Friedrich Wieseler

Friedrich Julius August Wieseler (ur. 19 października 1811 r. w Altencelle; zm. 3 grudnia 1892 r. w Getyndze) - niemiecki archeolog i filolog klasyczny. (wyznania ewangelickiego)

Genealogia ↑

Ożenił się z E. Nöldeke, z którą przeżył prawie 50 lat; bezdzietny.

Życiorys ↑

Friedrich Wieseler był synem pastora i już w 1819 r. stracił oboje rodziców. Opiekę nad nim przejął dziadek ze strony matki, pastor Hölty, brat znanego poety Ludwiga Hölty. Friedrich Wieseler studiował filologię klasyczną m.in. u Karla Otfrieda Müllera na uniwersytecie w Getyndze. W latach 1833-1836 przebywał w Berlinie, gdzie uczęszczał na zajęcia prowadzone przez Augusta Boeckha. W 1837 r. doktoryzował się w Jenie, a w 1839 r. habilitował się z zakresu archeologii i filologii w Getyndze. Dwa lata później objął kierowanie zbiorami archeologiczno-numizmatycznymi (od 1843 razem z Karlem Friedrichem Hermannem) i w 1842 r. mianowano go profesorem nadzwyczajnym. W 1845 r. założył w Getyndze seminarium archeologiczne. Od listopada 1845 do lipca 1846 podróżował po Włoszech i Sycylii. W 1854 r. otrzymał nominację na profesora zwyczajnego, a w 1869 został członkiem Akademii Nauk w Getyndze. W semestrze zimowym 1878/79 był dziekanem wydziału filozoficznego. W 1889 r. oddał kierowanie zbiorami archeologiczno-numizmatycznymi Karlowi Diltheyowi, ale uczył dalej w seminarium archeologicznym.

Wieseler rozwinął się na archeologa, utrzymywał nadal kontakt z filologią klasyczną m.in. zajmował się antycznym teatrem. Jego pismo Theatergebäude und Denkmäler des Bühnenwesens (Budynki teatralne i zabytki o charakterze scenicznym, 1851), było pierwszym obszernym dokumentem o architekturze teatralnej. Szczególnym dowodem nadzwyczajnej uczoności jest artykuł Griechisches Theater (Teatr grecki) w Allgemeine Encyclopädie der Wissenschaften und Künste (sek. I, tom 83) Erscha i Grubera, który zawiera sumę teatrów i rozważanie o greckich budowlach teatralnych. W dziedzinie archeologii kontynuował pracę Müllera. Napisał kilka rozpraw na temat symboli boskich i atrybutów. Zajmował się krytyką i hermeneutyką tekstów greckich autorów, a zwłaszcza dramaturgów.



Poza licznymi podróżami do uzdrowisk odbył kilka podróży m.in.: do Paryża (1859), Londynu (1861), Kopenhagi (1863), Petersburga i Sztokholmu (1867), Grecji i Konstantynopolu (1873).

Jego znanymi uczniami byli wybitni archeolodzy. W Getyndze habilitowali się u niego Alexander Conze (1861), Otto Benndorf (1868), (1870) i Friedrich von Duhn (1879). Jego studentami byli też Wilhelm Heinrich Roscher i Habbo Gerhard Lolling.

Dzieła (wybór) ↑

  • Coniectanea in Aeschyli Eumenides, 1838.
  • Ueber die Marmore der Fürstlich-Waldeck'schen Antikensammlung zu Arolsen, 1844.
  • Die delphische Athena, ihre Namen und Heiligthümer, 1845.
  • Das Satyrspiel , 1848.
  • Denkmäler der alten Kunst, 3 tomy, 1854, 1856, 1881.
  • Archäologischer Bericht über seine Reise nach Griechenland, 1874.
  • Zur Kunstmythologie Pans, 1875.
  • Scenische und kritische Bemerkungen zu Euripides' Kyklops, 1881.

Literatura ↑

  • Albert Müller: Wieseler, Friedrich. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 42, Duncker & Humblot, Leipzig 1897, s. 430-433.

Linki ↑

Autor: Roman Penkała