siły twórcze. Po udarze mózgu w 1857 zrezygnował w 1859 ze stanowiska profesora i wycofał się z życia publicznego.
Dzieła (wybór)
Pisma
- Meine Gedanken über eine folgerichtige Ausbildung des Malers, w: Berliner Kunstblatt 1 (1828), s. 264–273.
- Der moderne Vasari. Erinnerungen aus dem Künstlerleben, Berlin 1854 (online).
- Über den Einfluß des Christentums auf die bildende Kunst, Düsseldorf 1843.
Obrazy
Portret młodej rzymianki (Angelina Magtti), 1818, Neue Pinakothek, Monachium.
Źródło: Wikimedia Commons
- Autoportret z bratem Ridolfo Schadowem i Bertelem Thorvaldsenem (Selbstbildnis mit dem Bruder Ridolfo Schadow und Bertel Thorvaldsen, 1815/16, Stara Galeria Narodowa , Berlin)
- Chrystus wśród faryzeuszy (Christus unter den Pharisäern, 1827, katedra w Naumburgu).
- Rut i Noemi (Ruth und Naemi, 1830/31, Stara Galeria Narodowa , Berlin)
- Fortunata – portret pięknej Rzymianki (Fortunata - Bildnis einer schönen Römerin, 1832).
- Droga do Emaus (Der Gang nach Emmaus, 1834, Stara Galeria Narodowa , Berlin)
- Przypowieść o mądrych i głupich pannach (Das Gleichnis von den klugen und törichten Jungfrauen, 1836–37, Museum Kunstpalast, Düsseldorf).
- Zmartwychwstały Chrystus (Der auferstandene Christus, 1845, Stara Galeria Narodowa, Berlin).
Literatura
- Carl Leberecht Immermann: Wilhelm von Schadow und die Akademie zu Düsseldorf, Düsseldorf 1827.
- Lionel von Donop: Schadow-Godenhaus, Wilhelm von w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 30, Duncker & Humblot, Leipzig 1890, s. 515–520.
- Julius Hübner: Schadow und seine Schule, Berlin 1908.
- Helmut Börsch-Supan: Schadow-Godenhaus Friedrich Wilhelm von w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 22, Duncker & Humblot, Berlin 2005, ISBN 3-428-11203-2, s. 498. (online).
Linki
- Prace Friedricha Wilhelma von Schadowa i o nim w Deutsche Digitale Bibliothek (online).